Witte Kerst

Wat in jaren niet is gelukt, lukte dit jaar! Bij aankomst in Nederland bleek er een witte deken te liggen. De kids begonnen net buiten Schiphol al sneeuwballen te maken en te gooien. Na 5 minuten kwamen ze klagen over koude handen en voeten maar dan heb je wel wat...
Na de bagageband snel de winterjassen uit de tassen gehaald en dat scheelde een hoop. Bij aankomst in Bruinisse moest er gelijk een sneeuwpop worden gemaakt en na 30 minuten rennen door de sneeuw kon Tim ook rustig binnenkomen!
Wat is het KOUD.....! De eerste dagen in Nederland liepen we bibberend met het hoofd tussen de schouders rond maar op enig moment went het ook weer. Winterjassen, wanten en sjaals blijken geen onnodige luxe. Bij de HEMA worden pyama's met lange mouwen aangeschaft, extra sokken NOG een maillot voor Eva en dan gaat het wel weer. Na een weekje in Nederland begint het te wennen en is het weer moeilijk voor te stellen dat je het huis kunt verlaten zonder een "inpak-ritueel" van gemiddeld vijf minuten....

We genieten in Nederland van de erwtensoep, hagelslag, stamppotten en vooral van vrienden en familie!
M en D met hun zojuist geboren tweeling logeren een paar huisjes verderop, we kunnen zo volop meegenieten van het geweld wat DRIE meisjes onder de drie jaar veroorzaken... Ook J en T uit Wezup en een delegatie van  kids zijn een paar dagen in de buurt. Oma komt logeren en en iedereen is blij! Ook komt Sammie uit K een paar dagen logeren en het huisje is weer regelmatig vol! Na de kerst te hebben doorgebracht in Koewacht bereiden we ons voor op oudejaarsavond, oliebollen recepten worden gegoogled en morgen op zoek naar vuurwerk! Ouderwets gezellig dus!

Saoedie Arabie

Deze week ben ik van zaterdag tot en met woensdag in Riyadh, in lijn met de werkweek alhier. Het Four Seasons hotel is gevestigd in de Kingdom Tower en ons kantoor eveneens, dus dat maakt woon-werkverkeer eenvoudig en overzichtelijk. In Riyadh wonen ongeveer 5 miljoen mensen, maar buiten de Kingdom Tower en de verderop gelegen Al Faisaliah Tower bestaat de stad geheel uit laagbouw. Riyadh heeft daardoor schijnbaar eindeloze afmetingen…vanaf de 34e etage heb je bij goed weer kilometers zicht rondom zonder ooit het einde van de stad te zien. Alle wegen lopen noord-zuid of oost-west, volgens een overzichtelijk patroon.

Aan het hotel- annex kantoorcomplex is een mall gebouwd waar veel, vooral jonge Saudi’s, na schooltijd en ‘s avonds de “hangjongere” uithangen. Vijftig procent van de jongens is traditioneel gekleed en de overigen dragen Armani jeans etcetera. Hun haar is “just out of bed” gestyled en ze strijden om het hardst om wie de meest nochalante, licht verveelde uitstraling heeft. De meisjes en vrouwen zijn zonder uitzondering gekleed in een abaya, zo’n zwarte jurkjas, en 99% is gesluierd en/of draagt een nikaab. Daaronder veelal designer jeans en hoge hakken. Hun ogen, het enige zichtbare deel van het gezicht, zijn behoorlijk aangezet met mascara en of je het nu wilt of niet, je gedachten gaan toch verder dan wat je ziet. Verder lopen er misschien 10% westerlingen zoals ik.

De mall is populair bij jongeren omdat de eigenaar van dit complex niet graag heeft dat de (religieuze) politie er patrouilleert. En kennelijk kan hij daar invloed op uitoefenen. Daardoor kunnen de jongeren elkaar ongestoord bekijken tijdens het rondhangen, maar veel meer dan dat gebeurt er niet. En tijdens het gebed gaan alle restaurantjes in de food court en de Starbucks netjes dicht zoals het hoort. Had je net zin in een broodje, dan moet je effe wachten. Alle restaurants hebben een "family" and een "single" section, uiteraard kom je als man in je eentje de family section niet binnen.

De bovenste etage van de mall blijkt alleen toegankelijk voor vrouwen, zo kunnen ze ongestoord winkelen zonder sluier en dus zonder mannen. Er zijn ook kledingwinkels die mannen en vrouwen toelaten, maar die hebben dan geen pashokjes, ik denk om misverstanden te voorkomen. Al met al is Saoedie een interessant land, maar een land in beweging en de traditionele krachten botsen met moderne invloeden. Voor de jongeren is het duidelijk; Ferrari, Prada, Gucci en Starbucks, kom maar op!

Eid vakantie

Dit jaar is Eid al Adha gekoppeld aan de UAE National Day en dus voor velen een ideale gelegenheid voor een korte vakantie. Eid is zeg maar wat kerst is in Nederland, niet kwa betekenis maar meer om aan te geven dat het een van de belangrijkste feestdagen is. De UAE bestaan dit jaar 38 jaar en hoewel Dubai de afgelopen weken negatief in het nieuws is geweest vanwege de grote schuldenlast van Dubai World, worden de problemen even vergeten en National Day feest groots gevierd. Het doel is onder meer om de nationale gevoelens verder te ontwikkelen en aan te wakkeren en met slechts ongeveer 6% nationals of autochtonen is dit best een uitdaging. Onder andere kun je een prijs winnen voor de mooist versierde auto; zie link. Helaas met ons ene UAE vlaggetje vielen we niet in de prijzen...

http://gulfnews.com/pictures/news/your-pictures-of-cars-decorated-for-national-day-1.542842

Anyway, beide feiten resulteren in 4 dagen vrij en dus tijd om een tochtje te maken naar Oman. We hebben 2 overnachtingen geboekt in het Intercontinental in Muscat; lekker even genieten van een sterrenrijke omgeving met strand, zwembad roomservice. Muscat is een uur of vijf rijden vanaf Dubai, dus te doen. Dat hebben kennelijk meer mensen gedacht zo blijkt bij de grens! Overigens is mij nooit helemaal duidelijk hoe de procedure gaat; we rijden als makke schappen achter iedereen aan en gaan in de rij staan als we er een zien. Maar in 't kort beschreven waren er eerst 2 politie controleposten met de grns nog niet in zicht; zonnebril af en vriendelijk lachen betekent meestal doorrijden. En zo ook nu. Dan komen we bij een grensachtige post met een lange rij en overal geparkeerde auto's; in de rij gaan staan dan maar. Vervolgens blijkt dat we hier 30 minuten hebben staan wachten om een stempel te krijgen dat we de UAE verlaten. Ook krijg ik een briefje waarop staat met hoevel we zijn. Maar nog steeds gaat het goed. Vijfhonderd meter verderop weer een stop de kofferbak moet open. Even reekt het zweet me uit, want achterin liggen 4 flessen wijn, bier en een fles hassebas. Gelukkig enigzins verstopt, dat dan weer wel. Het briefje moet ik weer inleveren. Ik vraag of we hier een visum voor oman moeten halen. Nee, verderop pas...

Na zeven kilometer komt de echte grens; te herkennen aan gevulde parkeerplaats naast een fors gebouw. Gelukkig is het gebouw fors, zo kunnen ze veel loketten herbergen. Helaas staan er voor ieder loket tientallen andere wachtenden. Allemaal met he genialen idee om een paar dagen Oman te doen! Twee uur(!) later hebben we de vereiste stempels en na nog 2 stops voor douane en politie kunnen we de reis vervolgen. Gelukkig komen we dankzij het navigatiesysteem redelijk ongeschonden op de bestemming aan. En ach, na een lekker maal en een glaasje wijn is het leed weer snel vergeten. Het zwembad is heerlijk en aan het strand stoeien we nog wat met een kano. Tenslotte brengen we nog een bezoek aan de oude Muttrah souk. Vanwege Eid zijn de meeste winkeltjes gesloten, maar we kunnen tich nog een paar memorabilia scoren.

De dag erop gaan we in de woestijn overnachten bij Biddya; we waren hier vorig jaar al eens geweest, maar willen het nog een keer meemaken. Het kamp ligt er nog net zo bij als vorige keer en we genieten van de geitenharen tenten, de hoge zandduinen, de zonsondergang, de BBQ en de sterrenhemel; een overweldigende ervaring. De douche, in een badkamer zonder dak en onder de blote hemel, kan ik iedereen aanbevelen. Het stromende water komt uit een bron diep onder de grond en wordt opgepompt naar een tank halverwege het duin, waar het vervolgens naar beneden richting kamp stroompt. Verwarmd door de zon, maar 's ochtends na een koude nacht dus lekker fris!

Na nog een overnachting in Nizwa togen we na 4 dagen huiswaarts. Aangezien we op de terugweg Oman verlaten via Al Ain en het inmiddels een dag na Eid is, kost de grens nu slechts 15 minuten inclusief glimlach, briefjes en security stops. En zo komen we op tijd terug in Dubai, vroeg genoeg om nog even bij de Lakes Club te gaan zwemmen en een hapje te eten. Want tenslotte moet je na zo'n vakantie even beetje bijkomen, toch?

Only in Saudi...

De titel zegt genoeg denk ik...volgende week ben ik er weer tot mijn genoegen.

http://www.youtube.com/watch?v=PJupNDIKkEk

Doe dit thuis niet...;o)

Neighbours

Sinds de verhuizing wonen we naast een Australische familie, de familie W. De familie W. is een paar maanden na ons aangekomen in Dubai. Zoon Patrick zit bij Tim in de klas en ze waren vrijwel vanaf het begin dikke vrienden en pa W. heeft dezelfde elegante voornaam als ik. Toen vorige maand het huis naast de familie W. beschikbaar kwam en er sprake van was dat we eventueel buren zouden kunnen worden hebben Patrick en Tim alles uit de kast gehaald om de voordelen te benadrukken; het huis, de straat, samen huiswerk doen, samen naar school kunnen fietsen of carpoolen, helpen met de dogtraining, etcetera. De vreugde was dan ook groot toen de verhuizing een feit werd.

De familie W. komt uit Hobarth in Tasmanie in het zuiden van Australie, een regio die kwa klimaat een beetje op Nederland lijkt met koude winters, gematigde zomers en meer dan regelmatig een flinke regenbui. Misschien dat zo'n vergelijkbare achtergrond een band schept? In Dubai zijn trouwens behoorlijk wat Australiers te vinden en kwa taalgebruik pik je ze er meestal snel uit; om de andere zin eindigt met "mate" en het accent met de neiging om halve woorden in the slikken is kenmerkend. Verder kennen wij Australie eigenlijk alleen van Skippy, the Flying Doctors and Neighbours...dus je kunt ons rustig kenners noemen.

Maar goed; na regelmatig wederkerig BBQ'en ("fire up de barbee!") en borrelen werden we dit weekend uitgenodigd om een echt australisch ontbijt mee te maken. Na alle verhalen van Patrick waren we wel nieuwsgierig geworden, dus op zaterdag togen we om 10 uur met een lege maag naar hiernaast. Daar was het nog lekker rustig en iedereen met zijn / haar favoriete berzigheid in de weer; sigaretje roken, krantje lezen en game-boyen. Australiers zijn een relaxed volk...

De "barbee" ging aan en de bacon erop (was dit niet vroeger de een of ander stijlfiguur bij Nederlands?). Vervolgens werden de borden opgemaakt met het ontbijt bestaande uit; toast met boter, baked beans (van Heinz), spaghetti in tomatensaus en naar believen 1 danwel 2 gepocheerde eieren. Oh ja, en daarop natuurlijk de bacon van de barbee...afgemaakt met een "splash" worcestershiresauce. Dat lig dan dus allemaal opgestapeld op je toast. Allemaal geheel in stijl met de haute cuisine stapelmethode als het om het opdienen van voedsel gaat, volgens mij.

Ik schat dat ik vierduizend calorieen naar binnen heb gewerkt die ochtend en we hebben we lunch overgeslagen. Of ik het iedere week zou willen eten? Ik geloof het niet, hoewel de gepocheerde eieren van grote klasse waren. Ik moet daar nog eens flink op oefenen en het geheim is een "splash" azijn in 't water bij het komen. Als ik weet hoeveel een splash is, zal ik dat melden in de toekeomst. Het was in ieder geval een bijzondere ervaring en heel gezellig. En zo geldt maar weer; een goede buur is net zo belangrijk als een verre vriend...;o)

Sinterklaas

Ook dit jaar komt de Sint naar Dubai. Hoewel er best wat mensen verhuisd zijn bestemming Nederland of elders, komt Sinterklaas natuurlijk gewoon op bezoek en arriveert hij dit jaar op 20 November bij het Crown Plaza Hotel in Festival City. De Sint komt aan bij het Belgisch biercafee aldaar; ik altijd al geweten dat de goedheiligman niet roomser is dan de Paus en een leuke locatie met bijbehorende voorzieningen wel kan waarderen...
Terwijl echtgenote J even bijtankt na 2 uur Dubai Dog Training op de vrijdagochtend (sinds de verrhuizing naar Meadows klopt "Springs Dog Academy" niet meer) toog ik met 4 kinderen richting Festival City.

De vierde is buurjongen Patrick uit Australie, die "Sinterklaas Kapoentje" vloeiend en vrijwel accentloos kan zingen. Onderweg moet ik tanken en ontdek tot mijn schrik dat ik geen sou bij me heb en geen telefoon ook trouwens. Op reserve door dan maar en ter plekke maar zien hoe we dat oplossen.

Bij het Crown Plaza lijkt het rustig, maar eenmaal aangekomen bij de waterkant aan de achterkant van het gebouw blijkt het wemelen van de nederlandse kinderen, ouders, buggy's etc. Het is elf uur 's ochtends, maar al flink warm en er staat geen zuchtje wind. Gelukkig komt de Sint met zijn gevolg aan snel aanvaren op 2 sleepbootjes. Het biercafee staat op een soort pier en de bootjes cirkelen er een paar keer omheen terwijl de pieten handen met strooigoed op de kade gooien. Vervolgens verdwijnen de bootjes achter de  andere jachten die er aangemeerd liggen en na een paar minuten komt de Sint op een kameel aanschommelen. Hij zit volgens mij niet zo lekker en twee witte blote benen steken vanaf het dijbeen onder de tabberd(?) uit. Kennelijk was een lange onderbroek niet nodig.

Voor de Sint is een bescheiden podium opgezet met een stoel een een staande ventilator, maar er is geen spatje schaduw en het wordt warmer en warmer.

Uiteindelijk wordt de zitting geschorst en verhuist alles naar binnen waar het in ieder geval een paar graden koeler is. Qua logistiek had men bedacht dat vantevoren ouders een kado konden inleveren en de Sint zou kind voor kind een praatje houden, een liedje zingen, een fotootje maken en wat dies meer. En dat maal 300...heb je even? Enfin, het loopt allemaal goed af en iedereen gaat tevreden naar huis. Dank u Sinterklaasje!

Teruglopend blijkt het hotel wel een heel bijzonder zwembad te hebben; met een leuk uitkijkje voor de zwemmers op zo'n 15 meter hoogte. Had ik nog niet eerder gezien...

Hiermee is de tijd van het Sinterklaasjournaal ('s avonds om 9.15 uur) en schoenen zetten weer begonnen. Bij gebrek aan import maken we tegenwoordig zelf pepernoten. En vanwege de grote vraag en het arbeidsintensieve karakter wordt de hele familie inclusief de kinderen ingezet om de noten te draaien, met 1 bijkomend voordeel; er is hier niemand die het in z'n hoofd haalt om een hand perpernoten achteloos weg te gooien...

Daar was laatst een meisje loos...

In mijn nieuwe werkomgeving heb ik uiteraard veel nieuwe collega's en een nieuw team. Het geheel brengt ook nieuwe werkgewoontes met zich mee...en daar moet je best even aan wennen. Zo ben ik nu bijvoorbeeld ook uitgerust met een Blackberry (BB). En daar hoort kennelijk bij dat je mailtjes meteen beantwoord; je bent immers 24x7 bereikbaar en ingelogd als het ware. Ik wil niet als een oude man klinken, maar een beetje work-life balance en een weekend zonder al teveel werk kan ik nog altijd wel waarderen. Maar goed; 't is even wennen...

Een van de collega's uit mijn team, S, is een jonge vrouw uit Namibie; enthousiast, extravert en daadkrachtig. Ze is volledig Blackberry-verslaafd, houdt er daarnaast nog een prive-mobiel op na en stort zich regelmatig ook 's avonds nog op haar werk vanuit huis. De volgende dag is ze dan vaak wat later op kantoor, maar dat kan en mag allemaal. Als ze in het weekend plotseling denkt "mijn haar zit niet goed", dan stapt ze op het vliegtuig om de kapper in Namibie(!) met een bezoek te vereren...in Dubai zijn natuurlijk geen goede kappers te vinden. Zo'n type is het...

's Anderendaags is S wel erg laat op kantoor; sterker nog ze komt de hele dag niet opdagen. Zonder bericht, dus niets voor haar. Haar BB en mobiel staan uitgeschakeld...vreemd.

Bevriende collega's brengen 's avonds een bezoek aan haar huis; het kappersverhaal was een keer eerder voorgekomen, maar dan hadden we toch na een vlucht van ongeveer 9 uur een SMS verwacht in de trand van: "Sorry, had a bad hair day...went home", of zoiets. Niets. Stilte. Ook de bewakers aan de receptie van haar appartement hebben haar niet gezien en haar auto is niet in de garage. De volgende dag; geen nieuws. Allerlei wilde verhalen over gekidnapte maagden en carjacken doen de ronde in het kantoor en de sfeer begint toch een beetje onrustig te worden.

Uiteindelijk brengt een telefoontje van de poltie uitkomst, nou ja in ieder geval duidelijkheid. S is betrokken  geweest bij een (klein) auto ongeluk. Maar omdat er geconstateerd was dat ze alcohol had gedronken, is ze naar de gevangenis overgebracht! En in Dubai heb je geen recht op een advocaat, of een telefoontje of zoiets. Haar mobieltjes waren afgenomen en uitgeschakeld. Maar goed, na bijna 48 uur is ze in ieder geval weer "terecht" of althans veilig.

Het duurt uiteindelijk 10 dagen voordat ze voor de rechter verschijnt; bij een eerdere dagvaarding vergeet de politie haar op tijd naar de rechtbank te transporteren waardoor de rechter de zaak verdaagt. Rechtszaken wordt uitsluitend in het Arabisch behandeld, waarbij je mag worden bijgestaan door een tolk. Na ondertekening van een schuldigverklaring in het Arabisch wordt S uiteindelijk tegen betaling van een boete van Euro 5000,- vrijgelaten. Oh ja, ze is ook 3 maanden haar rijbewijs kwijt. Maar het had al met al slechter kunnen aflopen; de rechter had haar ook kunnen deporteren en levenslang de toegang tot Dubai kunnen ontzeggen...dat gebeurt vrijwel dagelijks mensen voor een soortgelijk vergrijp. Wellicht houdt men rekening met of je first-offender bent?

Uiteindelijk is S gelukkig behoorlijk weerbaar en is de gevangenistijdtijd meegevallen, maar een pretje is het niet; geen televisie, telefoon, boek &/of krant. Pure verveling is je dagbesteding. Het eten schijnt okee te zijn, maar dan heb je het wel gehad. En heur haar? Ze mag weleens naar de kapper...

Rust roest

Tja, daar gaan de goede voornemens van vaker schrijven op het weblog...maar als een rollercoaster zijn de maanden September en Oktober over ons heen gerold. Niet alleen wordt het weer weer wat aangenamer en is het 's morgens een prettige 25 graden bij het verlaten van het huis, zo ook ben ik van baan veranderd en zijn we verhuisd. Stel je voor dat we niks te doen zouden hebben...

Na bijna 12 jaar heb ik mijn vroegere werkgever; een van de grootste IT bedrijven beginnend met de letter H en eindigend op de letter P en in totaal twee letters, ingeruild voor wederom een multinationaal IT bedrijf. Dit keer in softwareontwikkleing en -verkoop; niet dat ik daar verstand van heb, maar dat heeft me eerder ook niet in weg gezeten. Een lokale overstap dus, waarbij mijn visum moest worden omgezet en ik maar liefst voor de familie, die onder mijn sponsorship vallen een borgsom moest neertellen van maar liefst 1000 Euro. Na een succesvolle transfer van het visum kreeg ik het geld per cheque retour, dat dan weer wel. Een en ander moest geregeld worden terwijl ik voor 't nieuwe werk op reis was naar Griekenland en Turkije, dus dat vergde een zorgvuldige planning.

Mijn nieuwe werkplek is in Emirates Towers waar ook sheikh Mohammed kantoor houdt, als hij op kantoor is tenminste. Tot nu toe heb ik nog geen glimp van hem mogen opvangen, maar het kantoor kijkt uit op de prive-renbaan van de sheikh en een van zijn huizen / paleizen. Best een leuk optrekje. Bij mooi weer heb je ook uitzicht op de "world"; een van de beroemde projecten voor de kust van Dubai, waarbij een serie eilandjes is opgespoten die samen een kaart van de wereld vormen. Helaas is er door de recessie wat vertraging onstaan; de eilanden liggen er wel, maar er is nog geen enkele bebouwing te bekennen en dat kan nog wel een paar jaar duren voordat de "world" wordt afgebouwd. Ook de twee ander eilanden in de vorm van een palmboom, zijn voorlopig van de baan. Na 12 jaar in een kantoortuin te hebben gebivakkeerd beschik ik nu over een heus kantoor met privacy...en dat is best fijn. Leuke mensen en leuk werk ook, tot nu toe.

Zoals vermeld zijn we prive verhuisd; van Springs 14 naar Meadows 9. Street 7, villa 16, om precies te zijn. Hemelsbreed ongeveer een kilometer van het oude huis, maar een wereld van verschil qua ruimte. De inhoud van het huis is meer a la Koewacht, maar dan in de vorm van een betonnen bunker. Vier slaapkamers en beneden (hoera!) een heuse speelkamer voor de kinderen. Zo kunnen de decibels wat makkelijlker hun weg vinden terwijl pa en ma in de aangrenzende woonkamer toch rustig kunnen zitten. Dat hebben we overigens nog niet gedaan; rustig zitten. Want verhuizen is best hard werken. Het begint met een huis zoeken; dat beschikbaar is, van het juiste type en liefst natuurlijk weer met een eigen zwembadje omdat deze wijk geen gemeenschappelijk zwembad kent. Vervolgens moet er onderhandeld worden met de huisbaas en het contract getekend. Oh ja, het huis moest ook nog even geschilderd van boven tot benden en we mochten ook weer een jaar vooruit betalen...dankuwel!

Via Expatwoman had echtgenote J een verhuizer opgeduikeld met goede referenties; na 3 offertes te hebben opgevraagd kwam hij ook het goedkoopste uit de bus. De beste man klonk terzake kundig en zou met groot en gepast materieel uitrukken, waaronder 6 verhuizers. Op de dag zelf begon het ermee dat hij pas om 10 uur 's morgens ter plaatse was; voor een huis dat nog helemaal ingepakt moet worden, is dat best laat. Gelukkig had ik inmiddels zelf de televisie en andere electronica afgekoppeld en ingepakt, want de verhuizers bleken slechts te beschikken over oude gordijnen en een beperkt aantal dozen. Dus die dozen moesten optimaal worden benut; kortom vol zonder al te kritisch te zijn op de inhoud.

Enfin, de Pakistaanse verhuizers deden best hun best om alles snel in te pakken. Dat daarbij een doos waspoeder op z'n kop in de verhuisdoos terechtkomt tussen allerlei ander materieel, is voor hun geen probleem. De verhuisbaas zelf was alleen de eerste 15 muniten aanwezig en vertrok vervolgens; de zaak was onder controle. Het grote materieel bleek helaas een open vrachtwagentje te zijn. Je ziet ze hier regelmatig rondrijden met van alles en nog wat en altijd weer denk ik; je zal toch zo je inboedel voorbij zien rijden. Ja, dus!

Om 3 uur s'middags ging de eerste gedeeltelijke boedel van A naar Beter; een ritje van 5 minuten. Uitladen, verdelen en weer terug. Het koste in total 4 ritten en om half acht 's avonds was het vrachtwagentje voor de laaste keer leeg. Toen moesten nog de bedden in elkaar geschroefd, enzovoort. Ach, uiteindelijk kan je alleen maar besluiten alles over je heen te laten komen; maar we hebben wel geleerd dat niet altijd de goedkoopste aanbieding de beste is!

Inmiddels zijn we een week verder en is alles redelijk op z'n plaats. Met alle extra ruimte was er ook weer behoefte aan extra huisraad en zo houden we onszelf lekker bezig. Als er nog 1 pakket van Ikea met schroeven, bouten of het beroemde sleuteltje voorbijkomt, ga ik gillen! Gelukkig kunnen ook mijn decibels in het nieuwe huis zonder vele overlast te veroorzaken het pand verlaten. Morgen gelukkig weer rustig op mijn kantoor een beetje achter mijn computer zitten...om een beetje uit te rusten!

Bovenop het nieuws

In de Gulf News van gisteren stonden maar liefst twee Nederlandse nieuwsberichten; het eerste van ruim een kwart pagina ging over de 13-jarige Laura Dekker die solo de wereld rond wil zeilen, maar niet mag van de rechter. Het artikel is ook online te lezen via:

http://archive.gulfnews.com/articles/09/08/29/10344306.html

Lezers werd de mogelijkheid geboden om online een reactie te geven; tot op heden heeft er niemand zich positief danwel negatief hierover uitgesproken. Ik ben er zelf nog niet uit wat ik vind; enerzijds is het Nederland op z'n smalst met een rechter die zich moet uitspreken over zo'n affaire en wat weten we over twee maanden dat we nu niet kunnen beslissen? Anderzijds is 13 wel erg jong om zo'n avontuur aan te gaan en dan op een bootje van 8 meter...ik vond de golven op het Grevelingenmeer al best ruig toen we in een 7,50 meter lange sloep gingen varen met windkracht drie. Gelukkig was er een fuik dat met boomlange stokken aan de bodem was vastgepind, waar we even tegen aan konden leunen om uit te rusten (met dank aan B uit K en Tini en Lau voor het treffend verwoorden van de emoties).

Het tweede artikel ging over de zogenaamde maansteen in het Rijksmuseum dat nu een stuk houtskool blijkt te zijn...al met al is dus de aandacht voor Nederlands nieuws in de regio is best uitgebreid. Of zou het komkommertijd zijn?

Het buurtnieuws dat we vernamen is zeker niet minder spectaculair; regelmatig worden er algen geconstateerd de aangelegde meren en meertjes in onze wijk. In het woongebied Springs en Lakes (de namen zeggen het al) zijn tientallen kunstmatige meertjes gegraven en aangelegd; het zijn gegraven kuilen die veelal niet veel meer dan een meter diep zijn, met plastic folie bekleed en rondom afgezet met stenen. De meeste meren zijn voorzien van 1 of meerdere fontijnen die middels een tijdklok regelmatig aan- en uitgaan. Goed voor de broodnodige verversing en tegelijk een aardig gezicht. Rondom ieder meer staat een robuust aluminium hekwerk van een meter hoog, waardoor het absoluut kindveilig is. Zwemmen en bootje varen zijn uiteraard verboden.

Maar goed, een en ander is niet door het Waterloopkundig Laboratorium ontworpen en goedgekeurd en dus zijn er regelmatig problemen en probleempjes met de waterkwaliteit die in Dubai bestreden worden met de alhier beschikbare middelen; regelmatig zie je een meertje leegstaan en is er een batterij tuinmannen met scheppen en bezems in de weer om de algen of wieren handmatig bij elkaar te vegen en in plastic zakken te scheppen. Er ligt dan een berg van honderden vuilniszakken die met vrachtwagentjes worden afgevoerd. Dan weer is de fontijn defect en wordt deze met een bootje opgehaald en aan de kant gedemonteerd en gerepareerd. In "ons" meer werd deze zomer ook overmatig algenvorming geconstateerd. Omdat het een van de grotere meren is had men waarschijnlijk niet zo'n zin in scheppen en dus werd het probleem met chemische middelen aangepakt; de volgende dag waren alle 30-40 eenden die het meer bewoonden eveneens chemisch "geruimd"...samen met de algen. Oeps, foutje. De hele community stond op z'n kop en projectontwikkelaar Emaar ontving vele klachten. In zo'n geval is de zucht naar openheid en de behoefte aan nieuwsgaring en meningsuiting in Dubai wat minder prominent...de reactie van Emaar? "no comment!" (door PS)

Weer thuis

We zijn weer thuis. Althans in thuis 2. Nederland blijft altijd thuis 1 en op dit moment is Dubai thuis 2. Het leuke is dat thuis altijd als thuis voelt en je er naar uitkijkt, mensen en dingen mist enzo. Wie weet komt er nog eens een thuis 3 of 4...

Na een aantal weken Nederland is het weer leuk om in Dubai aan te komen. Het is wel inmiddels Ramadan en dus moeten we weer even wennen aan de spelregels; niet roken, eten en drinken in het openbaar tussen zonsopgang en zonsondergang om ongeveer 7 uur 's avonds. Voor ons, als niet vastenden, is dergelijk ongemak minimaal; althans leg Eva maar eens uit dat ze even moet wachten met drinken...maar als je echt meedoet is het best een opgave.

De vlucht naar Dubai verliep probleemloos; we werden gelukkig door de KLM "gematst" met de bagage, want we hadden een flink aantal kilo's overgewicht met de spliterwten, drop, een gietijzeren poffertjespan en boeken. Ook mochten we, hoewel ik inmiddels ben ge-downgraded bij de gate via de business class rij instappen dankzij een oud lidmaatschapspasje. In Dubai aangekomen kwam niet alleen de bagage fluks aanrollen, maar werden we snel door de immigratie geloodst; families krijgen in het Midden Oosten altijd en overal voorrang, een goed gebruik.

Vandaag zijn we, om een beetje met het klimaat te om te gaan, twee keer naar het zwembad gegaan om af te koelen. Het is hier nog steeds overdag 40 graden plus, maar 's avonds koelt het af naar een "aangename" 37 graden. De Ramadan heeft overigens nog voor veel onzekerheid gezorgd; gaan de scholen nu wel of niet van start op 1 September? Voor Tim is dat op een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het geval, van Jasper weten we het nog niet zeker...de komende dagen hopen we hier duidlijkheid over te krijgen, Maar in 't kort gesproken starten overheidsscholen pas na de Ramadam midden September en particuliere scholen vanaf begin September. Enfin, we zullen zien.

Afgelopen week schreef Aaf Brandt Corstius in haar column in NRC Next dat de meestgelezen thriller dit jaar van Stieg Nillsson is; "Mannen die vrouwen haten". Ze maakte daarin korte metten met het genre van thriller en veegde de vloer aan met de plot, terwijl ik nog de 2 volgende delen moet lezen...snik. Helaas maakte juist die trilogie deel uit van het overgewicht dat we meetorsten vanuit Nederland. Ik schat dat de 3 boeken ongeveer 4,5 kilo vertegenwoordigden van het totaal. ik heb net deel 1 uitgelezen, maar heb alleen prettige uren beleefd met het lezen. Ik denk dat Aaf, wanneer haar zwangerschap verleden tijd is, nog wel eens met weemoed zal terugdenken aan de momenten waarop je uberhaupt rustig kunt lezen...

Goed het zomerreces is voorbij, dus naar verwachting zullen er weer frequentere berichten verschijnen op dit weblog. Tot binnenkort! (door PS)

Koekjes bakken en Vossenjacht

Iedere vrijdag haalt Jasper bij de receptie het nieuwe activiteitenprogramma voor die week. Je kent het wel, zo'n blaadje met alle te organiseren activiteiten voor met name kinderen. Als je een weekje op zo'n park zit heb je meestal geen tijd voor al die toestanden maar als je er 2 maanden zit is het een geweldig fenomeen. Iedere ochtend wappert Jasper het blaadje voor mijn neus met de vraag wat er is vandaag. Hij vindt alles geweldig en vertrekt monter, na een haastig ontbijt, richting activiteitencentrum om koekjes te bakken, raamhangers te knutselen of waxinelichtjeshouders te beschilderen. Hij gaat zelf op zijn nieuwe step, doet aan alles mee en heeft spannende verhalen bij terugkomst. Tim is wat kritischer en heeft inmiddels genoeg "piratenochtenden" gedaan maar koekjes bakken blijft leuk. Gisteren was er een heuse midgetgolfwedstrijd "met een mooie prijs voor de winnaar". Tim mepte fanatiek zijn balletje over alle banen en schreef keurig zijn punten op zo'n suf blaadje met plankje en bijpassende pen.
Jasper hoefde niet zo'n briefje en achteraf vulde ik gewoon zijn punten in om hem toch een beetje echt mee te laten doen. Jasper heeft een hele eigen stijl van midgetgolfen; hij harkt in minimaal 25 slagen die bal in dat gaatje en stapt opgewekt naar de volgende baan.
De twee Twentse jongetjes in zijn groepje keken eerst wat vreemd maar raakten snel gewend aan zijn speelstijl en wachtten keurig tot hij klaar was alvorens naar de volgende baan te gaan.
De Twentse jongetjes riepen af en toe naar mij dat Jasper het in drie slagen had gedaan dus zo slecht ging het nog niet. Enfin, na snel het blaadje van Jasper te hebben ingevuld met een geheel verzonnen puntenaantal bleek Jasper gewonnen te hebben...... Een mooie medaille was de prijs en dat is nu zijn nieuwe gespreksonderwerp.
Eva deed, onder intensieve begeleiding van R.T uit Koewacht mee met de wekelijkse danswedstrijd. Ze deed het uitstekend en wist de jury te imponeren met haar danspasjes. Het is om je rot te lachen, 15 kids deden serieus mee en Eva won, dankzij haar schattige uitstraling, met glans. Een grote, plastic popcornmachine van Russische makelij was de hoofdprijs.....
Vandaag stonden spelletjes in het zwembad op het programma. Start om 19.30 uur en zwemdiploma is vereist. Jasper en Tim vertrekken geheel zelfstandig en komen 1,5 uur later helemaal happy terug. Spannende verhalen over muntjes opduiken, sneller dan snel de glijbaan af en rennen over matten. Ook hadden ze zwembroeken en handdoeken weer mee teruggenomen dus mij hoor je niet klagen.

Ondertussen werkten twee mannen uit Zierikzee aan het waterbed..... Man 1 had wel interese in een gratis waterbed dus hij zou dat wel komen fixen. Pomp en zwager mee. Zwager had eerder een waterbed laten leeglopen dus dat moest goed gaan. 2,5 uur later was het bed aardig leeg maar nog niet leeg genoeg om in de auto te gooien dus morgen komen ze terug met een beter pompje om het af te maken...HELP. Het goede nieuws is dat de mannen bereid zijn om een ritje van Ikea naar Bruinisse met het nieuwe bed te realiseren, wordt vervolgd.

Ondertussen moet ik nadenken over een vervangend bed maar vanavond schuif ik gewoon 1 van de kids aan de kant en morgen zien we wel verder.

(door J.v.K)

Summer Bachelor

Na 3 weken vakantie te hebben genoten in Bruinisse, ben ik sinds vrijdagavond weer in Dubai. Ik zeg "ik", want ik ben alleen teruggevlogen en de rest van de familie geniet nog van het oerhollandse weer, dat van alles biedt; zon, wind, wolken en regen. We hebben lopen puffen van de warmte, maar ook jassen en truien opgedoken en gedragen vanwege de kou...nou ja, 't is in ieder geval een welkome verandering ten opzichte van alleen maar heet en zonnig of stoffig.

In Bruinisse hebben we bezit genomen van ons nieuwe vakantiehuis in Aquastaete, waar een halve inboedel aangeschaft moest worden; een bank, eetkamerstoelen, een complete keukeninventaris, extra bedden etcetera. Nadat we het een week hebben uitgeprobeerd zal toch ook het waterbed moeten wijken voor een normaal bed. We hebben genoeg geklotst en gedobberd om te kunnen constateren dat dit niks voor ons is. Dus, gratis af te halen; een tweepersoons waterbed van 1.80 bij 2.00 meter! Zonder morsen aub...

Verder hebben we genoten van het gezelschap van familie en vrienden, Zierikzee, de visserijdagen van BRU, het zwembad en de kinderactiviteiten op het park. Om niet te vergeten het jaarlijkse traditionele uitje naar de Efteling. Met dank aan de familie T. voor hun deelname. Het park was tot 9 uur 's avonds geopend waardoor iedereen kon doen waar hij/zij zin in had. Helaas had Jasper zin in nog een ritje in de Python...ik niet zo, maar ja beloofd is beloofd. Na dat ritje was ik er wel weer voor een jaartje klaar mee; ik krijg toch steeds meer appreciatie voor het sprookjesbos en droomvlucht.

Maar goed, nu weer terug in Dubai dus. Op deze manier overbruggen veel expat families (lees; vrouwen en kinderen) de hete zomer in eigen land en zijn er in Dubai veel "summer bachelors", meestal dus de doorwerkende mannen. We hebben nu eenmaal niet genoeg vakantiedagen om twee maanden te overbruggen. En wat doen die bachelors nou zoal? Geen idee, want ik ben hier net. Maar tot nu toe vind ik het behoorlijk saai. Waar je nomaliter minstens twee keer per dag één of meerdere kinderen achter het behang zou willen plakken, is het nu doodstil. En da's leuk voor een uurtje of wat, maar je bent zo gewend aan het rumoer dat het al snel verveelt. Om de stilte te doorbreken staat de teevee de hele dag aan op BVN. Gelukkig is Peppi er nog om een beetje tegen te kletsen en om samen een balletje te gooien. Ik heb al boodschappen gedaan, de administratie bijgewerkt, de postbus geleegd en bij Ikea een nieuw bed uitgezocht als opvolger voor het waterbed. Tja, je moet toch wat...

Gisteravond ben ik zelfs naar de film geweest omdat BVN buiten de Tour de France niks te bieden had. Om 23.45 uur begon de film "Passengers" in de Mall of Emirates. Het was nog behoorlijk druk, film gaan is populair, maar wat me vooral opviel was het grote aantal baby's, peuters en jong kinderen die naar Madagascar 3 gingen op dat tijdstip. Met grote cola en popcorn uiteraard.

Vandaag heb ik de 180 MB(!) email gedownload die op mij wachtte na de vakantie en moet ik nog even naar de MMI voor een nieuwe voorraad wijn. Morgen weer werken...het moet niet veel gekker worden dat je daar bijna naar uit gaat zien. (door PS)

Klantenservice

"Om door te gaan in het Arabisch kies 1, voor engels kies 2"

"Voor informatie omtrent Dubai e-government betalingsverkeer; toets 1"

"Goedemorgen, u spreekt met de klantenservice van de Dubai e-government. Waarmee kan ik u van dienst zijn?"

"Dag, mijn naam is PS. Ik heb een vraag; ik betaal altijd mijn DEWA water- en electriciteitsrekening en ook de SALIK tolheffing electronisch. Nou probeer ik al een paar dagen mijn betalingen te doen, maar steeds als de site doorlinkt naar de Dubai e-government, krijg ik een scherm te zien dat zegt: toegang geweigerd! Ik heb het al tig keer geprobeerd, cookies verwijderd etc, maar niks helpt. Kunt u mij helpen?"

"Van wat voor PC logt u in?"

"Hoe bedoelt u?"

"Logt u aan vanaf een privé of een zakelijke PC?"

"Ehh, 't is mijn werk laptop...maakt dat wat uit? Ik betaal al bijna twee jaar mijn rekeningen zo"

"Dan is dat waarschijnlijk 't probleem; als u vanaf een andere PC aanlogt of via een privé-netwerk, dan lukt het waarschijnlijk wel."

"Is dat nieuw? Ik heb dit nog nooit eerder meegemaakt?"

"Ja, er zijn wat problemen geweest met zakelijke PC's, dus zijn die recent geblokkeerd."

"Maar de site zegt alleen; toegang geweigerd. Er is nergens een melding waarom &/of wat te doen. Als er nou een toelichting zou staan, dan had ik waarschijnlijk een paar dagen eerder geweten wat te doen..."

"Hmm...kan ik verder nog iets voor u doen? Nee? Een prettige dag verder."

Zucht. (door PS)

Deze periode van het jaar is het aftellen geblazen. Nog vijf dagen naar school, nog vier lessen in de hondenschool, nog acht dagen naar HP, nog 1 keer naar Karama (..) en dan is het zover; vakantie.

We zijn volop in de weer met eindejaarsgesprekken op school, 1 keer voor Tim met home-room teacher, 1 x met leraar Nederlands, de volgende dag naar school Jasper gesprek met teacher en de diverse "gogen". Ook moeten er enveloppen gevuld worden met foto's en geld om de juffen en de meesters te bedanken. Nog even doorzetten en dan kunnen we Dubai verlaten. Een heerlijk vooruitzicht! Erg leuk om straks iedereen weer te zien en te spreken. Hier heeft iedereen heeft zo zijn eigen dingen om zich op te verheugen. Jasper wil Oma cadeautjes geven, Tim gaat voor een boterham met hagelslag, een frikandel en Eva wil graag naar de kinderboerderij en op bezoek bij "Candy-Cora" (te S).

We vliegen zaterdag 27 juni richting Schiphol en rijden vervolgens met huurauto richting Bruinisse. Als alles meezit kunnen we vanaf 1 juli 10.00 uur genieten van onze eigen vakantiewoning in Aquastaete in Bruinisse. Na een jaar overdenken, wikken en wegen hebben we toch besloten tot aanschaf van een vakantiewoning in Bruinisse... Dus straks op naar de Hema en Ikea om allerlei spullen aan te schaffen die we vorig jaar hebben verkocht, weggegeven, weggegooid....

Als inmiddels ervaren expat-wife... verblijf ik natuurlijk met kids 2 maanden in Nederland. P moet op enig moment nog terugvliegen omdat hij nu eenmaal niet zoveel vakantiedagen heeft. Onze harige viervoeter blijft in Dubai alwaar Chamilla voor hem zal zorgen.

Overigens is deze sfeervolle 6-persoons vakantiewoning na 27 augustus beschikbaar voor de verhuur.
Voor tarieven en beschikbaarheid kunt u zich wenden tot het boekingsbureau, op werkdagen bereikbaar op johannavankesteren@gmail.com of telefonisch via nummer: 00971 (0) 50 8710060

(door J.v.K)

Karama

J. heeft een nieuw jachtterrein gevonden; Karama. In de gemiddelde mall vind je zonder veel moeite de grote merken; D&G, Gucci, YSL en noem ze maar op. In exclusieve winkels zijn deze exclusieve merken te koop tegen exclusieve tarieven. Eenmaal buiten struikel je helaas over de expat-wives die hun exclusieve handtas als een soort trofee met zich meetorsen.

Dat gaat dan zo: buig je rechterarm in een hoek van 90 graden en houd deze voor de borst met de onderam omhoog, waarbij de vuist ongeveer ter hoogte van de kin uitkomt. Hang de merktas over de arm waarbij de leidsels in de kom van de elleboog komt te hangen. Laat de tas nooit los! Ook bij het inladen van de boodschappen &/of de kinderen is het zaak de tas te allen tijde vast te houden. Beter is het nog om de huishoudelijke hulp mee te nemen die dan boodschappen en kinderen kan inladen.

In Karama gaat het er anders aan toe; in veelal obscure winkels met toeristische prullaria hebben ze óók Gucci en Dolce en Yves. Maar dan "genuine fake" oftewel namaak op niveau. Dus niet de eerste de beste chinese kopie, maar meer de categorie Van Meegeren. Dus hangt er ook een prijskaartje aan.

Overigens is de verkoop van deze fakes volkomen illegaal en vind je in eerste instantie dus geen enkele merktas of horloge in de schappen. Desgevraagd echter verschuift er een kast of een spiegel en word je uitgenodigd in het achterhuis waar de échte koopwaar te vinden is. Soms ook is de echte winkel drie hoog achter om de hoek van de straat; je moet niet echt bang zijn aangelegd om het eerste beste type te volgen als achter je de deuren op slot gaan. Maar goed, eerdergenoemde draaghoudig leent zich ook uitstekend voor het uitdelen van een dreun met de handtas. En anders dan in de saaie mall-winkels moet je in Karama leren waar je de beste genuines kunt vinden. Zo kost het een aantal bezoeken en aankopen om de ware kwaliteit te ontdekken en waarderen.

En dan begint het werk; afdingen. Ik heb er een hekel aan, maar J. loopt pas warm als er een beetje weerstand wordt geboden. Ze heeft inmiddels een aardige reputatie opgebouwd, niet alleen bij familieleden en bezoekers van collega-expat-wives, maar ook bij de verkopers van de etablissementen in Karama. Gelet op ons aanstaande bezoek aan Nederland is J. dan ook al een paar weken in Karama aan de slag om de verschillende bestellingen uit te voeren en verdere souvenirs op te snorren. In mijn dromen hoor ik steeds douane-beambte Jol op Schiphol de onsterfelijke woorden uitspreken: "heeft u nog iets aan te geven...?".
(door P.S)

Saheel

Onlangs gingen we naar Saheel; een show over de geschiedenis van het Arabische paardenras. De show vond plaats op de Dubai Polo and Equestrian Club in een grote gekoelde tent. Buiten waren versnaperingen verkrijgbaar, hotdogs en zowaar een wijntje of biertje. We gingen naar Saheel omdat de folder bij Jasper op school werd verspreid en ja, je moet toch wat in het weekend. Als je je vantevoren aanmeldde bij Saheel, kreeg je een gratis kaartje voor een "special needs" kind en voor één begeleider; voor een gratis kaartje zijn we natuurlijk nooit te beroerd.


De Dubai Polo Club is een prachtige accomodatie; ik wist niet dat er zoveel paardenliefhebbers in Dubai waren. Ik kan zelf niet paardrijden, maar heb op basis van een vorig leven best een hoop paardenbakken gezien, en dit zijn écht mooie voorzieningen. Ook de stallen en paardenboxen zijn van hoge kwaliteit, voorzien van airco en zien er een stuk beter uit dan de gemiddelde caravan in Centrum voor Asielzoekers in bijvoorbeeld Schalkhaar. Vanaf de ruime parkeerplaats worden de bezoekers desgewenst met golfkarretjes naar de tent vervoerd, maar ook lopen behoort tot de mogelijkheden. Er hangt een serene rust...althans totdat wij aankwamen.

De show is erg leuk, 't is natuurlijk geen Cirque du Soleil, maar zelfs Eva zit ademloos te kijken naar de kunsten van de paarden en hun bereiders. Na een bak popcorn in de pauze en een hotdog toe gaan we tevreden in gestrekte draf huiswaarts. Jammer dat je vanaf de club alleen rechtsaf kunt slaan en dan pas acht kilometer verder op de eerstvolgende rotonde om kunt keren...maar ja, je moet een gegeven kaartje niet in de bek kijken.

(door P.S)

XJ

Op veler verzoek hieronder een kiekje van de nieuwe Jag. Nou ja, nieuw; 't is een pre-owned approved vehicle...wat dat ook mag zijn. Let vooral op het prominente kinderzitje achterin; voor zover ik tot nu toe heb gezien is het de enige XJ met een kinderzitje achterin. De meeste collega-XJ rijders hebben waarschijnlijk eerder een rollator achterin liggen...

De carosserie is geheel van aluminium; een soort luxaflex op pirelli's. Tim wordt vooral aangetrokken door de kofferbak; hij wil er steeds in gaan liggen met de klep dicht(?). Wat mij over de streep trok? Electrisch verstelbare hoofdsteunen; veel gekker moet het niet worden. (door P.S)

Zwemwedstrijd

Sinds een tijdje doet Tim bij wijze van buitenschoolse activiteit mee aan de swim squad. Compleet met slippers, handdoek en badmuts blijft hij na schooltijd na om onder leiding van de gymleraar meters te maken. En het doet z'n zwemtechniek zonder twijfel goed. In het weekende oefenen we regelmatig keerpunten, maar ik kan hem op dat niveau helaas weinig bijbrengen, ondanks mijn verder uitstekende conditie en uitmuntende techniek. Ahum.


Vandaag is er een wedstrijd tussen scholen onderling; DIA versus JESS, EIS en nog een paar klinkende namen. Middels eerder gehouden voorselecties zijn de besten uit de diversen groepen uitverkoren om hun jaarklas te vertegenwoordigen. Tim mag ook meedoen voor zijn groep 5.

Als ik aankom komen alle zwemmers nét uit het water na wat opwarmbaantjes. De gymzaal naast het zembad is omgetoverd tot wachtruimte. Als zo'n 80 kinderen druipend van het water naar binnen zijn gegaan, kun je je voorstellen dat de vloer wat glibberig word. Een dame van het schoonmaakteam probeert tevergeefs met een mop het water op te dweilen...onbegonnen werk. Ze doet het echter met enthousiasme en maakt ondertussen geintjes met collega's en bekende kinderen die voorbijkomen. In de gymzaal is het koud van de airco, buiten bij het zwembad is het, weliswaar in de schaduw, een drukkende 43 graden. Na vijf minuten loopt het water langs je rug en ga ik naar binnen om even af te koelen. De wachtende zwemmers zijn na hun opwarmbaantjes behoorlijk energiek en die energie vertaalt zich in decibels.


Per zwemslag worden de kinderen naar buiten geroepen voor hun baantje(s). Dus eerst vlinderslag; jaar 3 jongens en jaar 3 meisjes. Vervolgens jaar 4, 5 etcetera. Soms 25 meter en soms 50, het is mij niet helemaal duidelijk wanneer wat.


















Tim doet mee aan de 50 meter rugcrawl, 50 meter schoolslag en 2 estafettes met verschillende slagen. Hij eindigt 3 keer op de derde plaats en met één estafette worden ze vierde. Een geweldige prestatie als je voor 't eerst meedoet met zo'n competitie! Zou al dat gewatertrap van z'n ouders dan toch nog een zwem-gen hebben overgedragen? We zullen zien...
(door P.S)

De buurt gaat hard achteruit...

Langzaam maar zeker komen er wat barstjes in de de schone schijn van Dubai.

Een paar maanden geleden kwam je tijdens een regulier ritje op de Sheikh Zayed Road voornamelijk auto's tegen in de categorie Bentley/Porche/Maserati/ Hummer (al dan niet verlengd). De rest van de auto's binnen Dubai zijn dan diverse 4x4-types gereden door de 'nagelstudio-dames'
Normale' auto's waren er nauwelijks maar sinds september is het straatbeeld behoorlijk veranderd. Tegenwoordig moet je je weg vinden tussen de Toyota Corrola's, onduidelijke Nissans en zelfs Yarissen. Zelfs signaleer ik hier en daar wat blikschade die niet wordt/is gerepareerd, het begint hier te lijken op de autowegen in Nederland...
Duidelijk is dat men aan het bezuinigen is en ' beter iets dan niets' hanteert. PS echter heeft de plaatselijke economie gesteund en hanteert een soort omgekeerde bezuinigingspolicy, hij heeft recent een Jaguar type XJ aangeschaft. Zijn gelukzalige blik als hij 's ochtends wegrijdt is ook wat waard denk ik dan maar...

Men brengt de weekenden anders door tegenwoordig. Een jaar geleden was het heel normaal om een weekendje in een fijn hotel te boeken (a euro 800,- per nacht). Tegenwoordig zijn de hotels leeg en doet men haar best om nog wat klanten naar binnen te lokken tegen zwaar gereduceerde tarieven. Misschien moeten wij nu maar eens gaan kijken... De laatste tijd zijn de gratis attracties populair; strand, park en gewoon een stukje fietsen. Met de huidige warmte wordt dat ook wordt lastig dus ik ben benieuwd hoe men hier de weekenden gaat doorbrengen.

Deze week ontvingen we een bericht van Emaar, de projectontwikkelaar van onze wijk. De vuilnisbakken worden niet meer dagelijks geleegd maar volgens een soort schema. Ook moet groen afval, takken en andere rotzooi op bepaalde dagen worden aangeboden. Ondenkbaar, voorheen gooide je gewoon alles op straat en de volgende dag, voor zonsopgang, was alles verdwenen. Hoe durven ze....
Ook is de plantsoenendienst aan het bezuinigen op het groenonderhoud. We zijn gewend geraakt aan het zorgvuldig bijknippen van alle groene stukjes onder de bomen in de straat. De laatste maanden komt er nog maar af en toe iemand langs om dit bij te werken. De zogeheten manicured green is op zijn retour in Dubai. Ach, het begint steeds meer op de normale wereld te lijken.

Prijsvechters in de supermarktwereld zijn populair tegenwoordig. Er wordt gesproken over waar brood en rijst duur is en waar niet. Dergelijke gesprekken waren enige tijd geleden niet denkbaar. Je koopt gewoon wat je nodig hebt en het liefst in een supermarkt waar ze de inhoud van je karretje op de band plaatsen, je spullen in zakjes stoppen en in de kofferbak van je auto deponeren... Dat was hier de standaard maar ook de duurdere supermarkten hebben het zwaar en bedenken allerlei akties. Misschien bedenken ze hier ook eens hamsters-akties...?!

Wonen in Dubai heeft ook een eigen dynamiek. Een paar maanden geleden vertrokken een hoop mensen uit de buurt waar we wonen. Mensen verhuisden naar een goedkopere plek of vertrokken uit Dubai wegens verlies van werk (en dus verblijfsvergunning). Veel huizen stonden leeg. Tegewoordig staan de plaatselijke verhuizers weer overal spullen naar binnen te dragen. Met de dalende huizenprijzen komt er een nieuwe groep ' huis met tuin-bewoners ' op de markt. Mensen die zich voorheen alleen een apartement konden veroorloven verhuizen nu naar huis met tuin..... . Ook voor ons de tijd om na te denken over de woonsituatie. Gaan we praten met de huisbaas over huurverlaging of verhuizen we... In november eindigt ons huurcontract dus we hebben nog tijd. Kortom ook op micro niveau is de huidige 'economische dynamiek' duidelijk merkbaar.

(door J.v.K)

salarissen Middle East volgens een expert...

Laatste nieuws met betrekking tot salarissen in de Middle East.....

http://www.mediawatchme.com/pages/client/item/?L=English&ID=c6de9ab6-5a64-4874-ba63-b92759e06bc1&LID=1


(door J.v.K)

Zomerzorgen

Het is weer warm, errug warm. Als we 's ochtends om half acht in de auto stappen is het al een graad of 34 en tegen negen uur staat het kwik op 40 om in de middag uit te komen op een graad of 45. En dan ga je niet meer lekker buiten lopen, zitten of zijn. Tot een week of twee geleden ging het nog wel, maar vanaf nu wordt het binnen blijven of naar overdekt vertier.

's Nachts kan de airco eigenlijk al niet meer uit als je nog een beetje prettig wilt slapen, al is de voorkeur van Spaans anders dan van Van Kesteren en gaat 'ie dus; uit, aan, uit & etc. De boiler voor de douche is uit en wil je koud water dan moet je de kraan op warm zetten. Het water in de boiler koelt door de airco in huis af en is dus fris, terwijl het koude water van buiten komt en ongeveer douche temperatuur heeft; een graad of 38. Als de wc net is doorgetrokken moet je er niet op gaan zitten, want een soort warme vochtige föhn-wind trekt langs het zitvlak omhoog wat een vreemde gewaarwording is.

Afgelopen weekend waren we in de namiddag op het strand, waarschijnlijk één van laatste keren omdat zelfs de zeewind weinig verkoeling meer geeft en de temperatuur van het zeewater jacuzzi-achtig aanvoelt. Da's best leuk als je verkleumd van de skipiste komt, maar als je wilt afkoelen werkt het niet echt produktief. Ook een bezoek aan de dierentuin werd een bliksembezoek. Gelukkig is de zoo niet al te groot, maar geheel in de open lucht begon volgens mij na een half uur het eiwit in m'n hersenpan langzaamaan te stollen. Zelfs een flinke hoeveelheid koud water bood geen soulaas meer. Terwijl in alle dierenverblijven de ventilatoren snorren, staat er geeneen richting het publiek opgesteld. Na een half uur nemen we de benen om in de auto een beetje bij zinnen te komen. Nou ja, dat duurt ook een minuut of vijftien want de temperatuur in de auto is opgelopen to 49 graden.

Vorige week meldde de Gulf News dat een kind in een schoolbus was overleden nadat de chauffeur de bus had afgesloten, kennelijk in de overtuiging dat iedereen was uitgestapt. Het slapende kind kwam niet meer bij en werd pas uren later levenloos gevonden.

Tegen de hitte kun je een paar dingen doen en getinte ramen zijn bijvoorbeeld absoluut geen luxe. En je kunt bijna overal je ramen van plakplastic laten voorzien; in de garage, speciale plakwinkels en zelfs tijdens het winkelen in de mall. Ook kun je terecht in Satwa, een wijk met kleine goedkope winkeltjes en workshopjes. Je ramen worden langs de kant van de weg behandeld. Maar Satwa plastic pik je er altijd zo uit; het heeft een paarse gloed en veelal na een paar maanden laat het plaatselijk los of raakt beschadigd. Voor een merk als 3M en V-Kool betaal je al snel ongeveer 500 tot 600 euro om de ramen rondom te tinten. Wettelijk mag het verduisteringspercentage niet meer dan 30% bedragen, maar vaak kun je nauwelijks in de auto naast je kijken, zo donker is het. Dat geldt ongetwijfeld ook voor van binnen naar buiten en misschien heeft Dubai daarom wel een van de hoogste aantallen auto ongelukken? Recent is zelfs een flink aantal politieagenten bekeurd omdat hun dienstauto eveneens van veel te donkere ramen voorzien was. Maar ja, je zal maar de hele dag op de weg zitten...

Er gaat trouwens nog een hele wereld schuil achter achter het plakfolie dat uit 20 lagen bestaat, UV stralen voor 95% weerkaatst en de hitte voor 50% reduceert. En dat is dus geen overbodige luxe.

Ondertussen kijk ik reikhalzend uit naar de vakantie in Nederland; 22 graden, halfbewolkt, voor mijn part hier en daar een bui...heerlijk lijkt me dat!
(door P.S)

Plassende pekinees

Eerder is door PS reeds melding gemaakt van mijn potentiele bron van inkomsten, de hondenschool. Twee maanden na de eerste groepsles is het tijd om de balans op te maken. Ik had het niet van tevoren kunnen bedenken maar ik vind het erg leuk om te doen en ik heb nog klanten ook!

Oorspronkelijk was het de bedoeling om gewoon een groepje hondenbezitters te helpen met het opvoeden van hun al dan niet jonge hond. Het liefst in groepsverband en wel op zaterdagochtend, lekker afgebakend allemaal. In no-time had ik een lesschema ontwikkeld en een boekje voor de theoretische ondersteuning. Ook werden er riemen, halsbanden en correctiediscs aangeschaft en verkocht (met dank aan J uit K...).
In de praktijk echter krijg ik allerlei mensen aan de telefoon met uiteenlopende vragen. Vorige week belde een man die vroeg of ik kon helpen met het trainen van zijn hond. Hij wilde een "bombsniffing dog' hebben. Het duurde even voordat ik begreep wat hij precies bedoelde want zijn verstaanbaarheid werd nogal bemoeilijkt door een zwaar Indiaas accent (ik begreep alleen maar dat zijn hond last had van 'bumnipping'). Hij had nog geen hond maar wilde wel alvast met de cursus meedoen... Een andere hondenliefhebber was op zoek naar een Duitse Herder voor de bewaking van zijn terrein en of ik een goede fokker wist. Tevens wilde hij dat ik de hond zou trainen want hij is zelf doodsbang voor honden. Hij vroeg zich wel af of hij zelf door de hond gebeten zou worden als hij zijn eigen terrein op zou gaan. De herder mocht niet in huis, hij zou een hokje voor hem bouwen en vroeg mij of hij daar airconditioning in moest laten aanleggen. Helaas moest ik een man met een pittbullterrier teleurstellen. Hij wilde zijn hond trainen om zijn tuin te bewaken. In Dubai zijn pittbulls zonder muilkorf en zonder riem verboden.
Ook was er een mevrouw met een plassende pekinees die niet buiten maar alleen maar op kranten en tapijt plast, of ik haar kon helpen met dit probleem.

De ' gewone' gevallen zijn inmiddels geplaatst in de groep op zaterdagochtend en de eerste honden hebben inmiddels examen gedaan. De laatste groep voor dit seizoen is gestart en is naar verwachting gediplomeerd eind juni. Het is een gevarieerd gezelschap moet ik zeggen. Een grote volwassen man met een pluizig minihondje. Het hondje was een cadeautje voor zijn dochter en ook dochter van 6 jaar is aanwezig tijdens alle lessen. Een echtpaar met een Duitse Herder die zo trekt aan de lijn dat ze allebei een blessure aan hun arm hebben opgelopen. Ook een Yorkshire terrier van 11 maanden die thuis alle tapijten en stoelpoten aan flarden knaagt. De nieuwste student is een geimporteerd puppy uit Engeland die voor de basisvaardigheden gaat. Jacky is een blonde labrador die 'opeens' veranderd is van een schattig klein puppy in een zeer energieke hond met allerlei kuren.

Blijft over de moeilijke gevallen. De hondeneigenaren van de laatste groep stellen er prijs op dat ik bij ze bij hen thuis kom trainen. Hey, het is Dubai dus dat kan allemaal.....
Max is een grote chocolade bruine labrador zonder enig besef van manieren. Aangeschaft door mijnheer Max die de dagelijkse zorg toevertrouwt aan zijn vrouw. Mevrouw Max houdt helemaal niet van honden en is eigenlijk doodsbang. Om haar man een plezier te doen, doet ze haar best, elke dag opnieuw. Nu is Max 11 maanden en mevrouw Max heeft geen enkele controle over de hond. Zij wordt op haar slippertjes door de hond meegesleurd en beleeft weinig lol aan de hond. Elke dag moet zij met hond de tocht maken van de 17e verdiepig van haar appartement naar beneden om die hond uit te laten. Regelmatig leidde dit tot valpartijen want Max is reuze enthousiast wanneer hij een andere hond ziet... Met wat tips, trucs en trainingen in gebieden met andere grote honden zie ik Max veranderen in een volgzaam type en mevrouw en mijnheer Max zijn reuze blij.
Lola is een ander verhaal. Aangeschaft door een familie met vier kinderen die naast de reeds aanwezige vissen, konijnen, schildpadden en poezen ook een hond wilden. Geen enkele ervaring met honden dus de training is gericht op huis-tuin en keuken tips en wandelen zonder trekken aan de lijn. We spreken over hoe vaak wandelen, wat en hoeveel eten, oorproblemen bij Cocker Spaniels en ongewenst op de bank bivakeren. De kinderen worden ook betrokken dus twee sessies gedaan met kids om ze ook e.e.a bij te brengen. Ook erg leuk om te doen en hopelijk kunnen ze nog jaren vooruit met deze hond.
Jacky, de blonde labrador, bezoek ik ook thuis want mevrouw Jacky mag niet meedoen met de groepslessen op zaterdag (volgens mijnheer Jacky..). Mevrouw Jacky moet ook het een en ander bijgebracht worden met betrekking tot honden. Haar eerste vraag was waarom Jacky zoveel drinkt 's avonds. Na een beetje doorvragen blijkt dat Jacky de restanten van hun maaltijd aangeboden krijgt. De gemiddelde hond is gewoon niet zo gewend aan de hoevelheid chili's die de mensen uit India aan hun maaltijd toevoegen...Met aanwijzingen waar je een een zak hondebrokken kan kopen is dit probleem ook weer opgelost.

Het is wel een beetje de sfeer in Dubai om hier iets de deur uit te doen als het niet bevalt, een verkeerde kleur bank, auto of iets dergelijks. Ook honden en katten worden de deur uitgezet als het niet aan de verwachtingen voldoet dus ik hoop dan maar met training in 'basic manners' te voorkomen dat honden weer worden afgedankt.

(door J.v.K)

'Beat the Heat'

De lente is nog maar nauwelijks begonnen of de zomer kondigt zich al weer aan... De ervaringen en indrukken van de zomer van vorig jaar hadden we keurig verdrongen dus we kampen opnieuw met het wennen aan de warmte. Hondje wandelen moet tegenwoordig om 7.00 uur, als je niet een ochtendmens bent is dit best vroeg... Alle activiteiten buitenshuis moeten afgerond zijn voor 11.00 uur want hierna is het niet meer vol te houden. Vanaf 17.00 koelt het weer een beetje af maar wat doe je tussen 11.00 en 17.00 uur? Ik weet het niet hoor, alle malls, binnendierentuinen, indoorspeeltuinen, indoorskibanen hebben we al ' gedaan'. Dus ga ik eens rondvragen wat men zoal doet tussen 11.00 en 17.00 uur;

De Pakistaanse buurvrouw links brengt haar dag door met koken. De Pakistaanse keuken is nogal uitgebreid dus die komt maar nauwelijks uit met haar tijd. roti's bakken, curry's voorbereiden, pickles maken, kruiden zelf stampen, drogen en nummeren. Bovendien moet ze vier kinderen en een omvangrijke man voeden dus zij heeft tenminste een doel. Overigens brengen haar twee zoons al hun tijd door bij ons in huis want daar gebeurt altijd wel wat!

De Jordanese buurvrouw aan de rechterkant regelt ontbijt voor twee zoons en man en gaat shoppen. Haar man rijdt af en toe een rondje in zijn knalrode Ferrari en de 'housemaid' zorgt voor de kinderen. Deze housemaid begint overigens om 6.00 uur al met het wassen van hun omvangrijke wagenpark (ferrari, rolls royce, saab en een familieauto allemaal knalrood dus wel een mooie match zo) en is om 21.30 nog bezig met het moppen van de slaapkamers. Maar goed de buurvrouw heeft een duidelijk doel en ziet er prachtig uit, duidelijk is dat ze ook regelmatig de nagelstudio en kapper bezoekt tijdens haar shoptripjes.

De buren twee deuren verder hebben weer een heel ander probleem. Zij kwamen naar Dubai vanuit Australie (met drie kinderen) omdat hij hier voor een locale projectontwikkelaar ging werken. Drie maanden na de grote oversteek bleek hij niet meer nodig.... De projectontwikkelaar bood ter compensatie aan om de meubels terug te verhuizen naar Australia. Dit aanbod hebben ze aangenomen maar nu hebben ze alleen nog vier beanbags over en een paar pannen.. op dit moment is hij hard aan de slag om een andere baan te zoeken en het is te hopen dat hun verblijf in Dubai nog wat langer gaat duren. Hun dagen zijn dus gevuld met beanbags opschudden en solliciteren en dat geeft ook richting.

De overburen zijn oorspronkelijk uit India maar hun beide kinderen zijn geboren in Canada. Ouders werken allebei fulltime en kids gaan naar en van school met de bus. Zij hebben net voor de grote huizenprijsklapper hun huis gekocht en kunnen voorlopig dus nergens naar toe. Voorlopig gaat het goed met beide banen en ook hoeven zij zich niet af te vragen wat te doen tussen 11.00 en 17.00, zij werken dan. Zoon van 12 brengt zijn middagen bij ons door en komt keurig om een uur of 16.00 aan in zwembroek en met handdoek om van onze faciliteiten gebruik te maken.... Wanneer ik eens opper dat het leuk zou zijn als Jasper en Tim ook eens bij hem thuis spelen wordt het lastig. Regelmatig zijn opa en oma uit India op bezoek en slapen ze, (ik heb ze gezien en al teveel herrie kan inderdaad levensbedreigend voor ze uitpakken) in het weekend is het ook wat lastig want dan zijn pa en ma thuis en die willen ook een beetje rust... ook mogen er niet meer dan drie kinderen spelen anders wordt het zo rommelig....Voor de weekenden heeft pa een en ander geregeld, de kinderen doen gitaarles, drumles en pianoles. Hij laat een muziekleraar komen die dat allemaal bij hen thuis regelt dus zij zijn onder de pannen in het weekend tussen 11.oo en 17.00 uur.

Wij kampen nog steeds met het feit dat we te langzaam opstarten in het weekend en dus de eerste buitensessie hebben gemist. Hierna moeten we bedenken wat we die dag ondernemen en na alle discussies en opties is het al weer tijd voor een dutje voor Eva. Vervolgens moeten we alle buurkinderen het huis uitjagen om eens zelf op pad te kunnen gaan. Morgen proberen we het waterpark op Atlantis op de Palm, kijken of dat wat verkoeling brengt...

(door J.v.K)

Netherlands Business Cub

Ik ben er gewoon niet goed in, maar soms moet je je grenzen weer eens een duwtje geven om te kijken of ze al opgeschoven zijn. Netwerken; een soort virtueel breien zonder pennen, maar met behulp van visitekaartjes. Een week of twee geleden was ik op een seminar over Ethics & Compliance in the Gulf (gratis kaartje!). Zeer ervaren adviesbureau's en advocatenkantoren beweerden dat het de goede kant op gaat met de ethiek in het Midden Oosten; steeds vaker wordt het geaccepteerd dat westerse bedrijven géén steekpenningen kunnen en willen geven aand overheden en lokale bedrijven. En die cultuuromslag zou zelfs in Saudi-Arabia merkbaar zijn. Overigens is Zwitserland, volgens de wereldindex die daar verstand van heeft, minstens zo corrupt als het Midden Oosten. Maar ja, hoe kan het anders met het beroemde bankgeheim en zo.

Maar goed, ik dwaal af. Op het bewuste seminar was ik dus mijn visitekaartjes vergeten. Tja, beginnersfout. Je kunt moeilijk twee kaartjes vragen en vervokgens je eigen naam over de naam van de ander heenkrassen en het kaartje teruggeven. Anyway, er waren vooral veel juristen en financieel specialisten die ik waarschijnlijk niet meer regelmatig zal tegenkomen.

The Netherlands Business Club organiseert maandelijkse netwerk-bijeenkomsten, vaak vergezeld van een spreker over een actueel onderwerp. Dit keer was het hoge ambtenaar van het ministerie van economische zaken, ik ben z'n naam even kwijt. Hij gaf aan dat de groei van Dubai de afgelopen jaren harder ging dan gepland en zelfs gewenst. Als gevolg daarvan is de concurrentiepositie van Dubai vergeleken met andere landen gedaald, iets waar Sheikh Mohammed niet blij mee is. Door de aanwezige nederlanders werden kritische vragen gesteld over de rol van de overheid tijdens de huidige recessie; er zijn zat voorbeelden van mensen die snel geld wilden verdienen met onroerend goed en die nu in de problemen zitten omdat hun huis in waarde is gedaald of soms zelfs gehalveerd. Als je dan onverhoopt je baan verliest en dus zonder visum het land dient te verlaten, word je bij de grens aangehouden en vastgezet. Het niet terugbetalen van schulden is ouderwets strafbaar.

De econoom wees er fijntjes op dat hij niemand had horen klagen in de voorbije jaren toen mensen 100% of 200% winst maakten op hun belegging, vaak nog voordat het huis of apartement was afgebouwd. Dus ja, het was vooral een situatie van gezond verstand en eigen verantwoordelijkheid. Discussie gesloten. De huidige recessie zag hij vooral als een correctie op de overdreven groei en hopelijk een manier om weer hoger op de competitive index te komen, het favoriete ranglijstje van de sheikh.

Dit keer had ik wel visitekaartjes mee en ik heb er nog een aantal uitgedeeld ook. En eigenlijk was het best gezellig om dat vertrouwde hollandse gekanker aan te horen. Vooral als er een kritische noot wordt geplaatst in het engels..."it puts no grass on the dike!" (door P.S)

Safa Park

Dagelijks rijden we langs Safa Park. "We" zijn Jasper en ik op weg naar DCS. Ergens tussen acht uur en half negen passeren we het park. Meestal gaat dat stapvoets omdat er ter hoogte van het park twee wegen samenkomen en het aantal rijbanen van vijf teruggaat naar drie en die drie banen komen dan weer uit bij een t-splitsing en die dimensies samen veroorzaken een terugkerend oponthoud. Lees; file.

Safa Park is één van de drie of vier openbare parken in Dubai. Het park is rechthoekig van vorm en meet ongeveer een kilometer lang bij vijfhonderd meter breed. In het park zijn 's winters diverse attracties voor kinderen; springkussens, een reuzenrad, skelters en trampolines. Er is een kleine vijver waar je met de familie in electrische bootjes een rondje kunt varen, er wordt ook volop gevoetbald en gesport en daarnaast vooral ge-BBQd. Daartoe nemen mensen kleden, stoelen, waterpijpen en grote hoeveelheden voedsel in plastic tasjes met zich mee.
De entreeprijs voor het park bedraagt 3 dirham per persoon (60 cent), maar special needs kinderen zijn gratis. Tussen Oktober en April wordt het park, vooral in het weekend, druk bezocht.

Op weekdagen is het er ook druk, maar dan met wandelaars en joggers die een rondje óm het park heen lopen of rennen. Misschien doen ze wel twee rondjes, maar zo lang staan we ook weer niet in de file om dat te kunnen constateren. Wel lukt het inmiddels om regelmatig dezelfde mensen te spotten, die kennelijk ook een min of meer vaste tijd hanteren voor hun activiteit. Voor het comfort van de sporters is het voetpad rondom het park voorzien van een rode verende rubberlaag en het traject is naar schatting zo'n 3 kilometer lang. Er lopen iedere dag honderden mensen hun rondje(s). Volgens mij zijn het meer vrouwen dan mannen, maar dat gok ik. Tijdens onze rit langs het park luisteren we meestal naar Hans en Grietje of de Gelaarsde Kat op cd.

Er zijn evenveel expats als locals die hun rondje doen, wat het soms aparte beeld oplevert van vrouwen die van top tot teen in het zwart met wapperende gewaden al dan niet semi-joggend of snelwandelend voortgaan en dan worden ingehaald door westerse vrouwen die meestal maximaal gekleed zijn in een kort broekje en strak topje. Er lopen dikke mensen en superfitte en regelmatig ligt er iemand op een bankje buikspieroefeninge te doen. Nieuw is dat er tegenwoordig ook regelmatig een groepje politiemannen aan hun fitheid werkt. Vorige week werd er in de krant melding gedaan van het feit dat de gemiddelde politiefunctionaris te zwaar is en te weinig beweging heeft. Deze mannen hebben het voornemen omgezet in actie.

Voor de automobilisten vormt het in ieder geval een welkome afleiding en op onze manier doen we ook een beetje mee; remmen, gasgeven, remmen...

Orange Ball

Afgelopen donderdag was het Oranjebal, zeg maar Konninginnenach op z'n Dubai's. Vorig jaar was het er om de één of andere reden niet van gekomen om te gaan, maar het was volgens ingewijden duidelijk dat we hét evenement van het jaar hadden gemist. Dus dit jaar mocht dat niet gebeuren en was ik al vroeg in de bibliotheek bij Tim op school om de toegangskaartjes aan te schaffen. Voor 300 dirham per persoon koop je toegang tot een all-inclusive evenement. De oranje armbandjes die ik bij wijze van kaartjes ontvang vermelden naast KLM de nummers 984 en 985, dus tenzij ze zijn gaan tellen vanaf 750, worden er best veel nederlanders verwacht.

Het bal wordt gehouden op de "lawn" van de Emirates Golf Club en belooft live muziek door de wereldberoemde band Jamento(?) en oerhollandse lekkernijen; kroketten, bitterballen, kaassoufflé's en haring! Als we het grasveld oplopen is er een gedeelte ter grootte van een voetbalveld afgezet met matten van palmbladeren en komt de live-muziek ons tegemoet. Bij de ingang liggen en staan her en der oranje fietsen gestald om het gevoel van thuiskomen te versterken. Binnen is het al een gezellige boel en is de dansvloer al door een paar enthousiastelingen in gebruik genomen. Obers zorgen ervoor dat iedereen meteen van een koude Heineken worden voorzien en om de 10 meter zorgt een grote fan voor de nodige verkoeling.

De onmisbare oranje attributen ontbreken uiteraard niet; t-shirts, overalls, Heineken-toeters en een enkeling heeft een bij de golfcourse passende oranje broek van McGregor aan. Oranje pruiken en een meneer in een wit linnen kostuum met op zijn rug een enorme tekening van de nederlandse vlag onder een ouderwetse molen vervolmaken het beeld. Hét meest favoriet is een t-shirt met op de voorkant "ik blijf - jij ook?" &/of "ik vertrek - jij ook?". Eigenlijk zijn dit de enige tekenen van de recessie, die de meesten vanavond juist proberen te vergeten. En, eerlijk gezegd, is het best druk; waar zijn al die nederlanders overdag?

De band speelt, echt waar, weergaloos! Oude nummers, nieuwe nummers, maar vooral covers van grote nederlandse sterren; André Hazes, Marco Borsato etc. Maar ze spelen ook wel engelstalige muziek. Hun optreden wordt afgewisseld met "volkszanger Jeffrey" die de sfeer er goed in weet te brengen. Ik denk dat ik al zo lang weg ben uit nederland, dat ik daardoor nog nooit van Jamento en Jeffey heb gehoord, maar dat het sterren zijn is niet voor niks.

Rond een uur of twee loopt het evenement ten einde. Ik vraag me af wat het merendeels aziatische bedienend personeel vindt van de frikandellen, de uitdossingen en de niet te voorkomen polonaise? Ach, ik denk dat ze wel wat gewend zijn in Dubai...broeva haro!

Umm al Quwain

Eén van de topstukken uit de collectie van het UaQ museum; de eerste brief bezorgd door de posterijen anno 1964...

De Paasdagen, hoewel geen lokale publieke feestdag, hebben we deels doorgebracht in Umm al Quwain. UaQ is één van de kleinere emiraten ten noorden van Dubai. Om er te komen moet je Sharjah en Ajman doorkruisen, maar daar merk je eigenlijk niks van; de emiraten hebben geen grenzen en sluiten naadloos aan elkaar. Toch ademt Dubai een andere sfeer uit dan Sharjah of UaQ. In het laatste emiraat wonen slechts zo'n 40.000 inwoners tegen 1.5 miljoen in Dubai. UaQ is beduidend minder hard meegezogen in de vaart der volkeren, zelfs onze reisgids heeft maar 3 pagina's die aan UaQ zijn gewijd. Het emiraat dankt z'n bestaanrecht bestaat voornamelijk aan vissers, het waterpark Dreamland en de vier drankenwinkels waar je zonder vergunning wijn en spiritualiën kunt kopen. En dan zijn er natuurlijk diverse hotels. Wij strijken neer in het Flamingo Beach Resort, dicht bij het uiterste puntje van het schiereiland waarop het oude centrum van UaQ ligt.

Het resort ligt direkt aan het strand met om de hoek diverse natuurgebieden waar, de naam doet al zoiets vermoeden, Flamingo's en andere diersoorten wonen en broeden. Per huisboot kun je er naartoe varen. Eén van de andere attracties, naast de Indian Night Club, is een avondlijke expeditie om krabben te vangen. Wij hebben de foto's gezien van de krabben gespiest aan een soort harpoenstok, en dat was wel genoeg. Iedere dag komen er gek genoeg toch ongeveer 20 bezoekers krabben vangen. Vaak zijn het Russen die dan in zwembroek en met overhemd aan in het bootje stappen. De fel oranje zwemvesten passen meestal nét niet, maar dat zal de krabben worst wezen. Na de jacht, die hongerig maakt, wordt de expeditie afgesloten met een buffet dat bij de prijs is inbegrepen. Dus daar wordt goed opgeschept...

Het Flamingo Resort is een prima plek om te vertoeven; rustig, klantvriendelijk en flexibel. Met z'n vijfen passen we gemakkelijk in een "suite" waar gewoon wat extra bedden naar binnen worden gedragen. Ook fijn is dat de sfeer niet afhankelijk is van stilistisch leuke arrangementen met glazen vazen, bloempartijen en keramische objecten, waar je altijd op je qui vive moet zijn gelet op onze kleine Booh (uit Monsters Inc, je weet wel?). Alles is ofwel degelijk geconstrueerd, ofwel gewoon no-nonsense en zonder al te veel opsmuk. De kamer heeft alles wat je zou verwachten, het zwembad is prima en de lokatie pal aan het strand is top! Jammer dat de muggen dat tegen de avond ook vinden, maar daar hebben we Deet voor.

Op Goede Vrijdag zijn we ondergedoken in Dreamland Aqua Park; een waterpretpark met glijbanen met klinkende namen als "Kamikaze" en "Twister", diverse zembaden en een heuse mini-Dode Zee. Je hoeft er geen vliegtocht voor over te hebben om zittend in het water al drijvend de krant te lezen! De Twister is, net als in Duinrell, een soort toiletpot waar je na diverse omwentelingen uiteindelijk van onderen wordt uitgestort in een vrij diep bassin. Voor ons in de rij staat een Indiase meneer met zijn moeder. Het arme mens kan amper lopen en kijkt dan ook nog even de kat uit de boom voor ze zich in de spoelbak waagt. Haar zoon bevestigt aan de lifeguard dat ze best kan zwemmen, dus daar gaat ze. Onderaan bij het bassin hebben de twee lifeguards die daar posten er vervolgens nog een behoorlijke kluif aan om het oudje op te duiken en met man en macht naar vaste wal te slepen. De Indiase familie lijkt wat tweeslachtig; enerzijds blij dat moeders dit toch nog maar in goede gezondheid heeft mogen meemaken, anderzijds lijken ze wat teleurgesteld. Sowieso valt me op dat ouders veel te jongen kinderen van de kamikaze of andere stevige glijbanen af laten storten, erop vertrouwend dat het personeel er wel voor zorgt dat ze heelhuids aankomen. Het begrip life guard krijgt hierdoor een heel andere betekenis.

Op Zaterdag brengen we een bezoek aan het Umm al Quwain Museum, gevestigd in een fort gebouwd in 1768 als woonhuis voor de toenmalige sheikh Rashid bin Majid Al Mualla. Volgens mijn zijn we de eerste bezoekers die dag, of misschien wel die week? Het fort kent een vergelijkbare opzet als musea die we eerder bezochten in Hatta, Al Ain en Oman, maar is desalniettemin leuk om aan te doen en biedt een aardig inkijkje in het leven van niet alledaagse mensen. Het emiraat wordt sinds mensenheugenis gerund door de de sheikh, z'n neef, oom en achterneef. Of dat de reden is dat UaQ letterlijk in de schaduw van Dubai ligt, zou ik niet durven beweren, misschien is het gewoon een kwestie van pech hebben.

Ook Eva vindt het UaQ museum reuze inspirerend...

Ook stoppen we bij de Vegetable and Fish Market; een kleine soukh met verse groente, fruit en vis in een overweldigend assortiment. De vis wordt letterlijk 20 meter verderop gevangen en alhier per stuk of gewicht verkocht en ter plekke schoongemaakt. De verkopers en fileerders zitten tegenover elkaar, een mooie vorm van arbeids specialisatie. Er werken overigens weinig locals (lees ; geen), alle kooplieden zijn ofwel uit India of Bangladesh afkomstig en zo ook veel van de koopwaar. De slagers en de levende have zijn te vinden aan de andere kant van de soukh, waar je eveneens verser dan vers kunt inkopen. Wij kopen mini-bananen uit Oman en een mooie meloen en toeren vervolgens nog een beetje door de omgeving om nog wat sfeer op te snuiven. Regelmatig verandert de weg in een "Private road - no access" vanwege diverse buitenpaleizen van de sheikhs en hun familie.

Zo komt aan een paar heerlijke dagen al weer veel te snel een einde; morgen is het Tweede Paasdag en moeten we collectief weer aan de slag en naar het werk, school of de hondenschool. Het verblijf in het Flamingo Beach Resort is mij en de kinderen aangeboden door Springs Dog Academy op basis van gegenereerde inkomsten! Bedankt en Proficiat!

Caïro

Ik ben net terug van een paar dagen Caïro, Egypte. Een interessante ervaring die begon met de vlucht van Emirates Airlines; altijd goed voor een relaxte start van een reis. Op een vlucht van Emirates is er weinig dat niet mag; moet je tijdens het vliegen nog even bellen? Geen probleem. Net als we op de grond geland zijn en letterlijk nog over de landingsbaan taxiën loopt een meisje met haar koffer op wieltjes door het gangpad naar voren en maakt een babbeltje met een vriend op rij 20. Geen probleem... Bij de douane heerst de gebruikelijke chaos. Geduldig sta ik met een inreis-formuliertje in de rij als na een kwartier blijkt dat ik toch een visum had moeten kopen. Terug bij de bank ben ik snel klaar; een kleurrijke sticker die $15 kost maakt dat de douane meneer mijn paspoort nu wel stempelt en we kunnen voort richting bagage-claim.

Er was me aangeraden geen taxi te nemen, maar een limousine te bestellen bij de kiosk. Ik heb keuze uit 2 types; een Mercedes of een Mitsubishi Lancer. Ik kies de baby-limousine en wordt bij de omrekening van dirham naar Egyptische ponden alsnog voor ongeveer $10 gewisseltrucked...welkom in Caïro! Dit is een stad die leeft; 18 miljoen inwoners en overdag nog een slordige extra 6 miljoen forensen.

En die kom je allemaal tegen in het verkeer; de chaos is compleet. Ik dacht dat Dubai druk en rommelig was, maar Caïro slaat alles. Op 3 rijbanen passen gemiddeld best 5 auto's naast elkaar. Misschien een tip voor Minister Eurlings; het bevordert de doorstroming aanzienlijk? Helaas wordt die weer teniet gedaan door allerlei minibusjes die te pas en te onpas stoppen om passagiers in- en uit te laden. Voetgangers wagen hun leven bij het oversteken en tijdens de rit naar het hotel schrik ik me minstens 10 keer rot als we dreigen een voetganger aan te rijden. Als ik het raam opendoe kan ik mijn mede-rijstrookgenoten zonder problemen de hand schudden of een schouderklop geven. Autorijden in Caïro is een ervaring op zich. Helaas kent de stad geen fatsoenlijke ringweg, naar het schijnt, dus van A naar Beter gaat altijd via de binnenstad. Enfin, als toerist geen bezwaar maar bij dagelijks gebruik ongetwijfeld een flinke irritatie.

Mijn hotel is gelegen in het centrum en direct aan de Nijl; bij mooi weer zou ik de piramides vanaf mijn balkon op de 25e etage moeten kunnen onderscheiden. Helaas is er teveel smog, maar het uitzicht blijft adembenemend. De rivier wordt gebruikt door varende restaurants, vissers en roeiers.

De volgende dag neem ik een een officiële zwart-witte taxi naar kantoor. Het is een Peugeot 504 break uit 1982 met 7 zitplaatsen, zoals er hier nog altijd vele rondrijden. De overheid heeft recent afgekondigd dat alle taxi's van vóór 1975 binnenkort van de weg moeten verdwijnen en ze hebben ook hier een slooppremie afgekondigd. De auto hangt met ijzerdraad aan elkaar en rammelt aan alle kanten maar rijdt nog altijd redelijk comfortabel mee met het verkeer. We worden omgeven door auto's die in de rest van de wereld zijn uitgestorven: Fiat 127 & 128, Lada 2104, Renault 12 en zo meer...duizenden rijden er nog rond. Kennelijk is het klimaat in Caïro goed voor auto's. Helaas is het klimaat binnen in de Peugeot wat minder prettig. De uitlaatgassen stromen om de een of andere manier rechtstreeks de cabine in en zelfs met de ramen open is een opkomende misselijkheid maar met moeite te onderdrukken. Onderweg passeren we het Egyptisch Museum waar we tijdens een eerder vakantie-bezoek onder andere het masker van Toetanchamon hebben bewonderd. Ik moet de neiging om uit te stappen onderdrukken, want ben hier tenslotte aan het werk. Bij een tunnel doorgang is er enige vertraging veroorzaakt door een, wederom stokoude Fiat 128, die wordt gesleept door een sleepwagen; de bestuurster en har passagier zitten nog in de auto en kletsen er vrolijk op los, terwijl achterop de sleepwagen een man de auto in de smiezen houdt terwijl de combinatie gestaag vordert.

's Avonds ben ik uitgenodigd om te eten bij Sequoia, een trendy open-air restaurant aan de Nijl waar ze met name locale schotels serveren, desgewenst onder het genot van een shisha ofwel waterpijp. Ik word een uur later dan afgesproken, oorzaak: het verkeer, opgehaald bij het hotel. Alvorens bij het hotel te komen wordt overigens iedere auto door een speurhond besnuffeld op, neem ik aan, de aanwezigheid van explosieven. Ondanks een recente bomaanslag is de sfeer echter nergens gespannen. Het valt me wel op dat er veel politiemensen rondlopen, mar dat is misschien het normale straatbeeld. In Caïro kun je nergens normaal parkeren, dus worden er overal parkeerdiensten aangeboden; hetzij laat je de auto staan en geef je de sleute af, hetzij wordt je voor een paar pond naar een vrij plekje gedirigeerd.

Met enige spijt keer ik na 3 dagen terug naar Dubai. Ik had graag nog wat meer van de stad en de bezienswaardigheden willen genieten; zoals "6 Oktoberstad", de Caïro toren en de opera. Misschien huur ik dan wel een auto...je moet de grenzen blijven opzoeken.