Karama

J. heeft een nieuw jachtterrein gevonden; Karama. In de gemiddelde mall vind je zonder veel moeite de grote merken; D&G, Gucci, YSL en noem ze maar op. In exclusieve winkels zijn deze exclusieve merken te koop tegen exclusieve tarieven. Eenmaal buiten struikel je helaas over de expat-wives die hun exclusieve handtas als een soort trofee met zich meetorsen.

Dat gaat dan zo: buig je rechterarm in een hoek van 90 graden en houd deze voor de borst met de onderam omhoog, waarbij de vuist ongeveer ter hoogte van de kin uitkomt. Hang de merktas over de arm waarbij de leidsels in de kom van de elleboog komt te hangen. Laat de tas nooit los! Ook bij het inladen van de boodschappen &/of de kinderen is het zaak de tas te allen tijde vast te houden. Beter is het nog om de huishoudelijke hulp mee te nemen die dan boodschappen en kinderen kan inladen.

In Karama gaat het er anders aan toe; in veelal obscure winkels met toeristische prullaria hebben ze óók Gucci en Dolce en Yves. Maar dan "genuine fake" oftewel namaak op niveau. Dus niet de eerste de beste chinese kopie, maar meer de categorie Van Meegeren. Dus hangt er ook een prijskaartje aan.

Overigens is de verkoop van deze fakes volkomen illegaal en vind je in eerste instantie dus geen enkele merktas of horloge in de schappen. Desgevraagd echter verschuift er een kast of een spiegel en word je uitgenodigd in het achterhuis waar de échte koopwaar te vinden is. Soms ook is de echte winkel drie hoog achter om de hoek van de straat; je moet niet echt bang zijn aangelegd om het eerste beste type te volgen als achter je de deuren op slot gaan. Maar goed, eerdergenoemde draaghoudig leent zich ook uitstekend voor het uitdelen van een dreun met de handtas. En anders dan in de saaie mall-winkels moet je in Karama leren waar je de beste genuines kunt vinden. Zo kost het een aantal bezoeken en aankopen om de ware kwaliteit te ontdekken en waarderen.

En dan begint het werk; afdingen. Ik heb er een hekel aan, maar J. loopt pas warm als er een beetje weerstand wordt geboden. Ze heeft inmiddels een aardige reputatie opgebouwd, niet alleen bij familieleden en bezoekers van collega-expat-wives, maar ook bij de verkopers van de etablissementen in Karama. Gelet op ons aanstaande bezoek aan Nederland is J. dan ook al een paar weken in Karama aan de slag om de verschillende bestellingen uit te voeren en verdere souvenirs op te snorren. In mijn dromen hoor ik steeds douane-beambte Jol op Schiphol de onsterfelijke woorden uitspreken: "heeft u nog iets aan te geven...?".
(door P.S)