Dagelijks rijden we langs Safa Park. "We" zijn Jasper en ik op weg naar DCS. Ergens tussen acht uur en half negen passeren we het park. Meestal gaat dat stapvoets omdat er ter hoogte van het park twee wegen samenkomen en het aantal rijbanen van vijf teruggaat naar drie en die drie banen komen dan weer uit bij een t-splitsing en die dimensies samen veroorzaken een terugkerend oponthoud. Lees; file.
Safa Park is één van de drie of vier openbare parken in Dubai. Het park is rechthoekig van vorm en meet ongeveer een kilometer lang bij vijfhonderd meter breed. In het park zijn 's winters diverse attracties voor kinderen; springkussens, een reuzenrad, skelters en trampolines. Er is een kleine vijver waar je met de familie in electrische bootjes een rondje kunt varen, er wordt ook volop gevoetbald en gesport en daarnaast vooral ge-BBQd. Daartoe nemen mensen kleden, stoelen, waterpijpen en grote hoeveelheden voedsel in plastic tasjes met zich mee.
De entreeprijs voor het park bedraagt 3 dirham per persoon (60 cent), maar special needs kinderen zijn gratis. Tussen Oktober en April wordt het park, vooral in het weekend, druk bezocht.
Op weekdagen is het er ook druk, maar dan met wandelaars en joggers die een rondje óm het park heen lopen of rennen. Misschien doen ze wel twee rondjes, maar zo lang staan we ook weer niet in de file om dat te kunnen constateren. Wel lukt het inmiddels om regelmatig dezelfde mensen te spotten, die kennelijk ook een min of meer vaste tijd hanteren voor hun activiteit. Voor het comfort van de sporters is het voetpad rondom het park voorzien van een rode verende rubberlaag en het traject is naar schatting zo'n 3 kilometer lang. Er lopen iedere dag honderden mensen hun rondje(s). Volgens mij zijn het meer vrouwen dan mannen, maar dat gok ik. Tijdens onze rit langs het park luisteren we meestal naar Hans en Grietje of de Gelaarsde Kat op cd.
Er zijn evenveel expats als locals die hun rondje doen, wat het soms aparte beeld oplevert van vrouwen die van top tot teen in het zwart met wapperende gewaden al dan niet semi-joggend of snelwandelend voortgaan en dan worden ingehaald door westerse vrouwen die meestal maximaal gekleed zijn in een kort broekje en strak topje. Er lopen dikke mensen en superfitte en regelmatig ligt er iemand op een bankje buikspieroefeninge te doen. Nieuw is dat er tegenwoordig ook regelmatig een groepje politiemannen aan hun fitheid werkt. Vorige week werd er in de krant melding gedaan van het feit dat de gemiddelde politiefunctionaris te zwaar is en te weinig beweging heeft. Deze mannen hebben het voornemen omgezet in actie.
Voor de automobilisten vormt het in ieder geval een welkome afleiding en op onze manier doen we ook een beetje mee; remmen, gasgeven, remmen...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten