Neighbours

Sinds de verhuizing wonen we naast een Australische familie, de familie W. De familie W. is een paar maanden na ons aangekomen in Dubai. Zoon Patrick zit bij Tim in de klas en ze waren vrijwel vanaf het begin dikke vrienden en pa W. heeft dezelfde elegante voornaam als ik. Toen vorige maand het huis naast de familie W. beschikbaar kwam en er sprake van was dat we eventueel buren zouden kunnen worden hebben Patrick en Tim alles uit de kast gehaald om de voordelen te benadrukken; het huis, de straat, samen huiswerk doen, samen naar school kunnen fietsen of carpoolen, helpen met de dogtraining, etcetera. De vreugde was dan ook groot toen de verhuizing een feit werd.

De familie W. komt uit Hobarth in Tasmanie in het zuiden van Australie, een regio die kwa klimaat een beetje op Nederland lijkt met koude winters, gematigde zomers en meer dan regelmatig een flinke regenbui. Misschien dat zo'n vergelijkbare achtergrond een band schept? In Dubai zijn trouwens behoorlijk wat Australiers te vinden en kwa taalgebruik pik je ze er meestal snel uit; om de andere zin eindigt met "mate" en het accent met de neiging om halve woorden in the slikken is kenmerkend. Verder kennen wij Australie eigenlijk alleen van Skippy, the Flying Doctors and Neighbours...dus je kunt ons rustig kenners noemen.

Maar goed; na regelmatig wederkerig BBQ'en ("fire up de barbee!") en borrelen werden we dit weekend uitgenodigd om een echt australisch ontbijt mee te maken. Na alle verhalen van Patrick waren we wel nieuwsgierig geworden, dus op zaterdag togen we om 10 uur met een lege maag naar hiernaast. Daar was het nog lekker rustig en iedereen met zijn / haar favoriete berzigheid in de weer; sigaretje roken, krantje lezen en game-boyen. Australiers zijn een relaxed volk...

De "barbee" ging aan en de bacon erop (was dit niet vroeger de een of ander stijlfiguur bij Nederlands?). Vervolgens werden de borden opgemaakt met het ontbijt bestaande uit; toast met boter, baked beans (van Heinz), spaghetti in tomatensaus en naar believen 1 danwel 2 gepocheerde eieren. Oh ja, en daarop natuurlijk de bacon van de barbee...afgemaakt met een "splash" worcestershiresauce. Dat lig dan dus allemaal opgestapeld op je toast. Allemaal geheel in stijl met de haute cuisine stapelmethode als het om het opdienen van voedsel gaat, volgens mij.

Ik schat dat ik vierduizend calorieen naar binnen heb gewerkt die ochtend en we hebben we lunch overgeslagen. Of ik het iedere week zou willen eten? Ik geloof het niet, hoewel de gepocheerde eieren van grote klasse waren. Ik moet daar nog eens flink op oefenen en het geheim is een "splash" azijn in 't water bij het komen. Als ik weet hoeveel een splash is, zal ik dat melden in de toekeomst. Het was in ieder geval een bijzondere ervaring en heel gezellig. En zo geldt maar weer; een goede buur is net zo belangrijk als een verre vriend...;o)