Umm al Quwain

Eén van de topstukken uit de collectie van het UaQ museum; de eerste brief bezorgd door de posterijen anno 1964...

De Paasdagen, hoewel geen lokale publieke feestdag, hebben we deels doorgebracht in Umm al Quwain. UaQ is één van de kleinere emiraten ten noorden van Dubai. Om er te komen moet je Sharjah en Ajman doorkruisen, maar daar merk je eigenlijk niks van; de emiraten hebben geen grenzen en sluiten naadloos aan elkaar. Toch ademt Dubai een andere sfeer uit dan Sharjah of UaQ. In het laatste emiraat wonen slechts zo'n 40.000 inwoners tegen 1.5 miljoen in Dubai. UaQ is beduidend minder hard meegezogen in de vaart der volkeren, zelfs onze reisgids heeft maar 3 pagina's die aan UaQ zijn gewijd. Het emiraat dankt z'n bestaanrecht bestaat voornamelijk aan vissers, het waterpark Dreamland en de vier drankenwinkels waar je zonder vergunning wijn en spiritualiën kunt kopen. En dan zijn er natuurlijk diverse hotels. Wij strijken neer in het Flamingo Beach Resort, dicht bij het uiterste puntje van het schiereiland waarop het oude centrum van UaQ ligt.

Het resort ligt direkt aan het strand met om de hoek diverse natuurgebieden waar, de naam doet al zoiets vermoeden, Flamingo's en andere diersoorten wonen en broeden. Per huisboot kun je er naartoe varen. Eén van de andere attracties, naast de Indian Night Club, is een avondlijke expeditie om krabben te vangen. Wij hebben de foto's gezien van de krabben gespiest aan een soort harpoenstok, en dat was wel genoeg. Iedere dag komen er gek genoeg toch ongeveer 20 bezoekers krabben vangen. Vaak zijn het Russen die dan in zwembroek en met overhemd aan in het bootje stappen. De fel oranje zwemvesten passen meestal nét niet, maar dat zal de krabben worst wezen. Na de jacht, die hongerig maakt, wordt de expeditie afgesloten met een buffet dat bij de prijs is inbegrepen. Dus daar wordt goed opgeschept...

Het Flamingo Resort is een prima plek om te vertoeven; rustig, klantvriendelijk en flexibel. Met z'n vijfen passen we gemakkelijk in een "suite" waar gewoon wat extra bedden naar binnen worden gedragen. Ook fijn is dat de sfeer niet afhankelijk is van stilistisch leuke arrangementen met glazen vazen, bloempartijen en keramische objecten, waar je altijd op je qui vive moet zijn gelet op onze kleine Booh (uit Monsters Inc, je weet wel?). Alles is ofwel degelijk geconstrueerd, ofwel gewoon no-nonsense en zonder al te veel opsmuk. De kamer heeft alles wat je zou verwachten, het zwembad is prima en de lokatie pal aan het strand is top! Jammer dat de muggen dat tegen de avond ook vinden, maar daar hebben we Deet voor.

Op Goede Vrijdag zijn we ondergedoken in Dreamland Aqua Park; een waterpretpark met glijbanen met klinkende namen als "Kamikaze" en "Twister", diverse zembaden en een heuse mini-Dode Zee. Je hoeft er geen vliegtocht voor over te hebben om zittend in het water al drijvend de krant te lezen! De Twister is, net als in Duinrell, een soort toiletpot waar je na diverse omwentelingen uiteindelijk van onderen wordt uitgestort in een vrij diep bassin. Voor ons in de rij staat een Indiase meneer met zijn moeder. Het arme mens kan amper lopen en kijkt dan ook nog even de kat uit de boom voor ze zich in de spoelbak waagt. Haar zoon bevestigt aan de lifeguard dat ze best kan zwemmen, dus daar gaat ze. Onderaan bij het bassin hebben de twee lifeguards die daar posten er vervolgens nog een behoorlijke kluif aan om het oudje op te duiken en met man en macht naar vaste wal te slepen. De Indiase familie lijkt wat tweeslachtig; enerzijds blij dat moeders dit toch nog maar in goede gezondheid heeft mogen meemaken, anderzijds lijken ze wat teleurgesteld. Sowieso valt me op dat ouders veel te jongen kinderen van de kamikaze of andere stevige glijbanen af laten storten, erop vertrouwend dat het personeel er wel voor zorgt dat ze heelhuids aankomen. Het begrip life guard krijgt hierdoor een heel andere betekenis.

Op Zaterdag brengen we een bezoek aan het Umm al Quwain Museum, gevestigd in een fort gebouwd in 1768 als woonhuis voor de toenmalige sheikh Rashid bin Majid Al Mualla. Volgens mijn zijn we de eerste bezoekers die dag, of misschien wel die week? Het fort kent een vergelijkbare opzet als musea die we eerder bezochten in Hatta, Al Ain en Oman, maar is desalniettemin leuk om aan te doen en biedt een aardig inkijkje in het leven van niet alledaagse mensen. Het emiraat wordt sinds mensenheugenis gerund door de de sheikh, z'n neef, oom en achterneef. Of dat de reden is dat UaQ letterlijk in de schaduw van Dubai ligt, zou ik niet durven beweren, misschien is het gewoon een kwestie van pech hebben.

Ook Eva vindt het UaQ museum reuze inspirerend...

Ook stoppen we bij de Vegetable and Fish Market; een kleine soukh met verse groente, fruit en vis in een overweldigend assortiment. De vis wordt letterlijk 20 meter verderop gevangen en alhier per stuk of gewicht verkocht en ter plekke schoongemaakt. De verkopers en fileerders zitten tegenover elkaar, een mooie vorm van arbeids specialisatie. Er werken overigens weinig locals (lees ; geen), alle kooplieden zijn ofwel uit India of Bangladesh afkomstig en zo ook veel van de koopwaar. De slagers en de levende have zijn te vinden aan de andere kant van de soukh, waar je eveneens verser dan vers kunt inkopen. Wij kopen mini-bananen uit Oman en een mooie meloen en toeren vervolgens nog een beetje door de omgeving om nog wat sfeer op te snuiven. Regelmatig verandert de weg in een "Private road - no access" vanwege diverse buitenpaleizen van de sheikhs en hun familie.

Zo komt aan een paar heerlijke dagen al weer veel te snel een einde; morgen is het Tweede Paasdag en moeten we collectief weer aan de slag en naar het werk, school of de hondenschool. Het verblijf in het Flamingo Beach Resort is mij en de kinderen aangeboden door Springs Dog Academy op basis van gegenereerde inkomsten! Bedankt en Proficiat!