Rust roest

Tja, daar gaan de goede voornemens van vaker schrijven op het weblog...maar als een rollercoaster zijn de maanden September en Oktober over ons heen gerold. Niet alleen wordt het weer weer wat aangenamer en is het 's morgens een prettige 25 graden bij het verlaten van het huis, zo ook ben ik van baan veranderd en zijn we verhuisd. Stel je voor dat we niks te doen zouden hebben...

Na bijna 12 jaar heb ik mijn vroegere werkgever; een van de grootste IT bedrijven beginnend met de letter H en eindigend op de letter P en in totaal twee letters, ingeruild voor wederom een multinationaal IT bedrijf. Dit keer in softwareontwikkleing en -verkoop; niet dat ik daar verstand van heb, maar dat heeft me eerder ook niet in weg gezeten. Een lokale overstap dus, waarbij mijn visum moest worden omgezet en ik maar liefst voor de familie, die onder mijn sponsorship vallen een borgsom moest neertellen van maar liefst 1000 Euro. Na een succesvolle transfer van het visum kreeg ik het geld per cheque retour, dat dan weer wel. Een en ander moest geregeld worden terwijl ik voor 't nieuwe werk op reis was naar Griekenland en Turkije, dus dat vergde een zorgvuldige planning.

Mijn nieuwe werkplek is in Emirates Towers waar ook sheikh Mohammed kantoor houdt, als hij op kantoor is tenminste. Tot nu toe heb ik nog geen glimp van hem mogen opvangen, maar het kantoor kijkt uit op de prive-renbaan van de sheikh en een van zijn huizen / paleizen. Best een leuk optrekje. Bij mooi weer heb je ook uitzicht op de "world"; een van de beroemde projecten voor de kust van Dubai, waarbij een serie eilandjes is opgespoten die samen een kaart van de wereld vormen. Helaas is er door de recessie wat vertraging onstaan; de eilanden liggen er wel, maar er is nog geen enkele bebouwing te bekennen en dat kan nog wel een paar jaar duren voordat de "world" wordt afgebouwd. Ook de twee ander eilanden in de vorm van een palmboom, zijn voorlopig van de baan. Na 12 jaar in een kantoortuin te hebben gebivakkeerd beschik ik nu over een heus kantoor met privacy...en dat is best fijn. Leuke mensen en leuk werk ook, tot nu toe.

Zoals vermeld zijn we prive verhuisd; van Springs 14 naar Meadows 9. Street 7, villa 16, om precies te zijn. Hemelsbreed ongeveer een kilometer van het oude huis, maar een wereld van verschil qua ruimte. De inhoud van het huis is meer a la Koewacht, maar dan in de vorm van een betonnen bunker. Vier slaapkamers en beneden (hoera!) een heuse speelkamer voor de kinderen. Zo kunnen de decibels wat makkelijlker hun weg vinden terwijl pa en ma in de aangrenzende woonkamer toch rustig kunnen zitten. Dat hebben we overigens nog niet gedaan; rustig zitten. Want verhuizen is best hard werken. Het begint met een huis zoeken; dat beschikbaar is, van het juiste type en liefst natuurlijk weer met een eigen zwembadje omdat deze wijk geen gemeenschappelijk zwembad kent. Vervolgens moet er onderhandeld worden met de huisbaas en het contract getekend. Oh ja, het huis moest ook nog even geschilderd van boven tot benden en we mochten ook weer een jaar vooruit betalen...dankuwel!

Via Expatwoman had echtgenote J een verhuizer opgeduikeld met goede referenties; na 3 offertes te hebben opgevraagd kwam hij ook het goedkoopste uit de bus. De beste man klonk terzake kundig en zou met groot en gepast materieel uitrukken, waaronder 6 verhuizers. Op de dag zelf begon het ermee dat hij pas om 10 uur 's morgens ter plaatse was; voor een huis dat nog helemaal ingepakt moet worden, is dat best laat. Gelukkig had ik inmiddels zelf de televisie en andere electronica afgekoppeld en ingepakt, want de verhuizers bleken slechts te beschikken over oude gordijnen en een beperkt aantal dozen. Dus die dozen moesten optimaal worden benut; kortom vol zonder al te kritisch te zijn op de inhoud.

Enfin, de Pakistaanse verhuizers deden best hun best om alles snel in te pakken. Dat daarbij een doos waspoeder op z'n kop in de verhuisdoos terechtkomt tussen allerlei ander materieel, is voor hun geen probleem. De verhuisbaas zelf was alleen de eerste 15 muniten aanwezig en vertrok vervolgens; de zaak was onder controle. Het grote materieel bleek helaas een open vrachtwagentje te zijn. Je ziet ze hier regelmatig rondrijden met van alles en nog wat en altijd weer denk ik; je zal toch zo je inboedel voorbij zien rijden. Ja, dus!

Om 3 uur s'middags ging de eerste gedeeltelijke boedel van A naar Beter; een ritje van 5 minuten. Uitladen, verdelen en weer terug. Het koste in total 4 ritten en om half acht 's avonds was het vrachtwagentje voor de laaste keer leeg. Toen moesten nog de bedden in elkaar geschroefd, enzovoort. Ach, uiteindelijk kan je alleen maar besluiten alles over je heen te laten komen; maar we hebben wel geleerd dat niet altijd de goedkoopste aanbieding de beste is!

Inmiddels zijn we een week verder en is alles redelijk op z'n plaats. Met alle extra ruimte was er ook weer behoefte aan extra huisraad en zo houden we onszelf lekker bezig. Als er nog 1 pakket van Ikea met schroeven, bouten of het beroemde sleuteltje voorbijkomt, ga ik gillen! Gelukkig kunnen ook mijn decibels in het nieuwe huis zonder vele overlast te veroorzaken het pand verlaten. Morgen gelukkig weer rustig op mijn kantoor een beetje achter mijn computer zitten...om een beetje uit te rusten!