Zo lees je nog eens wat op de blog; achttien jaar getrouwd...ik was nog maar net op tijd terug uit China. Maar goed, dit gaat nog even over ín China. Chengdu om precies te zijn, een soort lokaal Valkenburg en een toeristische trekpleister voor vooral Chinezen. Na een paar dagen viel het me op dat ik nauwelijks nog andere Westerse medemensen had gezien. Het was er verder heel relaxed rondwandelen; de Chinezen zelf leken nauwelijks in me geïnteresseerd en ik werd vooral genegeerd bij het bestellen in het restaurant of in het hotel. Nu was ik natuurlijk in het gezelschap van twee charmante autochtone collega's, maar toch, de desinteresse was opvallend. Waarschijnlijk vooral gewoon gebaseerd op praktische gronden daar ik geen verder geen woord Chinees spreek, denk ik dan maar.
Het straatbeeld in China is de afgelopen jaren ongetwijfeld drastisch veranderd; fietsen zijn brommers geworden, maar nog steeds volgeladen met dozen. Die brommers zijn wel allemaal electrisch, dus goed voor 't milieu en lekker stil. Op een straathoek, vlak naast een drukke weg, begint een groep dames met een spontane fitness/dans oefening. Tai chi anno 2011 op 80-er jaren disco muziek. In het parkje naast de rivier de Li wordt door gepensioneerde mannen driftig Mahjong gespeeld terwijl even verderop een mijnheer op een parkbank een massage ondergaat. Ernaast krijgt, zijn vrouw(?), ter plekke een pedicure. Het gaat de gemiddelde Chiness alhier niet slecht; werk volop, een eigen appartement dat flink in waarde gestegen is en ieder jaar lekker ver weg op vakantie. En dat vinden we bij Etihad natuurlijk een uitstekend idee!
Over een paar dagen is het het "mid autumn festival", een nationale feestdag midden in de herfst, zoals zich laat raden. Dan, bij volle maan, geven alle Chinezen elkaar mooncakes om het gebeuren te vieren. Zo is het in het hotel al dagen een drukte van belang waar alle relaties langskomen om hun doos met cakes op te halen. De mooncakes zijn een soort gevulde koeken en de vulling bestaat vooral uit lotuszaad-pasta. Het is vooral de verpakking die het hem doet; prachtige versierde dozen bekleed met zijde(?), alsof het kroonjuwelen zijn. Sommige mensen die hun cakes komen ophalen hebben verschillende tasjes bij zich met mooncakes en nog meer mooncakes. Het gaat meer om het ritueel van het geven en ontvangen, dan om de culinaire specialiteit, want ze smaken inderdaad net als gevulde koeken. Maar goed, alsof een oliebol zo'n buitengewone delicatesse is...
Al met al levert het reisje weer een hoop bijzondere indrukken op, wat mij betreft wil ik best nog eens terug. En eerlijk is eerlijk, aan business class vliegen zou ik best kunnen wennen. Volgens mij kan ik aan deze baan nog een hoop lol beleven. Eh ober, doe mij nog een glaasje van lekkere Chardonnay!
Het straatbeeld in China is de afgelopen jaren ongetwijfeld drastisch veranderd; fietsen zijn brommers geworden, maar nog steeds volgeladen met dozen. Die brommers zijn wel allemaal electrisch, dus goed voor 't milieu en lekker stil. Op een straathoek, vlak naast een drukke weg, begint een groep dames met een spontane fitness/dans oefening. Tai chi anno 2011 op 80-er jaren disco muziek. In het parkje naast de rivier de Li wordt door gepensioneerde mannen driftig Mahjong gespeeld terwijl even verderop een mijnheer op een parkbank een massage ondergaat. Ernaast krijgt, zijn vrouw(?), ter plekke een pedicure. Het gaat de gemiddelde Chiness alhier niet slecht; werk volop, een eigen appartement dat flink in waarde gestegen is en ieder jaar lekker ver weg op vakantie. En dat vinden we bij Etihad natuurlijk een uitstekend idee!
Over een paar dagen is het het "mid autumn festival", een nationale feestdag midden in de herfst, zoals zich laat raden. Dan, bij volle maan, geven alle Chinezen elkaar mooncakes om het gebeuren te vieren. Zo is het in het hotel al dagen een drukte van belang waar alle relaties langskomen om hun doos met cakes op te halen. De mooncakes zijn een soort gevulde koeken en de vulling bestaat vooral uit lotuszaad-pasta. Het is vooral de verpakking die het hem doet; prachtige versierde dozen bekleed met zijde(?), alsof het kroonjuwelen zijn. Sommige mensen die hun cakes komen ophalen hebben verschillende tasjes bij zich met mooncakes en nog meer mooncakes. Het gaat meer om het ritueel van het geven en ontvangen, dan om de culinaire specialiteit, want ze smaken inderdaad net als gevulde koeken. Maar goed, alsof een oliebol zo'n buitengewone delicatesse is...
