We zijn weer thuis na twee weken k-k-k-koud Nederland. Ter ere van onze terugkeer is er een groots feest georganiseerd; de opening van de Burj Dubai, met 828 meter 's werelds hoogste wolkenkrabber. Jammer alleen dat we aankwamen na afloop van de festiviteiten, maar een korte impressie is te vinden op de altijd informatieve site van Gulf News;
http://gulfnews.com/gntv/business/iconic-burj-khalifa-unveiled-1.562541
Met de opening is de toren ook omgedoopt tot Burj Khalifa, wellicht als dank aan Abu Dhabi voor de recente investeringen om Dubai liquide te houden...?
Het was tof in Nederland; geen witte kerst, maar wel daarvoor en erna. Spijkerkoud en de verwarming op 22. Zelf vuurwerk afsteken en wedijveren met de buren om de hardste ooh's en aah's. Maar vooral ook lekker winkelen in de Albert Heijn; gewoon een fles wijn uit het schap trekken (nog altijd "Wild Pig") en de laatste Prive en Vrij Nederland. Volgens mij moet je een beetje schizofreen zijn als expat; het gras is groen hier, maar ook daar...en allebei smaakt naar meer.
Maar nu terug naar de realiteit. De weegschaal gaf vanochtend een teleurstellende stand door...met dank aan de vele diners, lunches en onder andere zelfgebakken oliebollen die we hebben genoten met de families T. uit K., S. uit L., S. uit W., oma R uit 's G., G. uit L., S&J uit A. enzovoorts. Ons huisje was een waar ontmoetingscentrum, haast een nieuw centrum van Nederland. Mensen, allemaal bedankt voor de gezelligheid! Ook restaurant de Meeuw deed daardoor goede zaken...mocht je in de omgeving van Bruinisse zijn rond etenstijd; probeer eens de Zeeuwse vissoep - het is een delicatesse! Wat zullen we die missen! Ik denk erover om de kok te vragen of hij zijn of haar, recept wil vrijgeven.
http://www.restaurantdemeeuw.nl/
Tijdens de teruglvcht heb ik, met dank aan de KLM, eindelijk "Inglorious Basterds" bekeken. Na Pulp Fiction, Kill Bill 1 & 2, en Death Proof een weergaloze film van regisseur Quentin Tarantino! Ik heb de film in etappes bekeken want zat ingeklemd tussen Eva en Jasper die dan hun maaltijd in stukjes geserveerd wensten ofwel een oordopje waren verloren, of moesten plassen en o ja, er moest ook nog gekleurplaat worden. Helaas is de afstandsbediening van het KLM-entertainment systeem erg gevoelig; 1 verkeerd knopje indrukken met je heup of een ander lichaamsdeel en je ligt uit de film. Het bekijken van de 153 minuten die de film rijk is, heeft me uiteindelijk de hele vlucht gekost en ik heb de film zo'n 5 keer opnieuw moeten opstarten en doorspoelen naar het laatste fragment. En dan was hij nog altijd de moeite van het bekijken meer dan waard. En dan te bedenken dat Tarantino slechts 1 jaar ouder is dan ik ben...zucht, waar heb ik de afslag gemist?
Uiteindelijk komen we om ongeveer 1 uur 's nachts aan en morgen, vandaag dus, is een gewone school- en werkdag. Met wallen onder de ogen en luid geeuwend rollen we in het reguliere programma. Dat 3 uur tijdsverschil toch een junior jetlag oplevert bewijst Eva, die nu om half twaalf 's avonds met haar poppenhuis aan het spelen is; ze heeft al een pakje koekjes en een cracker met chocopasta verorberd. Mijn ogen vallen zowat dicht na zoveel indrukken en activiteiten...de volgende keer toch nog maar een dagje extra vrij plannen. En voor wie we nog niet hebben gesproken: een gezond en gelukkig nieuwjaar gewenst!