Afscheid

Ook mijn nieuwe werkomgeving is volop in beweging; zo hebben we de matrix organisatie een jaar lang verticaal geprobeerd en dus is het tijd om weer horizontaal te gaan. Oftewel de business units hadden het voor het zeggen en nu gaat de macht weer naar de landen. Dat betekent mensen in nieuwe rollen, nieuwe vergaderstructuren en voor sommigen tijd om afscheid te nemen. Zo geldt dat nu voor baas Claas. Baas Claas heeft anderhalf jaar in Dubai gewerkt en daarvoor zo'n veertien jaar in Zuid-Afrika. Z'n hart is daar volgens mij altijd gebleven en binnenkort keert z'n lichaam er terug. En z'n familie ook. Maar niet zonder op gepaste wijze afscheid te nemen van het team in Dubai en omstreken. Het afscheid begon op maandag met een borrel die voor sommigen eindigde met karaoke ergens in een trieste bar en eindigde op woensdag in  restaurant the Grand Grill in het Grand Habtoor restaurant in de Marina.

Voor de gelegenheid zijn ook de baas van baas Claas (nu wordt het erg ingewikkeld, dus blijf opletten!) en nog wat andere hoogwaardigheidsbekleders overgekomen, waaronder mijn baas; zeg maar baas Martin. Ter ere van het afscheid hebben we eerst overdag nog een laatste review van de business en de organisatie waarbij de actiepunten hun nieuwe eigenaren om de oren vliegen. Bedankt!

Het Grand Grill restaurant is een zuid-afrikaans specialiteiten restaurant en ik leer dat men in Zuid-Afrika kennelijk vooral vlees eet. De voorbeelden worden, uitgestald op een groot bord, getoond. Het gaat om forse stukken vlees; biefstuk van verschillende delen en herkomst beginnende bij driehonderd (een "ladies" steak) en eindigende bij vijfhonderd plus gram. Per portie! Als voorgerecht kies ik voor een kipragout geserveerd in een uitgehold broodje, een "bunny chowder". Best lekker, maar al bijna een maal op zich. Als hoofdgerecht kon ik natuurlijk een vijfhonderd grams ribeye van, in mijn geval, Australische bodem niet weerstaan. U begrijpt; de appel is weer groter dan de maag, of zoiets...gelukkig heb ik er alleen een beetje spinazie bij besteld.

Na een geslaagd maal en bijpassende kado's gaat de sigarendoos rond. Ik laat hem passeren, maar een fors aantal buren niet. Een stuk of zes, zeven stevige cigarillo's, achteraf in prijs varierende van vierentwintig tot veertig euro, gaan in de fik en binnen een mum van tijd staat het eetzaaltje compleet blauw. Het zicht wordt beperkt tot een centimeter of vijftig en het is werkelijk adembenemend.

Baas Claas is geen roker, hij is het type duursporter dat voor z'n lol op een vrijdag per mountainbike van Dubai naar Fujairah fietst met een groepje lotgenoten. Zo'n tweehonderd kilometer inclusief bergetappe. Terug met de auto, dat dan weer wel. Nu begrijp ik waarom er tijdens de management meetings alleen fruit op de vergadertafel stond, bij wijze van lunch.

Tijdens de sigaren volgt een rondje sterke verhalen; zo wordt opgehaald dat baas Claas als een van de weinigen een echte moonwalk kan doen! Ook het verhaal van collega Peter over Claas' fileermesje en methodische aanpak in het ontleden van een probleem, zijn van origine duitse roots, levert veel bijval en herkenning op. Lang nadat ik samen met collega Sergio een taxi naar huis heb genomen (ik neem geen risico meer) proost baas Claas zijn laastste afscheidsdronk. Baas Claas; het ga je goed!