Suikertante

Vroeger had ik een suikertante. Ik was een jaar of zes, zeven en we woonden in de Cort Heyligersstraat in Den Haag,op nummer 37. Cort Heyligers was een bekende infanteriegeneraal, zo lees ik net op Wikipedia. Dat wist ik eigenlijk niet, maar ja toen hadden we ook nog geen internet. In het appartement beneden ons woonde de familie Bosman. Tante Molly, oom Jo en ook nog een oom Gerard of zo. Ze woonden in een driekamerflat en tot op de dag van vandaag weet ik niet of tante Molly nou met oom Jo was of met oom Gerard. Of misschien allebei? Alhoewel, in de jaren zeventig heerste er weliswaar een vrije moraal, maar ze leken me toch te degelijk voor zoiets. Ze waren ook al in mijn herinnering op middelbare leeftijd.
Het huis stond vol antieke meubels en ik werd vaak uitgenodigd om te komen eten. Spinazie herinner ik me nog. Op tafel lagen tafellinnen en messenleggers. Die had ik nog niet eerder gezien, die messenleggers dan. Ook gingen we met de BMW, een lichtgroene 2002 die de meeste tijd in de garage geparkeerd, stond naar Artis in Amsterdam en naar de watermolens van Kinderdijk. De Bosmannetjes hadden zelf geen kinderen en dus was ik als een soort rent-a-kid op bestelling verkrijgbaar. Een paar jaar later zijn we verhuisd naar een straat verderop en ben ik de Bosmannetjes uit het oog verloren.

Onze kinderen hebben nu ook een soort suikertante. Kelly is vaste gast met haar vier hondjes, een mengelmoesje van poedels en bichons frisee. Toen Kelly de eerste keer de dubai Dog Academy bezocht had ze allerlei problemen met dehondjes die elkaar om de haverklap tot bloedens toe in de haren vlogen. Ook Kelly zelf kwam regelmatig gewond uit de strijd als ze probeerde de hondjes uit elkaar te halen. Om een lang verhaal kort te maken; dankzij de interventie van dogwhisperer echtgenote J. zijn de hondjes nu welgemanierd en vormen een keurige roedel die iedere week langskomen voor dagopvang. En daarmee is ook een gestage stroom aan kadootjes voor de kinderen begonnen. wat begon met een doos donuts en muffins veranderde in heuse kerstkado's varierend van kleding tot horloges, boeken en megazakken chocolade. Tot groot genoegen van ons olijke drietal uiteraard, die allemaal Kelly en haar hondjes erg aardig vinden. Anno 2012 zou ik waarschijnlijk Eva niet snel aan oom Jo meegeven voor een ritje in de BMW, maar ach, een donut hier en een chocolaatje daar...zo'n beetje verwennen moet kunnen.