Via een klasgenoot is Jasper uitgenodigd om op Zaterdag te komen voetballen, dus togen we naar de Hayya healthclub in Meadows. De club heeft een grote gymzaal die door gezelschappen gehuurd kan worden voor zaalvoetbal, basketbal, badminton enzovoorts. Op Zaterdag stelt de club de zaal een uur beschikbaar aan voetbal voor special needs kinderen, gratis en voor niks. Via een informeel netwerk van ouders worden kinderen die mee willen doen benaderd en uitgenodigd. In Dubai zijn helaas weinig activiteiten voor gehandicapte kinderen, dus als de gelegenheid zich voordoet grijpen we die met beide handen aan.
Als we aankomen worden we hartelijk welkom geheten door coach James, die het coachen eveneens op vrijwillige basis doet. Als we de zaal betreden is daar een bont gezelschap te vinden; een aantal mongolen en verder diverse kinderen en jong-volwassenen met ontwikkelingsstoornissen zoals Jasper. Het is ook een mengelmoes van nationaliteiten van westers, uit de regio tot Indiaas. Ook zijn er twee meisjes in de groep. Van Jasper's nieuwe school zijn er Connor, Omar, Jonathan en Mohamed.
Coach James kent zijn pappenheimers en doet eerrst een flinke warming-up met rondjes lopen, kniebuigingen en de lokale variant van "hoofd, schouders, knie en teen". Hij heeft aandacht voor iedereen en spoort allen aan tot meedoen. "If you want to reach your toes Omar, you have to bend over further than this...". Als iemand niet meeholt naar de overkant, dan pakt hij ze bij de hand en praat ze naar de overkant.
Dan is het tijd voor het uitreiken van de gekleurde hesjes om een potje voetbal te spelen en wordt iedereen bij een van de twee teams ingedeeld. Jesper, een niet-gehandicapte Deense jongen van een jaar of twaalf, helpt de coach en zorgt ervoor dat iedereen een paar keer aan de bal komt. Er wordt gespeeld zonder keepers en wanneer er een goal valt is het de beurt aan de ouders langs de kant om luid te applaudiseren, te joelen en fluiten. Coach James weet precies wie er wel en nog niet hebben gescoord en zorgt ervoor dat iedereen een of meer goals kan maken. Uiteindelijk heeft iedereen gewonnen en verlaat na een uurtje inspanning tevreden de baan. Jasper heeft ook twee goals weten te scoren en is moe, maar apentrots op zijn nieuwe sport. Coach James is een kanjer die voor zijn vrijwille inspanningen wat mij betreft een Gouden Kalf mag ontvangen, of een Olympische medaille of zo. Mijn stem heeft 'ie.
Als we aankomen worden we hartelijk welkom geheten door coach James, die het coachen eveneens op vrijwillige basis doet. Als we de zaal betreden is daar een bont gezelschap te vinden; een aantal mongolen en verder diverse kinderen en jong-volwassenen met ontwikkelingsstoornissen zoals Jasper. Het is ook een mengelmoes van nationaliteiten van westers, uit de regio tot Indiaas. Ook zijn er twee meisjes in de groep. Van Jasper's nieuwe school zijn er Connor, Omar, Jonathan en Mohamed.
Coach James kent zijn pappenheimers en doet eerrst een flinke warming-up met rondjes lopen, kniebuigingen en de lokale variant van "hoofd, schouders, knie en teen". Hij heeft aandacht voor iedereen en spoort allen aan tot meedoen. "If you want to reach your toes Omar, you have to bend over further than this...". Als iemand niet meeholt naar de overkant, dan pakt hij ze bij de hand en praat ze naar de overkant.
 |
| Jasper is de meest rechter speler in geel hesje...sorry, foto met Blackberry |
