Klein hoekje

Het staat al een paar weken in de planning om weer eens lekker met een motorfiets door de woestijn te crossen. Vriend Pete heeft nog een "mate" die ook meewil en die heeft weer een vriend, eveneens geinteresseerd. Als ik eindelijk het telefoonnummer van motorhandel KTM heb gevonden, ongeveer een uur voor vertrek, blijken de fietsen uitverkocht. Niet alleen dit weekend, maar ook de komende weken. Dus besluiten we om dan maar een paar quadbikes te huren. 't Is wel niet het echte werk, maar ja, je moet toch wat. De vriend van de vriend weet nog wel een goed verhuurbedrijf en drie kwartier later komen we aan in Ajman bij dezelfde verhuurder als waar we al verschillende malen geweest zijn. Het is kennelijk een kleine wereld. Een kwartier later hebben we acht quadbikes veroverd en kunnen de remmen los. Tim en vriend Patrick op een 150 cc fietsje en de rest op een volwassen model. Het zijn allemaal automaten; gasgeven, remmen en opletten.
Het terrein is niet begrensd dus je zou desgewenst naar Ras Al Khaimah kunnen rijden, maar bordjes geven aan dat je binnen een straal van 1 kilometer dient te blijven. Eh, hoe lang duurt een kilometer heuvel op en heuvel af? Geen idee, maar gelukkig is er altijd wel een medewerker in de buurt om de boel in de gaten te houden en om bijvoorbeeld vastlopers een handje te helpen. Want in het mulle zand kan dat zomaar gebeuren. Er lopen verschillende sporen die je kunt volgen, maar je kunt ook gewoon cross-country. Uiteindelijk is het een beetje als een sneeuwmobiel of een waterscooter en na drie kwartier heb je het wel een beetje "seen it, surfed it, been there" en zoek je wat meer de grenzen op. Zo heb ik een leuk klein heuveltje ontdekt en oefen zo om met alle bandjes in de lucht te gaan en een sprongetje te maken. Na een keer of vijf, zes, lukt dat redelijk. en dat geeft best een kick. Vriend Pete ziet het ook wel zitten en geeft flink gas.

En dan gaat het mis. Tijdens zijn aanloop bouwt hij teveel snelheid op en gaat dus te hard het heuveltje op. De quad vliegt meer dan een meter door de lucht en onderweg verliest Pete zijn evenwicht en maakt een soort koprol in de lucht en ploft vervolgens in het zand. De quadbike landt vervolgens keurig op de bandjes, daarmee loopt het goed af. Een blik op Pete leert dat het met hem minder gaat. "Aaauw", is zo ongeveer de enig beschikbare tekst. Het doet pijn aan zijn rug. Gelukkig is een van de andere bikers dierenarts en arts en zij neemt de regie in handen. Pete wordt gestabiliseerd en we vragen om een ambulance. De verhuurder komt vervolgens met een geelgeverfde dune-buggy, moet 'ie soms een ambulance voorstellen? Hun plan is om Pete in de buggy te hijsen. "Geen sprake van" zegt de arts, "we moeten een echte ambulance hebben en een beetje snel". Die komt na een minuut of twintig. Het is een 4X4 politie-ambulance die gelukkig gewoon in het zand uit de voeten kan. Met de ambulance gaat het daarna in konvooi naar de Khalifa-ziekenhuis in Ajman. Daar wordt via een foto geconstateerd dat zijn vierde ruggenwervel als een walnoot in tweeen is gebroken; de ene helft zit nog op z'n plek, maar de andere helft is losgebroken en ligt er helemaal naast.

Het ziekenhuis in Ajman is een overheidsziekenhuis. Geloof mij nou, daar wil je niet liggen met een gebroken rug. Via de zorgverzekering proberen we met man en macht om hem over te plaatsen naar Dubai. Het medische personeel wordt daar best een beetje narrig van, "is het hier niet goed genoeg dan?" en de dienstdoende chirurg gaat alvast handenwringend voorschrobben. Hij heeft er wel zin in. Uiteindelijk lukt het om Pete te verplaatsen naar het Neuro Spinal Hospital in Dubai, alleen de naam al klinkt meteen een stuk beter. Met een paar titanium pinnen, schroeven en andere meccano-stukjes wordt de boel weer stevig aan elkaar geschroefd. Het klusje duurt wel een uur of acht. Lang leve de zorgverzekering!

Inmiddels zijn we vier weken verder en Pete is weer op de been. Hij moet nog twee maanden een corset dragen, maar van de operatie is nog slechts een dun litteken over. Pete is gelukkig positief ingesteld en kan er wel om lachen. "Als je nog eens wat weet met je stunts, mate". Het had allemaal veel slechter af kunnen lopen en zo zie je maar weer; een ongeluk zit in een klein hoekje...