Afgelopen weekend waren we uitgenodigd op een bruiloft van een bevriende collega. Een Emirati-collega welteverstaan, dus waren we best nieuwsgierig naar hoe dat in z'n werk zou gaan. De locatie verklapte al een beetje hoe de sfeer zou zijn; het prestigieuze Atlantis hotel op de Palm Jumairah. U weet wel, dat door de Nederlandse baggermaatschappij Van Oord opgespoten stuk land in de vorm van een palm voor de kust van Dubai. Van tevoren werd verklapt dat het feest buiten zou plaatsvinden, dus een wolletje werd aangeraden.
Als na drie kwartier eindelijk de taxi arriveert, vrezen we te laat op de bruiloft te komen. Eenmaal bij het hotel aangekomen blijkt de plechtigheid op een afgesloten prive-strand plaats te vinden en de exacte locatie is nog een tien minuten lopen. Maar gelukkig zijn er golfkarretjes die af een aan rijden zodat de hoge hakken gespaard blijven. Eenmaal aangekomen blijkt op het strand een complete vloer te zijn aangelegd, met dansvloer, verlichting en een stuk of vijtien forse tafels voor alle gasten. Het blijkt ook een echt arabisch feest, want hoewel we ruim een uur te laat zijn, is het nog best rustig en kunnen we op ons gemak een rondje kennismaken en een geschikte tafel uitkiezen.
Na ongeveer drie kwartier beginnen de festiviteiten met traditionele arabische dans onder begeleiding van trommels en stevige muziek. Daarop volgt een optreden van een buikdanseres, tot groot vermaak van met name sommige van de Emirati gasten die nauwelijks nog rustig op hun stoel kunnen blijven zitten. Het echtpaar is gemengd in de zin van hij is een Emirati en zij van Russische afkomst. Ook is hij een moderne Emirati, want hij gaat op 't werk niet gekleed in een kandoora, maar gewoon in pak. Het is dus ook een modern huwelijk met veelal gasten in westerse kleding en maar een tafel in zwart - wit.
Het is een bijzondere locatie zo midden op het strand met uitzicht over de Arabische golf en onder een prachtige sterrenhemel. Het eten is overvloedig en er volgen speeches van een paar nauwe verwanten en vrienden. Toegegeven, een glaasje wijn zou de feestvreugde nog verder hebben verhoogd, maar in die zin was het dus toch wel een traditioneel feest. Na nog een keer te hebben genoten van de buikdanseres, waarbij de echte fans klappen fluiten als de danseres haar weelderige boezem schudt, begint de disco. De dansvloer is een kopie van die in Saturday Night Fever en licht op in een gekleurd patroon van blokken. De hakken kunnen uit en de stropdassen los en zo gaat het feest nog door tot in de vroege uurtjes. Een bijzondere ervaring op een bijzondere locatie. Voor komende tien jaar heeft mijn collega zijn vakantiegeld al uitgegeven schat ik, maar ja dan heb je ook wat...als het bootje maar niet strandt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten