Al Boom diving

Ik dacht even een duikje te kunnen maken; het leek me wel een leuk tijdverdrijf en tot nu toe hebben we alleen wat gesnorkeld in de omgeving. Dat was overigens niet echt spectaculair; aan deze kant van het arabische schiereiland is de kust onder water een grote zandbak. Door de vele bouw- en baggerwerkzaamheden is het water meestal behoorlijk soepig. Aan de oostkust in Fujairah hebben we Snoopy rock verkent en hier is het zicht veel beter en was er behoorlijk wat vis te zien en een beetje koraal. Geen Rode Zee, maar toch best onderhoudend.

Voor de vakantie had ik de duikton al eens uitgespit; twee surfpakken uit de jaren tachtig, een kapotte duiklamp, maar ook mijn automaat en console en duikcomputer. Aangezien ik al ongeveer tien jaar niet meer heb gedoken moest de automaat wel eerst een beurtje hebben. Je wilt toch niet op twintig meter diepte dat je automaat hapert en ermee ophoud...haha! Dus naar de duikwinkel. Ook maar een nieuwe duikbril aangeschaft en flippers, want die zaten niet in het tonnetje.

Maar toen ik gisteren een duikje wilde boeken bij Al Boom wrd me echter verteld dat ik eerst een "refresher course" moest doen. Hoezo refresher course? Ik ben geen beginner! Maar ja, de dame was onverbiddelijk en dus stond ik vandaag om vijf uur aan de Al Wasl Road om door Robert te worden bijgeschoold. Voordat we aan de slag gingen moest ik eerst wat formulieren invullen. Vervolgens bleek dat ik ook nog een theorie-examen moest afleggen; veertig multiple choice vragen gebaseerd op het PADI systeem. De eerste vraag ging over buoyancy. Wat zegt u...? Honderd jaar geleden heb ik mijn duikopleiding in Nederland gedaan en dus in het Nederlands; hoe dat allemaal in het engels heet, bleek nog een puzzel. Uiteindelijk had ik 35 van de 40 vragen goed, dus mocht ik door voor het praktijkgedeelte in het zwembad.

Vinnen, duikbril, fles, lood en een BCD bij elkaar gezocht. Een BCD is een "Bouancy Control Device", oftewel een soort vest waar je lucht in kunt blazen en zo onder water je hoogte kunt regelen. Ik ken dat als een stabilizing jacket, maar goed weer wat geleerd. Omkleden en optuigen. Mede-cursist Chris heeft ook een paar jaar niet meer gedoken en eerst breekt zijn snorkelclip, vervolgens willen de ritsen van z'n duikschoentjes niet meewerken en tenslotte blijkt dat zijn loodgordel wat wijder moet worden afgesteld. Ik sta al met al al een kwartiertje met fles en lood te wachten, dus heb wel zin in een plonsje.

In opdracht van instructeur Robert moeten we vervolgens oefeningen doen; masker afnemen, weer opzetten en klaren, ademautomaat uitdoen en weer opsnorren en zo meer. Ook moeten we een minuut stil blijven hangen op een bepaalde hoogte en noodprocedures oefenen. Gelukkig is duiken net als fietsen; je verleert het niet en alles voelt heel vertrouwd aan. Na ongeveer een uur krijgen we te horen dat we zijn goedgekeurd om te deuiken in Dubai. Joepie! Een mini-sticker met de datum en de tekst "PADI Scuba Review" wordt in mijn logboek geplakt. Doe maar op mijn lidmaatschapskaart van de Nederlandse Onderwatersport Bond van 1996. Die is ruim verlopen, maar in het Nederlands...en dat begrijpen ze hier dan gelukkig weer niet!