Al Boom diving II

Wie A zegt moet het ijzer heet smeden...of zoiets. Dus heb ik vandaag een duik geboekt aan de oostkust bij Al Boom. In Fujairah en om compleet te zijn het Meridien Al Aqa Beach hotel op meer dan twee uur rijden van hier. Maar 't is lekker warm weer en met de radio aan en de auto op cruise control is het aangenaam voortzoeven. Zand, bergen, verkeersdrempels en dan in de middle of nowhere tapijt- en plantenwinkeltjes; dat zijn een beetje de hoogtepunten onderweg naar Fujairah.

Bij Al Boom aangekomen sprokkel ik mijn uitrusting bij elkaar; BCD (weet je nog?), flippers, masker en schoentjes. Een pak is niet nodig gelet op de temperatuur van het water. Via de branding klimmen we aan boord van de boot die ons naar de duikstek brengt. Dibba rock is de bestemming een rots die ter hoogte van de plaats Dibba uit het water steekt, originele naam. Aan boord zijn naast mijzelf nog 1 andere duiker, Matthias een Duitse jongen van een jaar of veertien en een Britse familie die gaan snorkelen. Als de flessen zijn opgetuigd gaat het gas erop en stuiven we al stuiterend op de golven richting Dibba, een minuut of twintig varen. De Britse mevrouw moet haar vierjarige dochter goed vasthouden anders zou ze als een pluisje overboord waaien. Het meisje laat zich echter niet intimideren en wil eigenlijk lekker aan de wandel, maar moeder vindt dat geen goed idee. Als je het mij vraagt heeft ze spijt.

Anker uit, optuigen en met een ferme stap spring ik overboord. Apparatuur nog even checken en zakken maar! We duiken met z'n drieeen; Matthias, ik en de instructeur. Het eerste wat opvalt is de forse stroming, het gaat hier echt flink tekeer. Verder barst het van de vis, we moeten ons zowat door de scholen heenmaaien, zoveel vis zwemt er hier rond. Hee jongens, ga eens ergens anders rondhangen; we zien zo niks!

Het zich is niet spectaculair, maar met een meter of acht a tien nog altijd stukken beter dan in Nederland. En dan...zien we een haai! Geen monster, het is een verpleegstershaai van, ik schat, iets meer dan een meter. Mevrouw werpt een minzame blik op ons en met een machtige staartslag verdwijnt ze uit beeld. Trekkervissen, papegaaivissen en van de vissen met verticale strepene (testbeeld?), alles zwemt hier rond. Zo ook trompetvissen; lang en dun, een soort paling die stijfsel gegeten heeft. Z'n blik verraad dat 'ie een beetje misselijk is.

We slaan de hoek om en dan zien we, sapperdeflap, vijf schildpadden. Wat zegt u? Ik zeg VIJF schildpadden! Ze zwieren elegant in het rond en laten zich in alle rust observeren terwijl ze zelf ook nieuwsgierig lijken naar die bellen-producerende badgasten. Eentje gaat rustig op de grond liggen, het lijkt wel alsof 'ie een dutje gaat doen. Volgt nog een reuzen-sepia, een ton of wat andere vissoorten en dan is het helaas weer tijd om op te stijgen. Dat was niet slecht voor de eerste keer. Volgende keer nog wat dolfijnen en een manta-rog, dan ben ik helemaal tevreden. Met stikstofbubbels die nog na-bubbelen in mijn bloed lijkt de terugweg veel korter dan de heenweg. Eenmaal thuis maak ik een lekker gebakken visje, zo werkt de voedselketen nu eenmaal...