Aan de lange zijde van het park staat een rij bomen en als je je daar tussendoor wurmt waan je je echt aan de achterkant van Dubai; een strook niemandsland, woestijn eigenlijk nog, waar stroom en andere nutsvoorzieningen van a naar b gaan. De strook is naar schatting vijfhonderd meter breed en eindigt uiteindelijk bij een volgende woonwijk, Jumeirah Village, die vlak langs de Al Khail Road in aanbouw is. Bijna niemand maalt hier om een beetje verkeerslawaai langs de deur. Gelukkig maar, want de nieuwe wijk, als 'ie ooit klaar komt, ligt echt vlak naast de weg. Interessant is dat de infrastructuur met stoepranden en putten al klaar is, maar verder alleen de fundering van de huizen.
Al met al een prima plek voor de honden om volop te rennen en hun energie te verbranden. Inmiddels neemt via J's hondenactiviteiten de plek in bekendheid toe en komen er dagelijks plukjes mensen en honden op af. Peppi heeft al lang door dat hij Safa niet kan bijbenen en richt zich meestal op de andere opdondertjes in het gezelschap om te domineren terwijl Safa als een soort fitnessinstructrice voor de troepen uit rent en zo bezorgt ze de andere honden een forse dosis beweging. Dat ze als echte woestijnhond bijbehorende vaardigheden heeft, bleek onlangs; als ze het warm heeft na een flink stuk rennen zoekt ze daarna de schaduwkant van een duin op, graaft een gat en creeert zo een koele plek om te liggen. Slim beest! Ik hoop dat dat straks in de zomer een techniek is die nog steeds werkt, het zal wellicht wat dieper graven worden...
