Shopping Festival (door PS)

Vanaf midden Januari tot midden Februari is het jaarlijkse Dubai Shopping Festival (DSF). Wat er precies aan te festivallen valt, is me niet helemaal duidelijk, maar feit is dat er veel aanbiedingen zijn; op auto's, kleding en min of meer alles wat te koop is zoals de alom voorkomende jaarlijkse Januari uitverkoop. De voorgaande jaren leverde DSF recordbedragen op in omzetten op alle terreinen; mensen kwamen van heinde en verre om in Dubai hun slag te slaan.

Dit jaar lijkt het echter toch wat rustiger en word je op allerlei manieren gestimuleerd om toch vooral te spenderen; call centers van banken draaien overuren om credit cards te slijten met nóg meer voordelen. Dagelijks ontvang ik SMS-berichten met aanbiedingen en kansen op grote prijzen; eerst kon je als je een proefrit boekt met de nieuwe Ford Flex diezelfde auto een weekend winnen. Nu kun je al een weekend dezelfde auto winnen én een verblijf in het luxueuze Atlantis hotel.

Ondertussen gaat het gesprek van de dag over onder andere de 3000 auto's die door mensen die halsoverkop het land hebben verlaten op het vliegveld zijn achtergelaten met de sleutels erin. In 99% van de gevallen zijn de auto's gefinanceerd en is de lening niet afgelost; als mensen hun baan en inkomen verliezen, is dit vaak een laatste oplossing. Een ander gerucht is dat de Dubai metro die in September van dit jaar deels in gebruik zou worden genomen is verkocht aan Abu Dhabi zodat het project niet helemaal stil komt te liggen.

Ook het weer is somber; mist, regen en slecht zicht in Dubai, er is vorige week zelfs sneeuw gevallen in Ras al Khaima...

Maar goed, ik heb mijn steentje bijgedragen aan de DSF en het consumentenvertrouwen. Hoewel ik al jaren beweer dat het volkomen belachelijk is om je eraan te buiten gaan, ben ik nu toch ook voor de bijl gegaan en heb een Weber barbeque aangeschaft bij Ace, zeg maar de Gamma alhier. Ik kocht voorheen altijd een BBQ merk onbekend van de Gamma voor pakweg 20 Euro. Als na een paar jaar buiten bivakkeren de pootjes er onder vandaan roesten, gooi je het geval zonder spijt in de grijze container. En nu ben ik dus aan de Weber; nog even en dan overweeg ik misschien zelfs een beschermhoes tegen weersinvloeden...het moet niet veel gekker worden.

Hayya!

Sinds vorig jaar Augustus zijn we lid van Hayya! We hebben een familieabonnement dat toegang biedt tot de 3 Hayya sportclubs in de buurt. Toen we vorig jaar van vakantie uit Nederland terugkwamen, was het hier heter dan aangenaam. Ons eigen zwembad was ongeveer 37 graden Celsius en bij een buitentemperatuur van 40 graden plus, zit je niet te wachten op een warm bad. Ook is ons zwembad meer een uit de kluiten gewassen ligbad, dus lekker baantjes trekken is een uitdaging, lees; onmogelijk. Dus werden we lid van Hayya! De club biedt vele all-in faciliteiten; een zwembad dat 's zomers heerlijk gekoeld en 's winters aangenaam warm is. Verder squashbanen, tennisbanen en een fitnessruimte. Tegen betaling kan er ook nog ge-aerobicked worden &/of is de massage-salon toegankelijk. Vooral het gekoelde zwembad was in de maanden Augustus tot Oktober één van de weinige aangename plekken...

Onze favoriete sportclub is Lakes Club, want deze heeft een restaurant met liquor license! Dus na een zwemmetje of een middagje luieren; ontspannen hoort er immers ook bij, gaan we vaak op zaterdag in het restaurant een hapje eten onder het genot van een glaasje wijn.

In het begin werd er zoals gezegd enthousiast gezwommen, gesquashed en gegeten. Drie keer, vier keer per week was geen uitzondering. De laatste maanden echter draag ik wel dagelijks het pasje van de Hayya! club in mijn portemonnaie, maar draagt dat helaas niet bij tot het verbranden van veel extra calorieën. Tja, zo gaan die dingen... De gang naar het restaurant is zo langzamerhand wel een wekelijks ritueel geworden en altijd weer een plezierige afsluiting van het weekend.

Anyway, een nieuw jaar en dus nieuwe "resolutions" oftewel goede voornemens. Hayya betekent Beweeg en de winter is hier dé periode om naar buiten te gaan en te bewegen. Overdag en met name aan het begin van de avond wordt er veel gewandeld rond het meer(tje) waaraan we wonen. Een rondje lopen kost ongeveer 25 minuten, dus ik schat dat de afstand zo'n 2,5 kilometer is. Kinderen, honden, fietsen, steppen, mobiele bellers en quads; alles komt hier wel voorbij. Sinds Peppi hebben ook wij een legitieme reden om aan te sluiten. Echtgenote J's puppy-training-ervaring met Phylax komt weer helemaal boven en het arme beestje komt met z'n tong op z'n tenen terug van wéér een rondje meer.

Ook ik probeer dagelijks een ommetje te maken. Gelet op het schema (eten, opruimen, kids naar bed, boekje lezen etc.) lukt dat niet voor een uur of half tien. Op zich prima, want lekker rustig om die tijd. Waarom het zo rustig is weet ik nu. Het meer is prachtig aangelegd met een ruim gazon rondom en hier en daar een groenpartijtje, struikje en boom. Al dat groen blijft natuurlijk niet zomaar groen, daar is water voor nodig dat middels sproeiers die uit de grond komen wordt gedistribueerd. Dat sproeien gebeurt in zones bestuurd door een tijdklok. Je raadt het al; 's avonds werken de sproeiers, maar je weet nooit precies waar! Vijfendertig rondraaidende sproeiers over een afstand van honder meter; probeer daar maar eens voorbij te komen...in het donker. Je weet dat ze er zijn en je hoort ze ook, maar toch schrik je je iedere keer weer een rotje als zo'n straal je vol in het gezicht raakt en dat gebeurt zeker drie tot vier keer per rondwandeling. Het is bewegen met hindernissen in de "vrije natuur"...morgen toch maar weer een squashbaantje binnen reserveren; dan weet je wat je hebt!

Sharjah

Vorig weekend hebben we een uitstapje gemaakt naar Sharjah; een aangrenzend emiraat ten noorden van Dubai, zo'n 45 auto-minuten vanaf Springs. Het doel is om het Sharjah Heritage museum te bezoeken en er zijn een aantal authentieke souqs die de moeite van een bezoekje waard zijn. Maar eerst moet er getankt worden; de auto heeft dorst en de inzittenden ook...bij de EPPCO gooien we voor 18 Euro de tank vol en slaan broodjes, drinken en chips in voor een mobiele lunch. Op de achterbank draait de DVD-speler Pipo en de P-p-parelridder, voor de naar schatting 127e keer, maar hij blijft leuk.

Eenmaal in Sharjah blijkt vervolgens het museum rond dit uur gesloten. We komen langs de dieren-souq en besluiten het programma om te gooien en hier te stoppen. In een openlucht gedeelte worden schapen, geiten, paarden en zelfs herten te koop aangeboden. Mochten we nog eens actief aan de Ramadan meedoen, dan kunnen we hier vast terecht voor een halal-schaap. Binnen, rond een open binnenplaats een aantal galerijen met kleine winkeltjes met vogels, schildpadden, valken, hamsters, muizen, vissen en honden.

Dat valkeniers en de valkerij (valkenarij?) populair zijn in het Midden Oosten wisten we, maar het is toch een gek gezicht om in een winkel 4 stellingen achter elkaar te zien met op iedere stok 3 valken met een leren mutsje dat de ogen bedekt. Kennelijk staan ze zo op standby en blijven rustig zitten. De winkel verkoopt verder alle benodigde accesoires voor de sport met deze prachtige vogels. In de souq lopen per saldo meer bezoekers met een vogelkooitje met een gele, witte of paarse parkietachtige vogel. Het blijft een apart gezicht; een volwassen man in traditionele kleding met een paars kooitje met daarin een geel vogeltje van een centimeter of 10...het lijkt erop dat je er serieus bij moet kijken. Overigens worden meer vogeltje vervoerd in doosjes of zakjes; voorzichtigheid is geboden.

Ook is er volop pluimvee te koop en kunnen de kopers bij de naastgelegen slager wachten op een schoongemaakt exemplaar; verser kun je de filet niet kopen, denk ik maar...

Anyway, op het moment dat ik honden zie, denk ik: oh, oh...! Al enkele weken is de hond onderwerp van gesprek in huizen SpaansenvanKesteren. En ja hoor, ze hebben een aantal puppies van verschillende afkomst en formaat in een winkeltje dat er goed en schoon uitziet. Met vier stemmen tegen één worden al mijn bezwaren van tafel geveegd en beloven de vier collectief dat er goed op het hondje gepast zal worden en dat hij dagelijks wordt uitgelaten, gevoerd en geknuffeld...we zullen zien.

Uiteindelijk valt de keus op een 4 maanden oude Yorkshire Terriër die fris en monter uit z'n ogen kijkt en niet schuw is. Hij is gechipt, heeft z'n paspoort bij zich en komt uit...België! Hamont Achel om precies te zijn, in Limburg tegen Nederland aan.

Na een check bij de dierenarts om de hoek, die het hondje inent en goedkeurt, vertrekken we met meer gezinsleden dan we kwamen weer terug richting Dubai. Tijdens de rit naar huis krijgt Peppi zijn voorlopige naam...aangenaam.

Recessie

Ook aan het Midden-Oosten gaat de recessie niet ongemerkt voorbij; hoewel de economie volgende de officiële berichten nog wel groeit, daalt die groei echter naar verwachting tot tussen de 2 en 3% van het BNP.

In de onroerend goed-sector ligt de handel behoorlijk stil. Bestaande huizen zijn in de afgelopen maanden 20-30% in waarde gedaald. Volgens sommigen een terechte "correctie" van een markt die te ver was opgeblazen, maar als je net huiseigenaar bent geworden zul je dat ongetwijfeld anders ervaren. Zo ook werden er door veel mensen huizen op papier gekocht, nog voor ze gebouwd zijn. Voor slechts 2000 Euro tekenden ze in op een plan en tegen de tijd dat het gerealiseerd werd verkochten ze met winsten van 50-100%. Maar ja, als je niet verkoopt, heb je wel gekocht en moet je daadwerkelijk gaan betalen...

Achteraf zijn we er zelf niet rouwig om dat we de afgelopen maanden nog geen koopbeslissing hadden genomen, wat aanvankelijk wel het plan was. Ook zal het in de nabije toekomst zelfs met betaalbare huizenprijzen niet gemakkelijk gaan lukken om een huis te kopen; want hypotheken worden nog slechts tot zo'n 50% van de waarde van het object afgegeven. Dus je moet een flinke som contanten meenemen om een aankoop te doen.

Vanochtend meldden ze op de radio dat 60% van de nieuwbouw projecten vertraagd of voorlopig stopgezet is in het gehele Midden-Oosten. Dat is nogal wat! Als gevolg daarvan lees je dagelijks in de media over honderden zo niet duizenden ontslagen bij projectontwikkelaars en bouwbedrijven, bedrijven die tot voor kort volop mensen inhuurden. Wat de situatie bijzonder maakt vergeleken met andere landen, is dat een visum tot verblijf gekoppeld is aan het hebben van werk. Als het werk ophoudt, dan vervalt je visum en moet je binnen dertig dagen het land verlaten. Op dit moment worden er dagelijks zo'n 1500 visa gecancelled. De populatie van Dubai slinkt zo sneller, dan ze in de afgelopen jaren is gegroeid. Het gesprek van de dag is dan ook "heb je nog werk?".

Dus in plaats van een toestroom van nieuwe inwoners in Dubai, loop het met een flink tempo leeg... Nou heeft elk nadeel, z'n voordeel; waar je voorheen ter plaatse ja moest zeggen om een huis te huren en de huur meteen een jaar vooruit diende te betalen, daar zie je nu woningen langer leeg staan en kan er soms zelfs over de prijs worden onderhandeld. Ook lees je voor het eerst over het per kwartaal of zelfs maandelijks betalen van de huur; stel je voor.

Sheikh Mohammed (CEO van Dubai en Ruler van...etc) en de zijnen hebben ook hier flinke bedragen in de economie gepompt om de boel draaiende te houden. Maar dat is een tijdelijke maatregel met beperkt resultaat. En Dubai is van de Emiraten en omringende landen ondanks al de uiterlijke welvaart betrekkelijk arm aan natuurlijke grondstoffen en olie. De toeristen-industrie is natuurlijk een geweldige bron van inkomsten, mits de toeristen ook blijven komen en daar schort het momenteel aan; de hotels zijn nog maar voor zo'n 60%geboekt en dat scheelt inkomsten.

Ik zie net op het BVN-nieuws dat Prins Willem-Alexander en Maxima met een handelsdelegatie in de regio zijn om de zakelijke banden met het Midden-Oosten aan te halen; ik hoop dat ze eraan gedacht hebben om bij hun verblijf in de Burj el Arab op de prijs af te dingen...

Oman (3)

In Muscat gaan we ook dolfijnen kijken, althans een poging wagen. Een duikcentrum biedt een tocht aan die om 8 uur 's morgens vertrekt, su we moeten vroeg in de benen. Het is mooi en redelijk helder weer als we met een open polyester bootje, normaal in gebruik om duikers naar een duikstek te vervoeren, vertrekken. Aan boord ons achtkoppige gezelschap en nog 9 andere mensen, met in totaal 5 kinderen. De harde plastic bankjes zijn niet echt comfortabel en om de 40 centimeter zit er een gat, waar normaliter een duikfles in verzinkt zodat de duiker met uitrusting en al enigzins rechtop kan zitten. Zonder duikfles of kussen en met één bil in het gat stuiterend op de golven, wil je graag snel de dolfijnen zien.

We stomen met een flinke vaart buitengaats de open zee op en de kustlijn begint aardig klein te worden. Hoewel de zee redelijk kalm is bekruipt me toch even het gevoel dat het goed fout zou kunnen gaan; er is geen enkel zwemvest aand boord en de achttienjarige kaptein wil ons zo graag dolfijnen laten zien dat hij steeds meer gas geeft om ze te kunnen vinden. In de baai waar het duikentrum gevestigd is hebben ze flink last van algen; de hele baai is donkergroen en er is totaal geen zicht. Ook buitengaats is een flink stuk kust getroffen door de algen en toont het kielzog een bruinzwart spoor. Sowieso geen lekkere omstandigheden voor een flinke zwempartij!

Na ongeveer anderhalfuur Baywatch en telefonisch contact met een aantal andere boten geeft de schipper aan dat we dolfijnen niet gaan vinden; ze schijnen redelijk honkvast te zijn en verblijven meestal op een aantal vaste plekken. Ze zijn wel gesignaleerd maar te ver weg om naar toe te varen en dus keren we om en vangen de terugtoch aan. 't Is al met al een leuk boottochtje, maar helaas zonder het gewenste resultaat. Nou ja, dan gaan we nog maar een keer naat het dolfinarium in Dubai.

Muscat is een stad die gebouwd is rondom een aantal heuvels en is vergeleken met Dubai veel meer af. Je zou haast de bouwwerkzaamheden, bouwkranen en wegwerkzaamheden gaan missen. In de buurt van de haven is een authentieke souq met een aantal straten met vele winkeltjes in van alles en nog wat. Bij een winkeltje met kaarten, tekeningen en bronzen of tinnen voorwerpen vinden we een reproductie van een oude landkaart van de regio in 't Nederlands. Geen idee uit welke atlas hij komt, maar 't is een leuke herinnering aan het Midden Oosten en Muscat, dus kopen we hem. We wilden nog een dagje doorbrengen in het beroemde Bustan Palace Hotel, maar deze is helaas gesloten; het hotel is volledig gereserveerd voor de GCC top van de komende dagen.

Na 4 dagen verlaten we Muscat om via Sohar terug te rijden naar Dubai. Als we op de valreep het beroemde fort van Sohar nog met een bezoek willen vereren, staan we helaas voor een dichte deur; wegens werkzaamheden tot nader order gesloten...

Het was een geweldig leuke kennismaking met Oman en zeker voor herhaling vatbaar!

Oman (2)

Daar er alleen koud water beschikbaar is, ren ik de volgende ochtend heel snel onder de douche door. Het water wordt overigens vanaf 80 meter diepte opgepompt en in een tank opgeslagen die op een zandduin staat, zodat er voldoende waterdruk is. Na een ontbijtje met de lekkerste scrambled eggs van de vakantie vertrekken we weer; terug naar de bewoonde wereld. Ditmaal zonder begeleider, maar wel in konvooi. De andrere gasten willen graag samen rijden om te voorkomen dat ze verdwalen of vast komen te zitten, wat op zich niet onmogelijk is. Maar het gaat allemaal goed en als de banden weer op spanning zijn gebracht gaan we ieder onze eigen weg.

Onze bestemming vandaag is Ras al Had op het meest oostelijke puntje van Oman aan de Indische Oceaan. In Ras al Had zullen we een natuurgebied bezoeken in de hoop een glimp op te vangen van een of meer van de duizenden schildpadden die hier jaarlijks naar toe komen om hun eieren te leggen.

We verblijven in het Beach Resort bestaande uit hutjes gemaakt van palmtakken. In ieder hutje staan drie bedden en één nachtkastje en er hangt een peertje aan het plafond en een ventilator. Het Beach Resort is een éénsterren accomodatie en die krijgen ze wat ons betreft voor de bar waar je zowaar alcohol kunt bestellen. Waarschijnlijk is het idee dat je dan minder meekrijgt van het verblijf. Het buffet is klein maar de gerechten smakelijk. Er hangt een soort nerveuze spannig als de avond vordert; iedereen komt hier voor hetzelfde doel naartoe; schildpadden zien!

Rond 21.00 uur vertrekken de meeste gasten naar het natuurreservaat op basis van een beknopte routebeschrijving. Het is pikdonker en de eerste keer missen we de afslag. Na nog een kwartiertje gespannen zoeken komen we aan bij het onderzoekscentrum; een modern gebouw met een prachtige receptie en professionele ontvangst. Als we aankomen staat de rest van groep op ons te wachten, dus we kunnen meteen van start.

Op het strand aangekomen volgt een uigebreide uitleg over het leven en welzijn van de schildpadden; de gids is gepassioneerd over het onderwerp en raakt niet uitverteld. Eva vindt het matig interessant en roept: "aktie, aktie", naar de Dikke Deur uit Pipo.

Uiteindelijk vinden we 2 schilpadden die zojuist uit het ei zijn gekropen en hun weg zoeken naar zee. Ook zien we wat later 2 volwassen exemplaren van ongeveer een meter lang, die van het strand de zee weer in kruipen cq strompelen. Het is een fascinerend gezicht! De kolossen zijn in staat om op het land hun eieren ruim een meter diep te begraven en creëren daarmee een kuil waar sommigen op het strand van Scheveningen best trots op zouden zijn. We hebben de schildpadden uiteindelijk geen eieren zien leggen; het zand was te zacht of zoiets. Rond middernacht komen we weer aan in de hut van Oom Tom. Aangezien fotograferen met flitser niet toegestaan is, hebben we helaas geen beelden van de gebeurtenissen. Op onderstaande website van Hans Rossel staat een foto van een schildpad en nog veel meer mooir foto's;

http://www.hansrossel.com/fotos/fotografie/oman/om_s12.htm

's Anderendaags vervolgen we de reis richting Muscat de hoofdstad van Oman. Volgens vele getuigenverslagen een bijzondere stad. Het is een flinke afstand, dus we slaan proviand in voor een picknick in de auto en vertrouwen op "Carmen" voor de snelste route.

We brengen kerst door in Muscat en genieten de kerstlunch op 1e kerstdag in het Shangri-La hotel. De lunch bestaat uit een fantastisch buffet met onder andere oesters, ossobucco en een dessertkeuze waar je stil van word. Bij het buffet staat voor de sfeer een huis gemaakt van peperkoek en versierd met koekjes en andere snoepjes. Voor we het in de gaten hebben, heeft Eva er drie koekjes vanaf getrokken en het hekje om het huis vakkundig gesloopt...oeps!

Ook de kerstman en zijn Philippijnse hulppieten geeft acte de presence en brengt kerstliederen ten gehore. Jasper vindt het helemaal geweldig en volgt de kerstman op zijn toernee door het hotel en de tuin. Het blijft wel een beetje een gek gezicht; kerstbomen en de kerstman naast mensen in korte broek en een lunch buiten onder de parasol tegen de warme zon. Prettige Kerstdagen. Wordt vervolgd...

Oman (1)

We zijn weer thuis...na 10 dagen Oman per konvooi oftewel een reis met 2 auto's. Samen met Marcel, Diana en Nina zijn we rondom kerst op vakantie geweest. Met dank aan Aladin Travel; de Oman-specialist uit Garmerwolde. Het mag misschien gek klinken, maar een reis boeken lukt niet zo goed in Dubai en zonder verstand van zaken een paar hotels boeken leek ook geen ideaal alternatief. Dus hebben we in Nederland een fly-drive geboekt, maar dan zonder fly...

De reis voert van Dubai naar Niswa (fort, souq en wadi), via Minitrib (woestijn) en Ras al Had (schildpadden), naar Muscat (hoofdstad) en uiteindelijk via Sohar weer terug naar Dubai. Er moet gezegd worden; de reis is uitstekend georganiseerd. Een boekje beschrijft van dag tot dag de reis en plaats van bestemming en vermeldt hoogtepunten onderweg en tips voor verdere uitstapjes. De hotels zijn geboekt en de dagelijkse transfers goed te doen.

Kort voor de reis heb ik nog even snel een Garmin navigatiesysteem gekocht, om al te grote dwalingen te voorkomen. Hoewel het soms even tobben is met het zoeken van de bestemming, is het een handige aanvulling op de kaart en beschrijvingen. Ook is de aanschaf van een vaste DVD-speler in de auto is een hit; collectief kunnen we inmiddels Pipo en de Parelridder citeren. "Zeg zeekerel, heb jij hier een ezelwagen voorbij zien komen?"

Helaas gaat het op de eerste dag echter al een beetje mis met de route na de lunchstop, als "Carmen" na een omrekening van de route ons via El Ain de Verenigde Arabische Emiraten weer terug in wil voeren in plaats van naar Oman. Na 2 rondjes grens, of wat daarvoor doorgaat, de nodige onmisbare stempels en slagbomen blijkt dat we 50 kilometer moeten omrijden om de échte grens met Oman te bereiken. Ook daar wachten weer formulieren en stempels en dan blijkt ook nog dat mijn auto geen Oman-verzekering heeft, hoewel ik daar bij het afsluiten specifiek om heb gevraagd. De polis die ik heb is alleen in het Arabisch opgesteld, dus beweer maar eens dat het wél klopt. Gelukkig staat er, hoe treffend, in the middle of nowhere een verzekeringskantoortje en kan ik ter plaatse alsnog de extra dekking voor 2 weken realiseren voor de somma van 40 euro. Auto 2 is gelukkig wel okee en hoeft niet bijverzekerd.

Door de ongeplande omleiding komen we rond negen uur in de avond aan in hotel Diyar in Niswa. Diyar beschikt over een speciale "family section" met privé-eetkamers voor families. Zo hebben we een vaste plek om te ontbijten en dineren en kunnen de kinderen ongehinderd rondrennen en herrie schoppen en gelukkig zijn ze daar goed in getraind. De volgende dag gaan we op pad voor een dagtocht naar de Wadi Guhl en de Grand Canyon van Oman; onze eerste off-road ervaring van de vakantie. Het word een prachtige dag met mooie vergezichten, een spannende route en koffie in een tentenkamp. De volgende ochtend bezoeken we het fort en de souq van Niswa; een plaatsje dat qua sfeer en uiterlijk doe denken aan Marrakech in Marokko (leuk hè, zo'n arrogante "bereisde-kwasten" opmerking).

Daarna voert de route naar een kruispunt bij Minitrib en Dibbya, alwaar we met een gids de woestijn in zullen gaan; spannend! Nog even de tank volgooien bij het Shell-station, want off-road wordt 1 op 8 al snel 1 op 4 en een visitekaartje afgegeven aan een handelaar in kamelen die een IT-opleiding heeft en best in Dubai wil werken. De bandenspanning moet omlaag om grip op het zand te vergroten en daar gaan we...

Het is geweldig om op het zand te wiegen en het rijden gaat eigenlijk best gemakkelijk. De gids, de eigenaar van het kamp, rijdt voorop om de weg te wijzen; nou ja eigenlijk hoef je alleen het hoofdspoor te volgen en dan kan het niet missen. Als we plotseling linksaf een steile duintop over moeten denk ik even; o, o, dat gaan we niet halen, maar met nog een dotje gas (slurp!) komen we zonder problemen aan de andere kant uit. Het is net een soort overstag gaan met de zeilboot, maar dan anders. Appeltje eitje. Wat mij betreft mag de rit nog wel een tijdje duren alhoewel m'n handpalmen af en toe best klam zijn. Na ongeveer drie kwartier komt het tentenkamp waar we zullen overnachten in zicht.

Het tentenkamp is weergaloos; primtief en luxe tegelijk. 10 tenten met ernaast een betonnen badkamer zonder dak, maar met stromend koud(!) water. Geen electriciteit, maar olielampen. Maar wel ingericht met prachtige kleden, kussens en meubilair; minimaal een viersterrentent, schat ik. Driegangen diner in de woestijn. Naast ons is er één ander gastenstel.

Een zonsondergang in de zandduinen blijft spectaculair en dan hebben we het nog niet over de sterrenhemel! 's Nachts is het oerend koud, althans voor Midden-Oosten begrippen; een graad of 4-5 schat ik. Brrr.

Morgen op zoek naar schildpadden...wordt vervolgd.