Met een Nederlands paspoort bof je maar...zonder dat je het dagelijks in de gaten hebt. Wil je met vakantie of moet je op reis, je stapt zo op het vliegtuig en reist de halve wereld over. Ja goed, vloeistoffen moet je tegenwoordig in miniverpakking in een plastic zakje meetorsen en in de Verenigde Staten moet je net als iedereen je schoenen door de scanner laten rollen. Belachelijk, denk je dan en je loopt door.
Kom je bijvoorbeeld uit Jordanië, dan ligt 't heel anders. Voor elk buitenlands gepland bezoek moet je vóóraf een visum aanvragen. Soms duurt dat een week, soms een maand. Soms kan het in Dubai, maar vaker moet je naar de betreffende ambassade in Abu Dhabi rijden en ben je een ochtend kwijt. Als het tegenzit moet je je paspoort opsturen naar het land van herkomst en kun je een paar weken geen kant op. En dan kan het betreffende visum ook nog zonder opgaaf van redenen worden afgewezen... Kortom, een Nederlands paspoort is een groot voordeel.
Neem nou Suha A. Tot voor kort werkzaam in mijn team in Dubai als HR administrator. Suha komt uit Jordanië en woont al een aantal jaren in Dubai. Vorig jaar is ze bij HP in dienst gekomen. Een paar maanden na aanvang van haar dienstverband bleek Suha zwanger, wel snel maar 't kan gebeuren. In het Midden Oosten heb je 2 maanden zwangerschapsverlof, wil je meer dan is dat onbetaald verlof. Toen Suha in Februari met verlof ging, reisde ze naar de Verenigde Staten, alleen. Haar man en familie bleven thuis. Het doel van de reis was om in de VS te bevallen zodat Suha's kind de Amerikaanse nationaliteit kreeg en dus in de toekomst verstoken kan blijven van het visum-gemodder. Suha beviel er van een dochter en verbleef 2 maanden, alleen met haar dochter Zeina, in de VS. En dat allemaal voor een paspoort! Zoiets zou niet in mij opkomen. Maar ja, ik heb dan ook de Nederlandse nationaliteit met alle bijkomende voordelen en sta geen moment stil bij mijn rechten als wereldburger.
Als Nederlander mopperen we vaak over "al die gelukszoekers", die maar 1 doel voor ogen schijnen te hebben; een verblijfsvergunning met of zonder een bijbehorende echtgeno(o)t(e). Maar in veel gevallen, denk ik nu, zijn veel mensen gewoon op zoek naar een menswaardig bestaan met recht op leven, werken en een beetje geluk.
Suha heeft in September haar baan opgezegd, om zich met haar Amerikaanse dochter weer bij haar familie in Jordanië te voegen. Sindsdien hebben zich verschillende banken bij ons gemeld. Banken waar Suha geld heeft geleend of een credit card had aangevraagd en gekregen. In totaal is haar schuld naar schatting $100,000 een bedrag ter grootte van 4 keer haar jaarsalaris. Als ze zich ooit nog in Dubai meldt zal ze meteen bij de douane worden opgepakt en aan de politie worden overgeleverd. Waar heeft ze het geld voor gebruikt? De reis naar de VS, het verblijf en de bevalling aldaar zullen ongetwijfeld een lieve duit hebben gekost. En met $100,000 kun je in Jordanië ongetwijfeld een goed bestaan opbouwen. Ik keur Suha's acties absoluut niet goed, maar door ons verblijf alhier, kan ik me wel enigzins verplaatsen in haar mogelijke drijfveren.
Al met al ben ik blij en trots Nederlander te zijn. Rita Verdonk begrijpt er echter helemaal niéts van en zou eens een tijdje in een buitenland moeten gaan wonen; kan ze ook eens rustig nadenken over de zin en vooral de onzin van wat ze beweert...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten