Boeken

Ooit was ik op weg naar een mooie carriere als boekhandelaar. Na jarenlang een zaterdagbaantje te hebben gehad bij boekhandel Paagman, werkte ik voor de wetenschappelijke Boekhandel A. Houtschildt in Den Haag en volgde de parttime opleiding tot boekverkoper. Houtschildt leverde boeken en publicaties aan nationale en internationale (universiteits)bibliotheken, maar waren daarnaast gespecialiseerd in militaria en zeer gerenommeerd op dat gebied. Vier keer per jaar bracht Houtschild een knipselcatalogus uit die naar een behoorlijk grote verzendlijst werd gestuurd. Dat weet ik nog, want het in de enveloppen stoppen van die catalogus was mijn bijdrage aan het geheel. Vervolgens kwamen de klanten de boeken bekijken en kopen of bestellen. De doelgroep voor militaria bestaat uit een bijzonder publiek, van legerbibliotheken en officieren tot rechts-radicale types waarvan je vermoed dat ze stiekum een hakenkruis op hun rug hebben staan. Ik had zelf in ieder niet zoveel op met het onderwerp en wellicht is die carriere daarom een zachte dood gestorven. Nou ja, als je ziet hoe het tegenwoordig met de gemiddelde boekhandel gaat, dan was dat misschien nog niet zo'n ongelukkige afslag...

Wat ik er wel aan over heb gehouden is een passie voor boeken. Ik kan moeilijk een boekhandel voorbij lopen zonder even rond te neuzen en te snuffelen; de geur van drukinkt en papier en de verse stapels boeken, liefst nog in plasticfolie verpakt...heerlijk. In de Dubai Mall is een vestiging van Kinokuniya, een Japanse keten van boekhandels van formaat. Je kunt er zo een paar uur rondbrengen. Wat ze er helaas niet hebben, zijn Nederlandstalige boeken. En als je het grootste deel van de dag Engels spreekt, dan is een half uurtje ontspannen een nederlands boek lezen buitengewoon prettig. En dus torsen we na een bezoek aan Nederland niet alleen stapels onderbroeken en pyjama's van de Hema mee (waarom we die nou precies daar moeten kopen weet ik eigenlijk ook niet), zakken drop van de Albert Heijn, maar ook de laatste Leon deWinter, Herman Koch, Jens Lapidus enzovoort. Kilo's extra bagage, zeg maar rustig een hele koffer.

Terug in Dubai begint het grote genieten; die verse stapel boeken betekent weken leesplezier. Om verwarring te voorkomen hebben we een "systeem" ontwikkelt zodat we weten wie wat al gelezen heeft; alle nieuwe boeken liggen op een aparte stapel in of naast de boekenkast. En als je een boek uit hebt, zet je je paraaf op het schutblad. Zodra een boek door zowel echtgenote J. als mijzelf is gelezen, dan mag het boek gewoon in de boekenkast bij zijn soortgenoten. Maar ja, dan moet iedereen zich wel aan het systeem houden! Ik grijp echter regelmatig naast het lekkers en tref een lege plank aan, terwijl ik zeker weet dat er nog ongelezen boeken zijn. J. is dan met vier of vijf verschillende boeken tegelijk bezig. want soms blijkt na een paar pagina's of halverwege dat ze toch zin heeft in een ander boek en dan begint ze aan een vers exemplaar. Kijk, dat kan natuurlijk eigenlijk niet. Dat schept verwarring en onduidelijkheid; we moeten ons wel aan gemaakte afspraken houden. Maar goed, ik dwaal af.

Anno 2012 zou je natuurlijk veel slimmer je iPad of de een of andere e-reader kunnen gebruiken. Geen gesjouw meer met al die boeken en je kunt eenvoudig en 24/7 nieuwe titels downloaden via bol.com of andere online winkels. Maar ja, de laastste keer had ik het geluk dat boekhandel De Vries in Zierikzee, waar we altijd inkopen, een door de auteur gesigneerd exemplaar had van de nieuwe titel "VSV" van Leon de Winter. En met een e-reader is dat natuurlijk onmogelijk. Tja, zal menigeen denken; "wat kan mij de handtekening van Leon schelen?". Maar ja, dat is de schuld van Paagman en Houtschild die mij toch een beetje tot een boekofiel voor het leven hebben gemaakt. Mochten er nou e-readers worden ontwikkeld die naar drukinkt ruiken en die gesigneerd kunnen worden, dan zal ik het nog eens overwegen. Maar tot die tijd blijft het sjouwen en hamsteren geblazen...