Eetgewoontes

Ook onze viervoetige vrienden hebben zo hun eigen manier van eten, logisch; 't zijn net mensen. Meestal eten ze in een groepje bij elkaar in een kamer. Allemaal netjes wachten tot de laatste hond zijn of haar bak voor zich heeft en als dan het commando "Okee!" klinkt, is het aanvallen geblazen. De meeste honden eten in een redelijk normaal tempo en vinden het leuk als ze hun bak leeg hebben om dan nog even een rondje te doen langs de andere bakken. Je weet nooit, misschien heeft die dropveter wel wat laten liggen... Sommige honden laten spontaan een boer na het eten, dat vatten we dan maar op als een teken van waardering, net als de Chinezen.

We hebben ook een paar kostgangers die een speciale behandeling vragen. Zo is er Gino, de labrador met overgewicht, die altijd komt overzomeren. Als Gino er is hangt er een briefje op het washok met de tekst "pas op, Gino is in the house". Gino doet alles voor eten. Hij is ooit gevonden met de deur van het washok open en zijn kop diep in de voorraadton met hondenbrokken. Paradijs moet het zijn geweest voor die paar minuten dat het duurde voordat hij werd ontdekt. Gino, en dat geldt voor veel labradors, eet niet, maar stofzuigt. Binnen twintig seconden is de bak leeg en dan kijkt 'ie je aan met zo'n blik van "oeps, op. Is er nog meer?" Dus hebben we voor Gino een eigen manier van eten bedacht; in de achtertuin gooien we zijn bak voer leeg over de grond. Zo moet 'ie in ieder geval een paar vierkante meter stofzuigen om alle brokken te inhaleren en dat kost hem minsten drie minuten in plaats van twintig seconden.

Andere bijzonder eters zijn de Kelly-vierling; Oscar, Teddy, Buster en Buddy. Een mix van poedels en bichon frise's die vooral een uitdaging vormen om dat ze om het minste of geringste met elkaar in gevecht raken. Althans Buster (van wie we denken dat ze wellicht verstandelijk gehandicapt is) vliegt Teddy aan (die al aan de Prozac is. Ik zweer het; ieder dag een kwart pilletje!) en als je ze probeert uit elkaar te halen dan vliegt Buster jou aan. En dat doet ze dan omdat iemand naar haar bakje eten eten kijkt, of zo. En als die twee vechten dan zijn ze nauwelijks uit elkaar te krijgen, ze gaan helemaal door het lint. Dus de Kelly's eten in hun eigen kamer en bij voorkeur stuur ik de labiele tweeling ieder in een aparte crate; voorkomen is beter dan genezen.

Van de zomer hadden we voor viervoeters een bijzondere middag-snack bedacht; in een ijsklontjes bakje doe je in elk vakje een stukje knakworst, vul de compartimentjes met afgekoelde bouillon, in de vriezer ermee en je hebt heerlijk knakworst-ijsklontjes. Ze gaan erin als koek. Gino en consorten nuttigen ze als eenhaps-snack en honden als Safa (onze Saluki) liggen er vijf minuten aan te likken voordat het ijsje op is. Maar alle honden vonden het heerlijk. En het houdt ze weer even bezig, zo gedurende een lange en hete zomerdag.

Nog even en dan begint het BBQ-seizoen weer. Dan gaan veel mensen naar de woestijn voor een middagje plezier, steken 's avonds de BBQ aan en laten vervolgens alles, op z'n Dubais, gewoon liggen. 's Ochtends vroeg, als we dan in de desert gaan wandelen, is het een pretontbijt voor de honden en hoeven we ze bij thuiskomst niks meer te geven. Geen idee wat ze dan allemaal opvreten, maar ja, veel erger dan kamelenkeutels zal het vast niet zijn.