Nigeria - vervolg

Oh ja, ik was in Nigeria gebleven. Door alle waarschuwingen vooraf viel het ter plaatse erg mee. Vriendelijke mensen die in verstaanbaar engels spreken, da's ook altijd meegenomen. De EKO-suite waarin ik verblijf, mag het predikaat "suite" eigenlijk niet dragen. Wat een muf hok. De schuifdeuren zijn uit de kast gehaald waardoor er een soort open kledingkast is gemaakt. Het fineer zit nog hier en daar vast, maar niet overal. Als ik, dorstig geworden, een flesje bier openmaak in het slot van de badkamerdeur (want geen opener) spuit het bier langs de deur op de grond. Met een wit handdoekje maak ik de duer en vloer weer droog waarop het handdoekje niet langer wit is. Jakkes, wat een hol. Maar ja, voor slechts tweehonderdvijftig dollar per nacht moet je niet te nauw kijken.

De volgende anderhalve dag interview ik samen met de country manager dertig kandidaten. Aan het eind weet ik mijn eigen naam niet meer. Maar de kandidaten zijn allemaal van goede kwaliteit en hebben de benodigde ervaring en motivatie. Veelal zitten ze al minstens een uur van tevoren te wachten om zeker te zijn dat ze niet te laat komen, want het verkeer in Lagos wil nog wel eens vastzitten.

De laatste middag bezoek ik nog een aantal appartementen om een beeld te krijgen van vraag en aanbod. Het is een interessante rondgang. Duidelijk wordt wel dat de vraag het aanbod in Lagos overtreft en dat heeft zijn gevolgen voor de prijs/kwaliteit verhouding. Voor zestigduizend dollar per jaar krijg je een rommelig en duidelijk belegen appartement met schimmel  in de keuken en badkamer. Oh ja, er komt per jaar nog eens twintigduizend dollar bij voor de beveiliging en om de generatoren te onderhouden en van diesel te voorzien. de stroom valt hier gemiddeld twintig keer per dag uit en iedere compound heeft dus zijn eigen stroomvoorziening om die periodes te overbruggen. Er vindt wel veel nieuwbouw plaats, dus hopelijk levert dat de komende jaren een beter balans op. Nigeria is een rijk land door de olie, daar weet Shell van alles van. En Nigerianen zijn een reislustig volk; ze houden ook vooral van veel tassen en spullen meetorsen...handelaren zijn het. Met een vrolijke inslag en een voorkeur voor blingbling.

Onderweg tussen de verschillende compounds kan ik in ieder geval nog een blik werpen op het reguliere leven, met garages in de open lucht, kappers langs de kant van de weg; een spiegel aan de muur, een stoel ervoor, een zeiltje erboven tegen de regen en je bent in business. Een paar uur later ga ik weer met gillende sirenes richting airport. Het konvooi heeft mij helaas weer gevonden. Ondanks het drukke verkeer kom ik op tijd aan. Ook nu is er geen beeldscherm dat werkt, dus check-in balies zijn met een stuk papier aangegeven. Nog snel een souveniertje kopen en aan boord. Doe maar een dubbele whiskey dan gaat de vlucht lekker snel.