Gemak dient de mens.

Arabieren houden van gemak. Nu gaat in deze temperatuur het tempo vanzelf wat omlaag, maar de dingen die gedaan worden laten ze het liefst door anderen doen. Niet voor niets zijn er maar 5% allochtonen en de rest expats in Dubai; laat anderen lekker het werk doen. Alhoewel het wel steeds meer gebruik is dat sleutelposities door locals dienen te worden ingenomen. Gemak beheerst het dagelijks leven, van de benzinepomp tot en met de supermarkt en het bezorgeten.

Bij iedere benzinepomp staan bordjes 'niet roken'en 'motor uit'. Maar er is eigenlijk niemand die z'n motor uitzet. Want motor uit betekent airco uit en dat wil je niet echt bij veertig graden boven nul.  Ook hoef je bij het pompen zelf niet zoveel te doen; raampje open en 'special, full please' is genoeg. De pompbediende regelt het tanken en maakt ondertussen de voorruit mooi schoon. Bij veel stations komt er ook nog iemand langs met koffie, een menu, telefoonkaarten en tolkaarten. Heb je niks nodig dan wapper je met je hand en hij loopt door. Is er geen langslopende koffiemeneer, dan stappen bestuurders vaak uit de auto (dat nog wel) en gaan hun caffé latte binnen halen. Dat ze daarmee de pomp langer dan nodig bezetten is niet hun probleem; 'take it easy'.

Bij de supermarkt moet je natuurlijk zelf je eigen trolley voortduwen en vullen, maar bij de kassa staat een inpakker die netjes vlees bij vlees, schoonmaakmiddelen bij schoonmaakmiddelen enzovoorts stopt en zo je boodschappen netjes gesorteerd inpakt. Het gevolg is minimaal acht boodschappentasjes, maar die zijn tegenwoordig biologisch afbreekbaar. We gebruiken ze bij de Dubai Dog Academy als poepzakjes, dus recyclen dubbelop. De inpakman is ook nog bereid om je trolley naar de auto te duwen en alle boodschappen vervolgens in te laden. Gisteren stond er een meneer achter me bij de Lulu voor wie dat nog niet ver genoeg ging. Hij kwam met een overvolle kar en bleef net zo lang wachten totdat mijn boodschappen waren ingepakt. Hij liep wat rond met een blik van 'die kar met boodschappen ga ik verder niet meer aanraken'. Vervolgens moest de inpakker zijn artikelen op de band leggen, weer inpakken en naar de auto brengen. Denk maar niet dat er ooit een klant in Dubai, die vergeten is om zijn appels af te wegen, door de winkel rent om alsnog het felbegeerde stickertje te halen...nee dus.

Traditioneel doen locals graag boodschappen bij de buurtsuper. Kleine winkeltjes op de hoek met een verbazingwekkend assortiment op slechts vijfentwintig vierkante meter. Dat gaat zo; Landcruiser met getinte ramen rijdt to ongeveer een meter van de voordeur, toetert, de winkelier snelt naar buiten en neemt de bestelling op. De boodschappen worden gehaald en afgerekend. Pas wanneer het tasje wordt overhandigd, gaat het autoraam iets verder open om ruimte te maken. Deze winkeltjes bezorgen ook thuis, al bestel je slechts een flesje water.

Twee jaar geleden is er in de Mall of the Emirates betaald parkeren ingevoerd. Dat was omdat de metro openging en men bang was dat mensen hun auto de hele dag zouden parkeren en per metro verder zouden reizen. Op zich een legitieme reden. In het begin stonden er medewerkers bij de ingang om mensen te helpen de knop in te drukken, bij de betaalmachines in de mall en bij de uitgang om te helpen het kaartje in te voeren dat de slagboom doet openen. Maar goed, dit was de eerste mall die dit invoerde. Nu, twee jaar later staan ze nog altijd bij de slagboom!

Zelfs Ikea, wereldwijd bekend vanwege het sleuteltje en dat het allemaal zo-goedkoop-is-omdat-je-het-zelf-monteert, biedt aan om de meubels thuis te bezorgen en te monteren. Voor weinig.

Tenslotte laat iedereen overal alles wat niet meer nodig is uit z'n handen vallen of achter wat dan wel weer een heel leger van opruimers, schoonmakers en vuilnisophalers in stand houd. Dus eigenlijk is dit gedrag nou net datgene waarom Dubai is geworden wat het is; het gemak van de één betekent werk voor de ander en al met al is dat goed voor de economie. Dat dat allemaal leidt tot over het algemeen bijzonder egocentrisch gedrag een "alleen op de wereld" houding, dat is een ander verhaal. Daar schrijf ik graag binnenkort nog eens een stukje over...

Vier jaar Dubai

Vier jaar geleden stonden we voor de beslissing; wel of niet Nederland verlaten om wat meer van de wereld te zien. Graag! zeiden we en we vertrokken naar Dubai. Na vier jaar zijn we hier inmiddels behoorlijk "ervaren expats" want de doorloop-tijd in Dubai is niet zo lang. We weten alles te vinden; van de foute winkel die mooie designer handtassen namaakt voor weinig, de man die je tapijten voor weinig helemaal fris stoomt, een zwembadman die je zwembad schoonmaakt en niet bang is voor honden, de meest geweldige boekenwinkel van het Midden Oosten, het geweldige visrestaurant/schuurtje met de meest heerlijke en verse vis verstopt achter het strand, de supermarkt waar ze in de stiekeme varkensvlees afdeling bevroren frikandellen uit Nederland verkopen, de slijter die wijn verkoopt zonder dat je in bezit bent van de benodigde vergunning enzovoort...Inmiddels hebben we contacten gelegd met dierenwinkels die nieuwe eigenaren doorsturen voor hondencursus, de politieman die het goed vindt dat ik 's ochtends de honden laat rennen op het strand (wat eigenlijk niet mag), het bedrijfje gerund door een Deens echtpaar wat ons hondenvoer tegen inkooop prijs levert.
Dat klinkt allemaal behoorlijk ingeburgerd dus het is weer tijd voor verandering dacht Mr. Peter (zoals hij hier in de wandelgangen en daarbuiten wordt genoemd)

Wordt vervolgd......
(door J.v.K)

Hulploos

Nee, niet hulpeloos, maar hulploos. Onze hulp is met vakantie naar Sri Lanka. Eén van de absolute voordelen van het Midden Oosten is dat het gebruikelijk is en betaalbaar om een fulltime hulp in dienst te hebben. Voor een bedrag rond de vier- á vijfhonderd Euro netto per maand ben je onder de pannen. Nou ja, je moet wel officieel als werkgever te boek staan, de hulp sponsoren (dat betekent jaarlijks een visum regelen) en zorgen voor accomodatie en meubels, maar al met al is het nog steeds betaalbaar. En je raakt er best aan gewend, zo'n persoonlijke Saartje of Tippi Wan in en rond het huis. Oh ja, volgens de arbeidswet heeft ze ook recht op vakantie en daar "genieten"we nu van. Bij locale families zie je er vaak zelfs meerdere; een maid per kind en een driver is echt niet overdreven in hun begrippen.
In landen als Maleisië, Sri Lanka, India etc is het een feit dat een fors percentage van de beroepsbevolking in het buitenland werkzaam is en slechts één keer per jaar naar huis komt. In hun eigen land zouden ze vaak de helft of nog minder verdienen en nu kunnen ze hun hele familie onderhouden en ook nog sparen of een eigen huis bouwen. In onze ogen is dat vreemd, maar voor betrokkenen is het kennelijk geen probleem. Wie zijn wij om dat te veroordelen?

Wel hebben we ervaren dat verschillende culturen verschillend met de hulp omgaan. Onze vorige buurman uit Jordanië vond dat wij de markt verpestten. We betaalden volgens hem een veel te hoog salaris en het feit dat onze hulp vaste arbeidstijden heeft en een weekend vond hij stuitend. Bij hem begon de maid te werken als de familie opstond en stopte met werken als de familie naar bed ging. Regelmatig stond de maid 's ochtends om zeven uur de Ferrari te wassen terwijl de motor warm liep en buurman al wachtende een sigaretje rookte. Oh ja, hij gaf ook aanwijzingen waar er nog beter gepoetst kon worden. Veelal willen maids na een paar jaar ervaring ook het liefst voor een westerse familie werken. Onze Jordanese buren hebben zo ook verschillende maids "versleten" in de twee jaar dat we naast elkaar woonden.
Niet alleen voor het schoonhouden, maar ook bij de opvoeding worden maids te pas en te onpas ingezet. Hordes expats kunnen niet eens meer uit eten zonder de maid mee te nemen en toen ik laatst op het Nederlandse consulaat was om een nieuw paspoort aan te vragen waren er twee wachtenden voor me die voor hun maid een visum wilden aanvragen, zodat de maid mee op vakantie naar Nederland kon. Het waren beide gezinnen met, zo te zien, één twee- of driejarig kind. Tja, quality time voor alles. Maar ja, maids zijn geen opvoeders en vaak zelf nog vrij jong. Ze houden de kinderen zoet en doen alles om de lieve vrede te bewaren met als gevolg kleine tirannen en draken als kinderen die nog net niet over de tafel rennen in het restaurant.

Ondertussen zijn we de afgelopen weken zelf aan het strijken, schoonmaken, vaatwasser uitpakken en weer inruimen, tuin sproeien enzovoorts enzovoorts. Ik moest eerlijk gezegd even denken aan welke kant van de strijkplank je ook alweer staat, maar na een paar dagen zit de routine er zo weer in en met een vioolconcert van Paganini op de achtergrond is het bijna een onstpannende ervaring. We hebben zelfs de verleiding kunnen weerstaan om niet een parttime maid via een agency te laten komen voor een noodschoonmaak, nee dit jaar hebben we alles eigenhandig waargenomen. Zo genieten we straks weer des te meer van de extra hulp en ondersteuning. Nog maar drie nachtjes slapen...;o)

Zomer 2011

Dit jaar gaan we met de camper op vakantie. Tot groot verdriet van echtgenote J. Die wilde liever op safari naar Afrika of naar de parelwitte stranden van Borneo, maar met meerderheid van stemmen werd het met de camper naar Frankrijk. Het kostte mij maar een paar zakjes snoep om de meerderheid van de stemmen te verkrijgen, haha. We zouden eigenlijk vorig jaar al gaan kamperen, maar toen kwam er wat tussen.

Eigenlijk zijn we niet echt kampeerders, hoewel we beiden van jongs af aan met de tent op vakantie gingen. Ik herinner me nog storm aan de Bodensee, een kapotte aanhanger in Engeland en met z'n drieeën in een tweepersoons tentje in Denemarken. Misschien dat we daarom al snel het kamperen hebben ingeruild voor verblijven in een hotelletje. Eerst nog backpackend en met de bus en trein, maar later met de huurauto van pension naar hotel enzo.

Ook de kinderen meten de vakantie af aan het aantal sterren van het verblijf en dus moeten we even "resetten" met z'n allen. Hoewel echtgenote J. het daar dus niet mee eens is. Na haar onvrede te hebben geventileerd op Facebook kreeg ze van kennissen en vrienden veel bijval en steun, dat gelukkig wel. Het plan is om vanaf ons vakantiehuisje in Bruinisse de camper op te halen in Vlissingen en  vandaar richting Frankrijk te trekken. Misschien via de kust, maar in ieder geval staat Disneyland op de agenda. Het lijkt mij persoonlijk wel leuk om, na Mickey en Donald, een wijnstreek te bezoeken en wat proeverijen te ondernemen. Met de camper tenslotte kunnen we ter plekke de boel de boel laten en een tukje ter ontnuchtering doen.

Tim verheugt zich er al op dat je onder het rijden kunt douchen &/of op je bed een beetje kunt computeren. Eva wil boven de cabine slapen en Jasper gaat elke dag verse broodjes halen. Ik hoop wel dat het ons beter vergaat dan in onderstaand Topgear filmpje, dat J. ontving van een vriendin;

 http://www.youtube.com/watch?v=zgRXi2svWPU

Zoniet, dan hoop ik dat we goed verzekerd zijn. In ieder geval hebben we er erg veel zin in om de hitte van Dubai even te verruilen voor de relatieve koelte van Europa. We kunnen altijd nog naar de dierentuin om een olifant te spotten en zo ook het Afrika-gevoel te ervaren; zijn we allemaal happy!

Multiculinaire samenleving

Eén van de absolute voordelen van het wonen in de Emiraten met mensen afkomstig uit veel verschillende landen en met vele nationaliteiten is het feit dat iedereen zijn of haar lievelingseten wil kunnen eten. Dat uit zich in de vele verschillende restaurants; Libanees, Indiaas, Italiaans, Japans, Mexicaans...you name it, we have it. Er is zelfs een restaurant met Nederlands management en nederlandse gerechten op de kaart. Van pannenkoek tot nasi goreng...typisch nederlands eten, toch?

De etenswaren verkrijgbaar in de supermarkt zijn eveneens divers; aardappelen uit Saudi Arabië, appels en druiven uit de Verenigde Staten, vlees uit Brazilië, Australië en Nieuw Zeeland. Wasabi en sushi uit Japan en noten en zuidvruchten uit Vietnam. Bij supermarkt Lulu liggen wel vijftien verschillende soorten mango's uit onder andere Pakistan. En dan zijn er nog de vele groentensoorten uit India; knollen, komkommerachtigen en aardappelachtigen. Van de meesten heb ik geen idee wat je ermee kunt bereiden. Sommigen zien er ronduit onappetijtelijk uit, anderen smakelijk. Ook Nederlandse producten zijn veel verkrijgbaar; tomaten, champignons, paprika's, prei en lof. Ik ben toch altijd een beetje trots als in het karretje voor me, van die mevrouw uit de regio, nederlands etomaten en paprika's op de band worden gelegd. Ik moet me altijd inhouden om niet te zeggen; "from Holland, very good!". Idioot die ik ben...

Ook in de supermarkt; kant en klaar gemaakt voedsel; curry's, vegetarische gerechten en roti's en paratha's. Allemaal even lekker! Met Indiaas voedsel is het wel altijd aan te raden om even te vragen naar de mate van gekruidheid. Regelmatig slaan de vlammen uit je mond als je de verkoper om een "mild"gerecht hebt gevraagd. Indiërs houden wel van een pepertje.

Het locale voedsel uit het Midden Oosten bestaat vooral uit graan, rijst, vlees en een beperkt assortiment groenten. De Libanese keuken is mijns inziens het meest gevarieerd uit de regio. Met name de Indiase keuken is erg veelzijdig met zowel vlees- als vleesloze gerechten en ik betrap mij erop dat we steeds vaker vegetarische curry's of schotels bestellen. Curry met paneer (gemaakt met cottage cheese) staat tegenwoordig vast op tafel als we iets uit India eten.

De "Dubai-stone" is dan ook legendarisch...door het klimaat beweeg je minder en met het grote aanbod zoals hierboven beschreven ben je geneigd meer te smullen van al dat lekkers, dus komen mensen die een tijdje in Dubai wonen gemiddeld een "stone" aan. Volgens Wikipedia is een stone ongeveer 6,5 kilo. Oeps, da's dan weer de keerzijde van de diversiteit. Maar ja, elk voordeel heb z'n nadeel. Voorlopig genieten wij erg van de multiculinaire samenleving; hoe meer zielen met een verschillende afkomst, hoe rijker ons leven van alledag!

Puur natuur

Veel mensen denken dat Dubai en het Midden Oosten een grote, droge, hete zandbak zijn waar verder weinig levends rondloopt. Buiten dan de bekende kameel en hier en daar een expat die zo nodig zijn heil buiten zijn of heur land van herkomst zoekt. Maar er is meer te beleven dan dat. Alleen al in en rond ons huis is de natuur te vinden. In onze tuin komen behoorlijk veel vogels fourageren, of een badje nemen in een van de teilen water die er in principe voor de honden staan. Ook komen er dagelijks een paar kraaien op bezoek. Die vinden het grappig om de honden te pesten door steeds op een muur te gaan zitten krijsen en als de hondenmeute er blaffend aankomt tergend langzaam naar de volgende muur te vliegen waarbij ze net buiten bereik van de honden blijven.

Onder de bezoekende vogels bevindt zich de hoopoe, een lokale vogel. Ze beluchten gratis ons gras op hun speurtocht naar...ja,wat zouden ze eigenlijk eten? Miertjes, wurmpjes of zoiets? Dan hebben we nog de in het wild vliegende papegaaien, meeuwen, mussen en duiven. Dit jaar hebben we zelfs een mussennest in de carport en een duivennest in de citrusboom. Door ze vooral met rust te laten dragen we bij aan de instandhouding van de soort. Veel werk is dat niet ;o)

Op ons bordesje wonen Geer en Goor, twee gekko's, die zo genoemd zijn de de bezoekende familie T. Geer en Goor zijn echte nachtdieren die rustig aan het plafond kleven in afwachting van een voorbijkomende schnabbel. Tenslotte hebben we ook nog een koppeltje vleermuizen. In één van de pilaren van datzelfde bordes mist een strook marmer en daar heeft een vleermuis zich genesteld. Ik had de vleermuis al in Januari gespot kort na de verhuizing, maar echtgenote J. dacht dat ik ze zag vliegen. Sinds kort woont de vleermuis samen, want ik zie regelmatig twee exemplaren rondvliegen na zonsondergang. J zag vandaag keuteltjes onder de pilaar liggen, wat haar eindelijk overtuigde van de aanwezigheid van leven. Mijn theorie is dat er eerst een alleenstaand mannetje woonde, die nu een vrouwtje heeft gevonden. Zij is waarschijnlijk meer van de grothygiëne en is begonnen het holletje regelmatig uit te mesten...tja, het is maar een theorie.

Oh ja, we hadden ook een keer een rat op het terrein, maar daar heeft terriër Peppi korte metten mee gemaakt. Z'n Saluki en Greyhound vrienden hadden het nakijken toen Peppi's instincten het van de ratio overnamen. Jak!

Maar goed, er is dus meer te beleven dan zand en stof. Dat dat ook maar even gezegd is.

Zomer in Dubai

Iedereen zal begrijpen dat de zomer in Dubai lang, droog en warm is. Zeg maar heet. Ieder jaar komt de zomer voor mijn gevoel weer van de ene op de andere dag ergens midden tot eind Mei. Baf, ineens is het heet en heb je al 's morgens vroeg een natte rug. Vijf minuten buiten en het zweet loopt in straaltjes door je haar naar beneden. Waar we daarvoor vooral buiten vertoefden, verschuift nu het zwaartepunt naar binnen, waar de airco voor verkoeling zorgt.

Ter voorbereiding op de zomer heb ik dit jaar twee partytenten gekocht en die over het zwembad geplaatst. Niet heel fraai om te zien, maar hopelijk kunnen we zo nog langer doorzwemmen zonder het gevoel te hebben in een warme bron tegen reuma to dobberen. De BBQ kan gerust in de schuur; het seizoen voor buiten eten is afgelopen.

In huis hebben we in elke slaapkamer een badkamer en iedere badkamer heeft een boiler voor warm water. Al die boilers kunnen nu uit want koud water heeft inmiddels de temperatuur van een warme douche. Als je nu behoefte hebt aan koud water, dan moet je voortaan de kraan naar warm draaien. Het water in de boilers, die boven het plafond geïnstalleerd zijn, koelt nu af door de airco en warm water wordt zo dus koud(er). Het is effe wennen, maar uiteindelijk best effectief.

In de weekeinden moet je ook binnen vertier zoeken en de meest voor de hand liggende oplossing is naar de mall gaan. In de mall vind je, naast winkels, restaurants, Magic Planet, bowlingbanen en bioscopen. En natuurlijk is er de beroemde skibaan in de Mall of the Emirates en de ijsbaan in de Dubai Mall. Magic Planet is een soort Hommerson's; een hal met speelautomaten, draaimolens en race-simulatoren. Ik ben geen fan van Magic Planet, door de hoeveelheid decibels ben ik meestal na een uur dolgedraaid, maar uiteraard vinden de kids het fantastisch. Dus gaan we er sporadisch een keer naar toe.

Iedere bioscoop doet behoorlijk Amerikaans aan; minstens 10 zalen en een VIP-zaal met bediening en tafeltjes. Een counter met popcorn, M&M's, nacho's, en niet te vergeten mega-bekers frisdrank. De nieuwste rage is een soort slush-puppy van Cola. Zoals overal zijn de inwoners van Dubai niet zo van de klok en tot ruim twintig minuten na aanvang komen er mensen binnenzetten als de film al is begonnen. Met een horde kinderen, maid en drie tassen versnaperingen. Maar de sfeer is gemoedelijk en iedereen knispert, knabbelt en kraakt er vrolijk op los. Kinderen lopen in en uit met de maid in het kielzog; plassen, nog meer popcorn of gewoon lekker door de hal rennen. Afgelopen weekeinde hebben we de film Rio in 3D gezien; erg leuk. Als de film is afgelopen en het licht gaat aan is de chaos onbeschrijfelijk! Iedereen laat alles uit z'n handen vallen en overal liggen bekers, popcorn, verpakkingen en tasjes. Als je zou willen zou je een klein dorp van overgebleven en geknoeid voedsel kunnen voorzien. Ach, arme schoonmakers die in een paar minuten tijd de zaal weer toonbaar moeten maken!

Nou ja, het wordt dus weer een zomer met veel B's; bowlen, bioscoopje pakken en buiten-de-deur snacken. Gelukkig hebben we straks de winter weer om alle ingenomen calorieën buiten te verbranden...