Snertweer

Waar je ook ter wereld woont, het weer is altijd onderwerp van gesprek. In Nederland is het te nat, te koud, waterkoud, te mistig, of te warm, broeierig en benauwd. In Dubai is het niet anders; het is te zanderig, te klam, maar vooral te warm. Na een heerlijke winter met af en toe een wolkje en een buitje, maar vooral aangename temperaturen is het nu zomer geworden. Zonder waarschuwing vooraf en van de ene op de andere dag naar mijn gevoel.

Was het vorige week nog overdag tussen de dertig en vijfendertig graden en 's avonds achter in de twintig, nu is het paf iedere dag driëenveertig graden of meer en 's avonds daalt het kwik niet verder dan achtendertig. En da's best warm! Daarbij slaat ook de zomerse vochtigheid toe. Om zes uur gaat de zon onder en steekt er een redelijk briesje op, maar om acht uur is het uitgewaaid en stijgt de vochtigheid naar tachtig procent en meer. Niet meer aangenaam dus.

Het gevolg is dat als je in je auto stapt en die staat buiten geparkeerd, het net is alsof je in een oven stapt. Zelfs met de airco op volle kracht duurt het een kwartier voordat je het stuur vol kunt beetpakken en tegen die tijd zit je t-shirt permanent aan je rug gekleefd. Veel auto's in Dubai hebben leren bekleding en stoelverwarming. Dat is niet echt handig; het leer wordt veel heter dan stof en die stoelverwarming, enfin, dat laat zich raden!

Als je gewoon buiten loopt (op schaarse momenten van en naar een airconditioned omgeving) voelt de wind aan alsof je met een warme föhn op je oogbollen blaast. Probeer maar eens; het voelt weinig aangenaam.

Maar goed, over een paar maanden wordt het weer winter en bij wijze van warmloper hebben we gisteren lekkere hollandse erwtensoep gemaakt. Met varkensvlees, spliterwten en rookworst uit Nederland, die hier op mirakuleuze wijze te koop is bij de Spinneys. Met de airco op 18 graden en de gordijnen dicht doen we net alsof het buiten vriest dat het kraakt. Heerlijk; het is weer snertweer!

Laat niet als dank voor het aangenaam verpozen...

Van de week deden we een rondje spreekwoorden en gezegden met Tim in het kader van zijn Nederlandse les. Bij bovenstaand spreekwoord moest ik denken aan de dagelijkse rondgang in de tuin; de poep-patrol. Lezers met een zwakke maag kunnen misschien beter een volgende keer terugkomen.

Al onze hondse vrienden moeten natuurlijk ergens het tot zich genomen voedsel in afgewerkte vorm weer teruggeven en hoewel ik op youtube filmpjes zag van poezen diet het toilet gebruiken én doorspoelen, zijn honden helaas niet zo vaardig. Zij poepen in de zandbak of op het gras, of onder de trampoline, of soms helaas zelfs in huis. Tja, dat poepen moet nu eenmaal gebeuren. Da's de natuur. En iemand moet het omruimen. Wij hanteren het beleid; wie het ziet liggen moet het opruimen. Slechte ogen dat we allemaal ineens hebben!

Maar goed, met zo'n 10 honden per dag over de vloer kun je er niet omheen om regelmatig een rondje te lopen met een zakje. We gebruiken gewoon plastic boodschappentasjes van de Spinneys, of de Choithram, net waar de boodschappen vandaan komen. Ook hebben we speciale poepzakjes, maar die zijn een beetje klein. Als je geluk hebt 's morgens dan ligt er een drol of 7 á 8. De kunst (vind ik) is om dat met één zakje op te ruimen. Soms lukt dat en soms niet. Grote honden leggen natuurlijk een grotere drol dan kleine. En zo is er ook veel verschil in textuur; zacht, hard. Je hebt keutels en lange bolussen. Het prettigst is het als ze er al even liggen en door de zon zijn uitgedroogd, dan zijn het net zwarte of bruine kiezels die het zakje in rammelen. Ook zijn drollen in het zand gemakkelijker met een ruime hand zand op te rapen, dan een zachte drol in het gras. U voelt het al; die moet je er echt uitpeuteren en er blijft meestal restmateriaal achter. Die zachte drollen behoeven nazorg met de tuinslang om het gazon begaanbaar te houden.

Honden die langer bij ons verblijven en Royal Canin eten, hebben meestal goede compacte drollen die niet uit elkaar vallen of slijmerig zijn. Tja, er gaat een wereld voor je open! Ik heb het nooit gedaan maar overweeg het iedere keer na de ochtendronde; zou het meer of minder dan een kilo stront zijn?

Sinds afgelopen weekeinde hebben we speciale stenen in de drinkbakken. Volgens onderzoek door echtgenote J. zouden de minerale stenen voorkomen dat de urine gele plekken in het gazon veroorzaken. Misschien moet ik ook eens wat stenen op die drollen gooien, wellicht verdwijnen dan ook de schillen en de dozen?

Genetische vaardigheden?

Bij de familie Spaans thuis werd vroeger (bijna) alles zelf gemaakt; tafels, bedden, bureaus, open haarden, keukens enzovoort. Pa Spaans was van huis uit timmerman en vond het ook leuk om in de privésfeer z'n beroep uit te oefenen. Je gaf hem een foto van bijvoorbeeld een Ikea-meubel en een paar weken later stond er een heuse replica in huis. En die hoefde je geneens zelf met het beroemde inbus-sleuteltje in elkaar te zetten! Toen broer H. interieurarchitectuur ging studeren kwamen er beton-elementen bij en werd er eigen design aan toegevoegd. De uitvoering was altijd wel gebaseerd op zijn professionele omgeving en dus hufter-proof en aardbevingbestendig, oftewel zwaar. Een bureau of bed moest je al snel met minstens vier personen optillen om het te kunnen verplaatsen. Het leek wel gebouwd voor de eeuwigheid.

Pa kon goed uitvoeren, maar niet zo goed delegeren. Ikzelf was altijd meer toeschouwer dan deelnemer aan de werkzaamheden. Hij deed het liever zelf, dan wist íe dat het goed was. En ik was ook niet zo heel erg geïnteresseerd om te helpen in die tijd. Ik heb dan ook altijd gemeend dat ik niet zo handig ben. Ja, een nieuw huis een beetje verven of iets afbreken, dat lukte wel.

Maar goed, al die blootstelling aan doe-het-zelven heeft toch wel ergens toe geleid. Sinds onze verhuizing in Januari die, samenviel met mijn huidige sabbattical-periode, had ik de tijd en de gelegenheid om in plaats van uitbesteden zelf wat werkzaamheden aan te pakken. En buiten dat het best leuk is, blijk ik toch ook nog op bescheiden schaal iets te kunnen. Ik heb geboord, geschroefd, geplamuurd, kranen gerepareerd, kranen vervangen, irrigatiesystemen gerepareerd, waterpompen nieuw leven in geblazen, straatwerk gelegd en ga zo maar door...

Ook heb ik voor de Dubai Dog Academy een agility-baan gemaakt, met stokken, hoepels en een heuse "A-frame" en "dogwalk". En het functioneert nog allemaal ook! Leuk he?

 

Kennelijk is er in de genen toch iets doorgegeven dat bij de één wellicht eerder dan bij de ander aan de oppervlakte komt, maar er schijnbaar toch altijd gezeten heeft. 'T is helaas te laat om pa mijn trotse bouwsels te laten zien, maar bij deze alsnog van harte bedankt voor alle inspiratie!

Geld over?

De afgelopen weken hoorde ik regelmatig radiospotjes van de RTA, de Roads and Transport Authority. Zeg maar de Rijksdienst voor het Wegverkeer. De RTA is verantwoordelijk voor de aanleg en het beheer van het wegennetwerk in Dubai alsook de metro. Daarnaast beheert de RTA de registratie van voertuigen en geeft kentekens af. Het systeem is even simpel als doeltreffend. Jaarlijks moet je je kentekenbewijs vernieuwen. Daarvoor ga je naar een RTA kantoor. Om je kentekenbewijs te vernieuwen moet je een keuringsbewijs van je voertuig overleggen, zeg maar APK. Het keuringsstation ligt naast het RTA kantoor en de keuring kost maar zo'n 10 minuten en ook maar 10 euro, een soort basiskeuring.

Met het keuringsrapport ga je naar de volgende balie waar je vervolgens een bewijs van verzekering moet overleggen. Pas als je ter plekke eventuele openstaande boetes hebt betaald ontvang je een nieuw kentekenbewijs in de vorm van een credit card. Snel, doeltreffend en effectief; dat hoor je niet vaak over het Midden Oosten...

Anyway de radiospotjes van de RTA kondigden een veiling aan van nummerborden. Echte liefhebbers vinden het nummer van hun kenteken kennelijk belangrijk genoeg om er extra geld aan uit te geven. Een double-digit nummer geeft meer status dan een nummer met 5 getallen en een A-serie is natuurlijk veel interessanter dan I of K.

Die veilingen waren er eerder, maar toen had de recessie nog niet toegeslagen. Ik was benieuwd of er dit keer nog steeds zoveel belangstelling voor was. Op de RTA-site vond ik het volgende bericht: “We have assembled about 110 distinguished number plates of all categories and 15 plates for motorbikes. The sale topper was (K – 20); which was sold for AED2.1 million, followed by a two-digit plate (J – 44) which was exchanged for AED1.77 million. The five-digit plate (K 11111) was sold for AED1.5 million, the three-digit plate (K 111) fetched AED1.3 million, and the binary number plate (K 71) was knocked down for one million dirham".


Kennelijk gaat het er anno 2011 toch weer beter aan toe dan vorig jaar. Of misschien is het toch slechts een kleine elite die niet weet wat ze met hun geld moet doen. Tja, als je alles al hebt dan is een "coole" nummerplaat wellicht het laatste hoogtepunt voordat je een ruimtereis overweegt?