Een avontuur met een staartje

Zoals in "ongemak in Oman" te lezen was, hadden we recent wat tegenslag door het verlopen visum van echtgenote J en daardoor ook de kinderen. Tja, eigen schuld, maar daarom niet minder vervelend. Eenmaal terug in Dubai hebben we terstond de procedure in gang gezet om een nieuw visum aan te vragen; formulieren in laten vullen (in 't arabisch, dus hopelijk in 1 keer goed), kopieen van paspoorten, trouwcertificaat etc. Medische keuring in een kliniek die je als de bekende speld maar moet zien te vinden en zo komen steeds maximaal 1 stapje per dag verder in het proces.

Toen het tijdelijke visum daar was, bleek er echter nog een kink in de kabel; op de terugweg uit Oman was er bij de grens aan de UAE kant een stroomstoring. We hadden er verder niet bij stil gestaan en buiten een half uurtje vertraging dachten we dat alles in orde was. J en de kinderen kwamen zoals gepland op een visit-visum de Emiraten weer in. Tijdens het wachten gedurende de stroomstoring hadden we vooral opgelet of ons plaatsje in de rij niet werd ingenomen door de een of ander. Voordringen is hier nationale sport nummer twee, na paarden racen.
Nu bleek dus dat we wel een mooi stempel hadden ontvangen, maar dat de bijbehorende handelingen in de computer niet waren uitgevoerd. Met andere woorden; officieel waren we niet in Dubai, dus kunnen we ook geen visum aanvragen. Tja, een stroomstoring..."computer says no!";

http://www.youtube.com/watch?v=HcHxiw9QIfc

Ha, ha! Maar al gauw bleek de grap minder leuk. De enige manier om dit recht te zetten was om wederom terug naar de grens met Oman te rijden en daar alsnog "in te klokken". Anno 2010 is dat een logische consequentie, toch? Maar goed, we willen niet teveel relschoppen, dus maken er een lekker woensdag 's middags uitje van. Videootje mee, broodjes onderweg en lekker de grens bezoeken; anderhalf uur heen en dan ook weer weer.

Natuurlijk werd bij de grens met Hatta gezegd; "no problem!" en dat we gewoon terug moesten naar immigratie in Dubai om een en ander recht te zetten, maar daar trappen we ditmaal niet in. Uiteindelijk wordt de benodigde informatie in het systeem ingetypt en zijn we weer legaal in Dubai. Na nog een bezoekje aan de plaatselijke markt om plastic teilen te kopen voor de dogtraining, togen we weer huiswaarts in het vertrouwen op een spoedige afloop en afronding van de procedure.

Als ik dit stukje schrijf heb ik net vernomen dat voor echtgenote J alles nu weer toppie is. Helaas is er bij Tim een foutje gemaakt; het visit-visum nummer in het systeem klopt niet met zijn paspoort en anderen gegevens. Wat denk je? Ja hoor, morgen mogen we weer een ritje maken...zucht.