Gast aan tafel.

In het kader van "wie goed doet goed ontmoet" hebben we sinds vorige week een gast in huis. Via via zijn we in contact gekomen met Aisha. Heur verloofde woont al zes jaar in Nederland, maar omdat ze ten tijde van zijn vertrek uit Pakistan niet getrouwd waren, kon zij niet mee naar Nederland. Aisha's verloofde Rami moets destijds vluchten vanwege het politieke klimaat...overigens zijn dit niet hun echte namen. De verloving was een driedaagse, uitgebreide plechtigheid, maar wordt door de nederlandse wetgever niet gezien als langdurige verbintenis op basis waarvan ze in aanmerking zouden kunnen komen voor gezinshereniging. Het doel van het bezoek is om Aisha's kennis van Nederland en het Nederlands in 3 maanden voldoende op te tuigen om te kunnen slagen voor het inburgeringsexamen. Op basis daarvan kan ze naar Nederland reizen en zich bij haar verloofde voegen.

Voordat Aisha is geland zijn we al zes keer gebeld door haar broer met de vraag of ze goed is aangekomen. Aisha woont in Peshawar en moet een aantal uren reizen naar het dichtsbijzijnde vliegveld. Niemand uit de familie heeft ooit gevlogen dus alle negen broers en zussen leven mee. Ze hebben geen idee hoe laat ze zou moeten aankomen, dus bellen gewoon voortdurend. Om zes uur lokale tijd komt Aisha de aankomsthal in gewandeld vergezeld door twee Emirati dames en een heer, die zo vriendelijk zijn geweest om haar te helpen met de immigratie-formaliteiten en bagage-afhandeling. Hoezo is de Islam bedreigend?

Niet alleen heeft ze voor het eerst gevlogen, maar ook rijdt ze voor het eerst mee in een personen-auto en het gebruik van de veiligheidsgordel behoeft enige uitleg. In Peshawar is ze wel gewend met de bus te rijden maar heeft lang niet iedereen een auto. Gedurende de avond volgen nog diverse telefoongesprekken met Nederland en Pakistan totdat het tot iedereen is doorgedrongen dat Aisha veilig en wel op de juiste bestemming is aangekomen. Nou ja, juiste? We kennen Aisha niet en zij kent ons niet, dus het is behoorlijk dapper om van het eerst van je leven op reis te gaan om bij volstrekte vreemde mensen in te trekken gedurende drie maanden. Maar ja, zo is de liefde...

Aisha blijkt een bijzonder plezierige huisgenoot; ze heeft een vrolijk en opgewekt karakter, is gek op de kinderen, tolereert de honden, is overal in geinteresseerd en vooral; maakt geweldige vorderingen met de nederlandse taal. Tijdens de gezamenlijke avondmaaltijd spreken we tegenwoording op 18-toeren snelheid waardoor ze het gesprek grotendeels al kan volgen en begrijpt waar het over gaat. Dagelijks zijn er nieuwe verrassingen voor haar; een vaatwasmachine, espressoapparaat, frituurpan, wat zijn dat? Erwtensoep en garnalen; nooit van gehoord! Maar ze treedt alles met nieuwsgierigheid tegemoet en laat zich nergens door van de wijs brengen.

Aisha had zich al wel op Dubai voorbereid en kent de meeste landmarks van foto's; Burj el Arab, Burj Khalifa enz. Ze verheugt zich op een bezoek aan het strand, want Peshawar is ver van de zee en die heeft ze nog nooit gezien. Dus zijn we gisteren naar het strand geweest. Surfboards mee, koelbox mee en wie het laatste in het water ligt is een watje! Op vrijdag 22 oktober 2010 heeft Aisha voor het eerst in haar leven in zee gezwommen, nou ja gedobberd, met behulp van een surfboard. Waarvan akte.

Ik ben benieuwd wat voor avonturen ons nog meer staan te wachten; vandaag gaan we de metro van Dubai verkennen...wordt vervolgd.