Ali (1)

Om niet iedere dag twee keer de vijftig kilometer heen en waar naar Safa Park te rijden om Jasper van en naar school te brengen, heeft Janke een carpool-afspraak met de moeder van Ali. Ali is een klassiek syndroom van Down-kind; klein, stevig van postuur en om het voorzichtig uit te drukken; ietwat ontdeugend. Ali woont met z'n ouders en 4 broers en zussen in Meadows 6, zo'n vijf minuten van ons vandaan. Ali's ouders komen oorspronkelijk uit Irak, maar ze wonen al lang in Dubai en hebben goede zaken gedaan; dikke villa, dito auto's, meerdere huishoudelijke hulpen enz. Als je bij Ali op bezoek komt, gaat de family room van slot en zit je voor je het weet met een flink glas mango-juice op schoot en een schaal hapje voor je snufferd. Het zijn hartelijke en gastvrije mensen. Omdat Ali een "special needs" kind is en de laatste uit de rij was mag hij alles; trek in Burger King tijdens het ontbijt, prima! Kipnuggets voor de lunch, goed hoor. Lekker de hele dag filmpjes kijken, okee...

Een heel enkele keer haal ik Jasper en Ali op als Janke niet kan. Dat is tot nu toe ongeveer vier keer voorgekomen en ik weet niet of ik heel veel meer aankan. Gisteren was het weer zover. Ali zit alijd voorin de auto, anders wordt het hommeles op de achterbank. De vorige keer had ik een zakje chips meegenomen bij wijze van afleiding, maar ja dat is niet goed voor de jongens en ook vond ik de chips nog weken terug in kieren en spleten in de auto.Dit keer heeft Ali een briefje mee van school waar 'ie de eerste paar minuten mee in de weer is; hij laat me de plaatjes zien en we praten wat heen en weer over de schooldag. Dan richt hij zijn aandacht op de auto. Hij is gek op knopjes, trekt alles open; dashboardkastje, middenconsole, raam open en dicht, radio aan en uit en het volume op vijfenveertig. Vervolgens wil hij de versnellingspook te lijf; "don't touch, Ali, otherwise we will have an accident". Ondertussen moet ik ook met een half oog het verkeer in de gaten houden wat op de Sheikh Zayed Road over 7 banen voortraast en waar je links en rechst wordt ingehaald. Ik geef wat extra gas, dan zijn we hopelijk snel thuis. Misschien is kauwgum een leuk tijdverdrijf?

Ik stel het voor en Ali gaat op zoek naar de kauwgum in het handschoenekastje. Het duurt een seconde of dertig voor hij het potje heeft en nog eens dertog voordat het potje open is. Jasper een gummetje; twintig seconden. Ik een gummetje; nog eens twintig. Een paar minuten gaat het goed en vorderen we gestaag richting huis. Dan gaat Ali experimenteren met de kauwgum en trekt lange draden uit zijn mond. Al snel zitten er kauwgumresten op zijn handen en wordt de boel plakkerig. Met de tissuedoos is hij gelukkig ook een tijdje in de weer en zo gaan we van de snelweg af richting woonwijk. De kauwgum is op en hij begint weer te speuren naar een activiteit. Ohoh!

"Where do you live?", vraag ik, hoewel ik het best weet.
"Meadows 6, street 5, villa 22" antwoord Ali.
"What street?"
"Street 5"
"What villa?"
"Villa 22!", snauwt Ali. Dat ik het nou nog niet weet...

Het zweet staat in mijn handen maar gelukkig bereiken we Ali's place ongedeerd en zonder verdere incidenten. Ali laat zich uit de auto glijden en schuifelt met schooltas richting achterdeur. "Bye, Ali. See you next time!", roep ik veel te enthousiast. Als de deur opengaat zie ik nog net het wat vermoeide gezicht van de huishoudelijke hulp; zucht, Ali is weer thuis. Pfff, een lange dag op kantoor is minder vermoeiend dan een schoolritje met een paar kinderen...