Ali (1)

Om niet iedere dag twee keer de vijftig kilometer heen en waar naar Safa Park te rijden om Jasper van en naar school te brengen, heeft Janke een carpool-afspraak met de moeder van Ali. Ali is een klassiek syndroom van Down-kind; klein, stevig van postuur en om het voorzichtig uit te drukken; ietwat ontdeugend. Ali woont met z'n ouders en 4 broers en zussen in Meadows 6, zo'n vijf minuten van ons vandaan. Ali's ouders komen oorspronkelijk uit Irak, maar ze wonen al lang in Dubai en hebben goede zaken gedaan; dikke villa, dito auto's, meerdere huishoudelijke hulpen enz. Als je bij Ali op bezoek komt, gaat de family room van slot en zit je voor je het weet met een flink glas mango-juice op schoot en een schaal hapje voor je snufferd. Het zijn hartelijke en gastvrije mensen. Omdat Ali een "special needs" kind is en de laatste uit de rij was mag hij alles; trek in Burger King tijdens het ontbijt, prima! Kipnuggets voor de lunch, goed hoor. Lekker de hele dag filmpjes kijken, okee...

Een heel enkele keer haal ik Jasper en Ali op als Janke niet kan. Dat is tot nu toe ongeveer vier keer voorgekomen en ik weet niet of ik heel veel meer aankan. Gisteren was het weer zover. Ali zit alijd voorin de auto, anders wordt het hommeles op de achterbank. De vorige keer had ik een zakje chips meegenomen bij wijze van afleiding, maar ja dat is niet goed voor de jongens en ook vond ik de chips nog weken terug in kieren en spleten in de auto.Dit keer heeft Ali een briefje mee van school waar 'ie de eerste paar minuten mee in de weer is; hij laat me de plaatjes zien en we praten wat heen en weer over de schooldag. Dan richt hij zijn aandacht op de auto. Hij is gek op knopjes, trekt alles open; dashboardkastje, middenconsole, raam open en dicht, radio aan en uit en het volume op vijfenveertig. Vervolgens wil hij de versnellingspook te lijf; "don't touch, Ali, otherwise we will have an accident". Ondertussen moet ik ook met een half oog het verkeer in de gaten houden wat op de Sheikh Zayed Road over 7 banen voortraast en waar je links en rechst wordt ingehaald. Ik geef wat extra gas, dan zijn we hopelijk snel thuis. Misschien is kauwgum een leuk tijdverdrijf?

Ik stel het voor en Ali gaat op zoek naar de kauwgum in het handschoenekastje. Het duurt een seconde of dertig voor hij het potje heeft en nog eens dertog voordat het potje open is. Jasper een gummetje; twintig seconden. Ik een gummetje; nog eens twintig. Een paar minuten gaat het goed en vorderen we gestaag richting huis. Dan gaat Ali experimenteren met de kauwgum en trekt lange draden uit zijn mond. Al snel zitten er kauwgumresten op zijn handen en wordt de boel plakkerig. Met de tissuedoos is hij gelukkig ook een tijdje in de weer en zo gaan we van de snelweg af richting woonwijk. De kauwgum is op en hij begint weer te speuren naar een activiteit. Ohoh!

"Where do you live?", vraag ik, hoewel ik het best weet.
"Meadows 6, street 5, villa 22" antwoord Ali.
"What street?"
"Street 5"
"What villa?"
"Villa 22!", snauwt Ali. Dat ik het nou nog niet weet...

Het zweet staat in mijn handen maar gelukkig bereiken we Ali's place ongedeerd en zonder verdere incidenten. Ali laat zich uit de auto glijden en schuifelt met schooltas richting achterdeur. "Bye, Ali. See you next time!", roep ik veel te enthousiast. Als de deur opengaat zie ik nog net het wat vermoeide gezicht van de huishoudelijke hulp; zucht, Ali is weer thuis. Pfff, een lange dag op kantoor is minder vermoeiend dan een schoolritje met een paar kinderen...

Dragon Mart

Ik had er altijd een hekel aan; de Dragon Mart. Want eenmaal binnen in het doolhof aan "winkeltjes van Sinkel", ben je in een mum van tijd de weg kwijt. Het gebouw is langwerpig met een slinger erin; een soort staart van een draak. De paden in de mall liggen echter in een soort honingraat-structuur schuin in het gebouw. Sla twee keer links een een keer rechtsaf en je hebt geen idee meer waar je bent of waar je vandaan komt. Maar ja, in de Dragon Mart kun je wel alles kopen, Ja, alles. Gereedschap, lampen, kleding, bouwmaterialen, sportartikelen en noem het maar op. En goedkoop. Het blijft natuurlijk wel allemaal spul uit China, dus de garantie is tot de deur en niet verder. Dat wordt er ook letterlijk bij gezegd als je wat koopt; "check here if working; no warranty!". Bij aanschaf van een groter artikel meteen aangesproken door een mannetje dat als het ware ineens achter je opduikt, die aanbiedt om de spullen goedkoop naar je huis te vervoeren. Dit mannetje blijft vervolgens aan je kleven totdat hij met eigen ogen heeft gezien dat het daadwerkelijk wel of niet in je auto past.

Vorige week vernamen we dat je in de Dragon Mart goedkoop een mini-quadbike kunt kopen, voor weinig. Daar was al vaak over gesproken in huize Spaansenvankesteren en soms heb je niet veel nodig om een verzetje te zoeken en een impulsaankoop te doen. Dus zette ik me over mijn afkeer heen en toog Dragon-waarts met Tim. Gelukkig vonden we bij toeval meteen de goede ingang "machinery & tools" en gingen op speurtocht. Het is dat ik geen takel, fiets of lasapparaat nodig heb, anders hadden we die meteen mee kunnen nemen...

De winkeltjes die quads verkopen zitten bij elkaar in de buurt, dus een beetje prijsshoppen is niet moeilijk. Al gauw viel de keuze op een blauw machientje met grote achterwielen, 110 cc motortje en automatische transmissie. Doet u die maar. De hulpverkopers liepen mee naar de auto en de vervoerder hield, zoals gezegd, ook een oogje in 't zeil. Maar helaas, het paste. Op naar huis en een proefrit in het zandgebied vlak bij ons huis. Het ding maakt herrie, schudt en trilt, maar is reuzeleuk om op rond te scheuren!

De quad krijgt na twee dagen helaas startproblemen (tja, origineel chinees product zonder garantie) en dus moeten we weer naar de Mart voor een nieuwe accu (volgens mij). Volgens de verkoper is de accu echter prima, maar moet 'ie alleen opgeladen worden; wat hij dan ook prompt doet. Duult deltig minuten, meneel.

Ik weet niet of dit de echte oplossing is en heb niet zo'n zin om te blijven pendelen, dus koop ik voor de zekerheid ook maar een acculader zonder garantie. Kunnen we tenminste zelf een eventuele defecte quad met een hopelijk niet-defecte lader weer activeren. Op de valreep ook nog even een sleepkabel gekocht, want het vier-wiel seizoen staat voor de deur. Hopelijk gaan we volgende week weer eens met de auto in de woestijn scheuren en helaas was vorige keer de sleepkabel finaal in drie stukken gescheurd bij een poging een van de auto's vlot te trekken. Deze is volgens de aanwijzingen op de verpakking beresterk, maar laten we het in de praktijk maar afwachten.

Zo hebben we in een week tijd drie Dragon Mart artikelen aangeschaft. Ik ben benieuwd wat er over een paar maanden nog werkt; we houden u op de hoogte ;o)

Gast aan tafel.

In het kader van "wie goed doet goed ontmoet" hebben we sinds vorige week een gast in huis. Via via zijn we in contact gekomen met Aisha. Heur verloofde woont al zes jaar in Nederland, maar omdat ze ten tijde van zijn vertrek uit Pakistan niet getrouwd waren, kon zij niet mee naar Nederland. Aisha's verloofde Rami moets destijds vluchten vanwege het politieke klimaat...overigens zijn dit niet hun echte namen. De verloving was een driedaagse, uitgebreide plechtigheid, maar wordt door de nederlandse wetgever niet gezien als langdurige verbintenis op basis waarvan ze in aanmerking zouden kunnen komen voor gezinshereniging. Het doel van het bezoek is om Aisha's kennis van Nederland en het Nederlands in 3 maanden voldoende op te tuigen om te kunnen slagen voor het inburgeringsexamen. Op basis daarvan kan ze naar Nederland reizen en zich bij haar verloofde voegen.

Voordat Aisha is geland zijn we al zes keer gebeld door haar broer met de vraag of ze goed is aangekomen. Aisha woont in Peshawar en moet een aantal uren reizen naar het dichtsbijzijnde vliegveld. Niemand uit de familie heeft ooit gevlogen dus alle negen broers en zussen leven mee. Ze hebben geen idee hoe laat ze zou moeten aankomen, dus bellen gewoon voortdurend. Om zes uur lokale tijd komt Aisha de aankomsthal in gewandeld vergezeld door twee Emirati dames en een heer, die zo vriendelijk zijn geweest om haar te helpen met de immigratie-formaliteiten en bagage-afhandeling. Hoezo is de Islam bedreigend?

Niet alleen heeft ze voor het eerst gevlogen, maar ook rijdt ze voor het eerst mee in een personen-auto en het gebruik van de veiligheidsgordel behoeft enige uitleg. In Peshawar is ze wel gewend met de bus te rijden maar heeft lang niet iedereen een auto. Gedurende de avond volgen nog diverse telefoongesprekken met Nederland en Pakistan totdat het tot iedereen is doorgedrongen dat Aisha veilig en wel op de juiste bestemming is aangekomen. Nou ja, juiste? We kennen Aisha niet en zij kent ons niet, dus het is behoorlijk dapper om van het eerst van je leven op reis te gaan om bij volstrekte vreemde mensen in te trekken gedurende drie maanden. Maar ja, zo is de liefde...

Aisha blijkt een bijzonder plezierige huisgenoot; ze heeft een vrolijk en opgewekt karakter, is gek op de kinderen, tolereert de honden, is overal in geinteresseerd en vooral; maakt geweldige vorderingen met de nederlandse taal. Tijdens de gezamenlijke avondmaaltijd spreken we tegenwoording op 18-toeren snelheid waardoor ze het gesprek grotendeels al kan volgen en begrijpt waar het over gaat. Dagelijks zijn er nieuwe verrassingen voor haar; een vaatwasmachine, espressoapparaat, frituurpan, wat zijn dat? Erwtensoep en garnalen; nooit van gehoord! Maar ze treedt alles met nieuwsgierigheid tegemoet en laat zich nergens door van de wijs brengen.

Aisha had zich al wel op Dubai voorbereid en kent de meeste landmarks van foto's; Burj el Arab, Burj Khalifa enz. Ze verheugt zich op een bezoek aan het strand, want Peshawar is ver van de zee en die heeft ze nog nooit gezien. Dus zijn we gisteren naar het strand geweest. Surfboards mee, koelbox mee en wie het laatste in het water ligt is een watje! Op vrijdag 22 oktober 2010 heeft Aisha voor het eerst in haar leven in zee gezwommen, nou ja gedobberd, met behulp van een surfboard. Waarvan akte.

Ik ben benieuwd wat voor avonturen ons nog meer staan te wachten; vandaag gaan we de metro van Dubai verkennen...wordt vervolgd.