Vorige week was ik bij de psychiater. En wat voor een! Hooggehakt, Armani van onder naar boven en een Gucci zonnbril in heur zorgvuldig gecoiffeerde haar. Diploma's uit Houston, Texas aan de muur en een gezellige koloniale inrichting. Het waren een stuk of zes diploma's in grote goudkleurige lijsten; onder andere in de kinderpsychiatrie, geldig tot 2017. Dus daar kunnen we nog even mee vooruit. Volgens de psychiater, zeg maar Shama, loopt Nederland op het gebied van de psychiatrie vijfentwintig jaar achter. Tja, en in het Midden Oosten lopen ze wel vijftig jaar achter. Maar dankzij Doctor Shama kan ook in Dubai iedereen aan de juiste medicijnen komen, als service aan haar clienten bestelt ze ze in Amerika en levert af aan de deur. Da's handig!
Maar goed, ik was er niet voor mezelf. Maar na 12 jaar modderen wordt het in toenemende mate lastiger om in huize Spaans Van Kesteren de lieve vrede een beetje te bewaren. De gedragsmatige problematiek met Jasper neemt toe, deels omdat hij ouder wordt en hij zich meer bewust wordt dat hij anders is, maar ook omdat de puberteit af en toe de kop op steekt. Of althans symptomen die ervoor door zouden kunnen gaan. Tja, en om nou nog vaker het gezelschap te scheiden in het weekend om een beetje rust in de tent te houden, da's ook zowat.
Door een informele babbel weet Doctor Shama Jasper best een hoop antwoorden te ontfutselen en na een kwartiertje stuurt ze hem met een tekenopdracht naar de wachtkamer; teken je familie, een boom en je huis op 3 apart vellen. Zo, en nu zijn de ouders aan de beurt...maar eigenlijk heeft ze de diagnose al gesteld. Nog even een testje en we kunnen aan de slag. Volgens Shama komt een licht verstandelijke handicap vaak voor in combinatie met ADHD. En je kunt er nog zoveel gedragstherapie tegenaan gooien als je wilt, het kan het gebrek aan dopamine niet vervangen. Het is gewoon een medische stoornis die te verhelpen is met een pilletje, zoals insuline voor een suikerpatient...nog even een testje afnemen om de variant in kaart te brengen en we kunnen aan de slag met de juiste medicate en dosering. Enigzins beduusd verlaten we het pand. Het zal toch niet waar wezen; twaalf jaar modderen en dan zo'n "simpele" oplossing?
Jasper vond het wel een leuke dokter; geen prikken en andere lijfelijke onderzoeken en lekker tekenen in de gang. Als het vervolg zo voortvarend verloopt als het begin, dan staan ons nog bijzondere tijden te wachten...awesome!