Witte Kerst

Wat in jaren niet is gelukt, lukte dit jaar! Bij aankomst in Nederland bleek er een witte deken te liggen. De kids begonnen net buiten Schiphol al sneeuwballen te maken en te gooien. Na 5 minuten kwamen ze klagen over koude handen en voeten maar dan heb je wel wat...
Na de bagageband snel de winterjassen uit de tassen gehaald en dat scheelde een hoop. Bij aankomst in Bruinisse moest er gelijk een sneeuwpop worden gemaakt en na 30 minuten rennen door de sneeuw kon Tim ook rustig binnenkomen!
Wat is het KOUD.....! De eerste dagen in Nederland liepen we bibberend met het hoofd tussen de schouders rond maar op enig moment went het ook weer. Winterjassen, wanten en sjaals blijken geen onnodige luxe. Bij de HEMA worden pyama's met lange mouwen aangeschaft, extra sokken NOG een maillot voor Eva en dan gaat het wel weer. Na een weekje in Nederland begint het te wennen en is het weer moeilijk voor te stellen dat je het huis kunt verlaten zonder een "inpak-ritueel" van gemiddeld vijf minuten....

We genieten in Nederland van de erwtensoep, hagelslag, stamppotten en vooral van vrienden en familie!
M en D met hun zojuist geboren tweeling logeren een paar huisjes verderop, we kunnen zo volop meegenieten van het geweld wat DRIE meisjes onder de drie jaar veroorzaken... Ook J en T uit Wezup en een delegatie van  kids zijn een paar dagen in de buurt. Oma komt logeren en en iedereen is blij! Ook komt Sammie uit K een paar dagen logeren en het huisje is weer regelmatig vol! Na de kerst te hebben doorgebracht in Koewacht bereiden we ons voor op oudejaarsavond, oliebollen recepten worden gegoogled en morgen op zoek naar vuurwerk! Ouderwets gezellig dus!

Saoedie Arabie

Deze week ben ik van zaterdag tot en met woensdag in Riyadh, in lijn met de werkweek alhier. Het Four Seasons hotel is gevestigd in de Kingdom Tower en ons kantoor eveneens, dus dat maakt woon-werkverkeer eenvoudig en overzichtelijk. In Riyadh wonen ongeveer 5 miljoen mensen, maar buiten de Kingdom Tower en de verderop gelegen Al Faisaliah Tower bestaat de stad geheel uit laagbouw. Riyadh heeft daardoor schijnbaar eindeloze afmetingen…vanaf de 34e etage heb je bij goed weer kilometers zicht rondom zonder ooit het einde van de stad te zien. Alle wegen lopen noord-zuid of oost-west, volgens een overzichtelijk patroon.

Aan het hotel- annex kantoorcomplex is een mall gebouwd waar veel, vooral jonge Saudi’s, na schooltijd en ‘s avonds de “hangjongere” uithangen. Vijftig procent van de jongens is traditioneel gekleed en de overigen dragen Armani jeans etcetera. Hun haar is “just out of bed” gestyled en ze strijden om het hardst om wie de meest nochalante, licht verveelde uitstraling heeft. De meisjes en vrouwen zijn zonder uitzondering gekleed in een abaya, zo’n zwarte jurkjas, en 99% is gesluierd en/of draagt een nikaab. Daaronder veelal designer jeans en hoge hakken. Hun ogen, het enige zichtbare deel van het gezicht, zijn behoorlijk aangezet met mascara en of je het nu wilt of niet, je gedachten gaan toch verder dan wat je ziet. Verder lopen er misschien 10% westerlingen zoals ik.

De mall is populair bij jongeren omdat de eigenaar van dit complex niet graag heeft dat de (religieuze) politie er patrouilleert. En kennelijk kan hij daar invloed op uitoefenen. Daardoor kunnen de jongeren elkaar ongestoord bekijken tijdens het rondhangen, maar veel meer dan dat gebeurt er niet. En tijdens het gebed gaan alle restaurantjes in de food court en de Starbucks netjes dicht zoals het hoort. Had je net zin in een broodje, dan moet je effe wachten. Alle restaurants hebben een "family" and een "single" section, uiteraard kom je als man in je eentje de family section niet binnen.

De bovenste etage van de mall blijkt alleen toegankelijk voor vrouwen, zo kunnen ze ongestoord winkelen zonder sluier en dus zonder mannen. Er zijn ook kledingwinkels die mannen en vrouwen toelaten, maar die hebben dan geen pashokjes, ik denk om misverstanden te voorkomen. Al met al is Saoedie een interessant land, maar een land in beweging en de traditionele krachten botsen met moderne invloeden. Voor de jongeren is het duidelijk; Ferrari, Prada, Gucci en Starbucks, kom maar op!

Eid vakantie

Dit jaar is Eid al Adha gekoppeld aan de UAE National Day en dus voor velen een ideale gelegenheid voor een korte vakantie. Eid is zeg maar wat kerst is in Nederland, niet kwa betekenis maar meer om aan te geven dat het een van de belangrijkste feestdagen is. De UAE bestaan dit jaar 38 jaar en hoewel Dubai de afgelopen weken negatief in het nieuws is geweest vanwege de grote schuldenlast van Dubai World, worden de problemen even vergeten en National Day feest groots gevierd. Het doel is onder meer om de nationale gevoelens verder te ontwikkelen en aan te wakkeren en met slechts ongeveer 6% nationals of autochtonen is dit best een uitdaging. Onder andere kun je een prijs winnen voor de mooist versierde auto; zie link. Helaas met ons ene UAE vlaggetje vielen we niet in de prijzen...

http://gulfnews.com/pictures/news/your-pictures-of-cars-decorated-for-national-day-1.542842

Anyway, beide feiten resulteren in 4 dagen vrij en dus tijd om een tochtje te maken naar Oman. We hebben 2 overnachtingen geboekt in het Intercontinental in Muscat; lekker even genieten van een sterrenrijke omgeving met strand, zwembad roomservice. Muscat is een uur of vijf rijden vanaf Dubai, dus te doen. Dat hebben kennelijk meer mensen gedacht zo blijkt bij de grens! Overigens is mij nooit helemaal duidelijk hoe de procedure gaat; we rijden als makke schappen achter iedereen aan en gaan in de rij staan als we er een zien. Maar in 't kort beschreven waren er eerst 2 politie controleposten met de grns nog niet in zicht; zonnebril af en vriendelijk lachen betekent meestal doorrijden. En zo ook nu. Dan komen we bij een grensachtige post met een lange rij en overal geparkeerde auto's; in de rij gaan staan dan maar. Vervolgens blijkt dat we hier 30 minuten hebben staan wachten om een stempel te krijgen dat we de UAE verlaten. Ook krijg ik een briefje waarop staat met hoevel we zijn. Maar nog steeds gaat het goed. Vijfhonderd meter verderop weer een stop de kofferbak moet open. Even reekt het zweet me uit, want achterin liggen 4 flessen wijn, bier en een fles hassebas. Gelukkig enigzins verstopt, dat dan weer wel. Het briefje moet ik weer inleveren. Ik vraag of we hier een visum voor oman moeten halen. Nee, verderop pas...

Na zeven kilometer komt de echte grens; te herkennen aan gevulde parkeerplaats naast een fors gebouw. Gelukkig is het gebouw fors, zo kunnen ze veel loketten herbergen. Helaas staan er voor ieder loket tientallen andere wachtenden. Allemaal met he genialen idee om een paar dagen Oman te doen! Twee uur(!) later hebben we de vereiste stempels en na nog 2 stops voor douane en politie kunnen we de reis vervolgen. Gelukkig komen we dankzij het navigatiesysteem redelijk ongeschonden op de bestemming aan. En ach, na een lekker maal en een glaasje wijn is het leed weer snel vergeten. Het zwembad is heerlijk en aan het strand stoeien we nog wat met een kano. Tenslotte brengen we nog een bezoek aan de oude Muttrah souk. Vanwege Eid zijn de meeste winkeltjes gesloten, maar we kunnen tich nog een paar memorabilia scoren.

De dag erop gaan we in de woestijn overnachten bij Biddya; we waren hier vorig jaar al eens geweest, maar willen het nog een keer meemaken. Het kamp ligt er nog net zo bij als vorige keer en we genieten van de geitenharen tenten, de hoge zandduinen, de zonsondergang, de BBQ en de sterrenhemel; een overweldigende ervaring. De douche, in een badkamer zonder dak en onder de blote hemel, kan ik iedereen aanbevelen. Het stromende water komt uit een bron diep onder de grond en wordt opgepompt naar een tank halverwege het duin, waar het vervolgens naar beneden richting kamp stroompt. Verwarmd door de zon, maar 's ochtends na een koude nacht dus lekker fris!

Na nog een overnachting in Nizwa togen we na 4 dagen huiswaarts. Aangezien we op de terugweg Oman verlaten via Al Ain en het inmiddels een dag na Eid is, kost de grens nu slechts 15 minuten inclusief glimlach, briefjes en security stops. En zo komen we op tijd terug in Dubai, vroeg genoeg om nog even bij de Lakes Club te gaan zwemmen en een hapje te eten. Want tenslotte moet je na zo'n vakantie even beetje bijkomen, toch?

Only in Saudi...

De titel zegt genoeg denk ik...volgende week ben ik er weer tot mijn genoegen.

http://www.youtube.com/watch?v=PJupNDIKkEk

Doe dit thuis niet...;o)

Neighbours

Sinds de verhuizing wonen we naast een Australische familie, de familie W. De familie W. is een paar maanden na ons aangekomen in Dubai. Zoon Patrick zit bij Tim in de klas en ze waren vrijwel vanaf het begin dikke vrienden en pa W. heeft dezelfde elegante voornaam als ik. Toen vorige maand het huis naast de familie W. beschikbaar kwam en er sprake van was dat we eventueel buren zouden kunnen worden hebben Patrick en Tim alles uit de kast gehaald om de voordelen te benadrukken; het huis, de straat, samen huiswerk doen, samen naar school kunnen fietsen of carpoolen, helpen met de dogtraining, etcetera. De vreugde was dan ook groot toen de verhuizing een feit werd.

De familie W. komt uit Hobarth in Tasmanie in het zuiden van Australie, een regio die kwa klimaat een beetje op Nederland lijkt met koude winters, gematigde zomers en meer dan regelmatig een flinke regenbui. Misschien dat zo'n vergelijkbare achtergrond een band schept? In Dubai zijn trouwens behoorlijk wat Australiers te vinden en kwa taalgebruik pik je ze er meestal snel uit; om de andere zin eindigt met "mate" en het accent met de neiging om halve woorden in the slikken is kenmerkend. Verder kennen wij Australie eigenlijk alleen van Skippy, the Flying Doctors and Neighbours...dus je kunt ons rustig kenners noemen.

Maar goed; na regelmatig wederkerig BBQ'en ("fire up de barbee!") en borrelen werden we dit weekend uitgenodigd om een echt australisch ontbijt mee te maken. Na alle verhalen van Patrick waren we wel nieuwsgierig geworden, dus op zaterdag togen we om 10 uur met een lege maag naar hiernaast. Daar was het nog lekker rustig en iedereen met zijn / haar favoriete berzigheid in de weer; sigaretje roken, krantje lezen en game-boyen. Australiers zijn een relaxed volk...

De "barbee" ging aan en de bacon erop (was dit niet vroeger de een of ander stijlfiguur bij Nederlands?). Vervolgens werden de borden opgemaakt met het ontbijt bestaande uit; toast met boter, baked beans (van Heinz), spaghetti in tomatensaus en naar believen 1 danwel 2 gepocheerde eieren. Oh ja, en daarop natuurlijk de bacon van de barbee...afgemaakt met een "splash" worcestershiresauce. Dat lig dan dus allemaal opgestapeld op je toast. Allemaal geheel in stijl met de haute cuisine stapelmethode als het om het opdienen van voedsel gaat, volgens mij.

Ik schat dat ik vierduizend calorieen naar binnen heb gewerkt die ochtend en we hebben we lunch overgeslagen. Of ik het iedere week zou willen eten? Ik geloof het niet, hoewel de gepocheerde eieren van grote klasse waren. Ik moet daar nog eens flink op oefenen en het geheim is een "splash" azijn in 't water bij het komen. Als ik weet hoeveel een splash is, zal ik dat melden in de toekeomst. Het was in ieder geval een bijzondere ervaring en heel gezellig. En zo geldt maar weer; een goede buur is net zo belangrijk als een verre vriend...;o)