Onze boedel vertrok per zeecontainer op 18 Juli uit Koewacht en kwam op 6 Augustus aan in de haven van Dubai. Na inklaring door de douane, waarbij onze container uit Nederland(!) natuurlijk gevisiteerd moest worden (kosten 100 Euro) , stond deze vervolgens op een zonnige donderdagmorgen een week later voor de deur. Uitpakken maar weer. De omstandigheden; lekker zonnig en om 9.30 's morgens al zo'n 39 graden celsius. De crew; 3 mannen van Team Allied en wijzelf. Als de container opengaat is het even of er een hoogoven wordt geopend...een warme walm komt uit de gloeiende stalen opslagplaats.
De verhuizers kijken wat beteuterd om zich heen als ze zien dat het huis al gemeubileerd is en vragen vervolgens waar alle spullen dan heen moeten? Goede vraag; "zet maar in de tuin en verder zoveel mogelijk verspreiden". Binnen een uur is de container met zo'n 20 kuub weer leeg. Sneller uitgeladen dan ingepakt. Nadat ze de pedalen nog achterstevoren en binnestebuiten op de fietsen hebben gemonteerd vertrekken de mannen. Met z'n drieëen hebben ze zo'n 6 liter water verbuikt en het zweet loopt hen & ons allemaal over het gezicht.
Het inderhaast aangeschafte schuurtje van 4 m2 van de Carrefour in krasvast en slagvast plastic met dubbele openslaande deuren komt helaas pas overmorgen, dus dat blijft nog even improviseren.
Na 3 dagen ruimen, verplaatsen, sorteren, schilderijen ophangen en weer verplaatsen is het zover: alle dozen zijn uitgepakt en alle verpakkingsmaterialen afgevoerd. De portretten van de familie dynastie hebben opnieuw een plek gevonden in het trappenhuis en alle kasten en de nieuwe schuur zitten tjokvol.
Wel bizar dat een paar spullen het huis ineens een ziel lijken te geven. Zoals het tapijt dat we in 1995 zo'n 2 weken door Marokko hebben meegezeuld. Het kleed nam 70% van mijn rugzak in beslag en mijn korte broeken en t-shirts zaten eromheen gestouwd. Met de rugzakken achterin ons gehuurde Renaultje 4 en op zoek naar "Ali in de woestijn - bij de derde steen rechtsaf", werden we aangehouden door een politieduo die ons gebruikten om een lift naar het volgende dorp af te dwingen. Ze hadden nog nooit van Ali gehoord maar werden graag afgezet bij het politieburo in Zagora. De derde steen bleek overigens een paar honder meter voorbij de opstapplaats van de agenten te liggen... Ali hebben we ook nog gevonden en we zijn door hem gastvrij onthaald op couscous met kamelenvlees en zand en hebben er onder tapijten een ijskoude nacht in de woestijn doorgebracht.
Gisteren als laatste de geluidsinstallatie neergezet en de cd's uitgepakt. Vijftien jaar en meer eigen en gezamenlijke muziekgeschiedenis passeert de revu; van Abba & de Stones tot Fado en de sprookjes van Grimm. Bij de eerste klanken van welke muziek dan ook begint Eva te swingen, misschien is er eindelijk iemand muzikaal in de familie. We zijn thuis... 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten