Een eigen huis, een plek onder de zon...?

Tja, en zo hebben we ineens het nieuwe welluidende adres: "Springs 14, Street 4, Villa 7". Dat is nog eens wat anders dan Nieuwstraat of Watersnip...maar ook wel weer overzichtelijk. We wonen in Springs en Tim gaat in Emirates Hills naar school. Jasper zit op school in Barsha en ik werk in DIC oftewel Dubai Internet City, allemaal binnen een straal van 15 minuten. Binnen die cirkel ligt ook de Mall of the Emirates (ja, die met die skibaan) en onze vaste drankenhandel MMI.

In Dubai ga je een lekker glaasje wijn wel weer waarderen; je moet er moeite voor doen om het te bemachtigen. Zo moet je trouwens voor meer dingen moeite doen; post ontvangen bijvoorbeeld. Er wordt geen post aan huis bezorgd en onze postbus (P.O.Box 282595) is in Quoz, ergens op een van de vele industrieterreinen. Gisteren heb ik voor de vierde keer de auto volgetankt om post op te halen en ik geloof dat ik nu weet hoe er te komen, dus hopelijk kost het de volgende keer geen 20 minuten rondjes rijden...

Zo verhuisden we dus van een volledig gemeubileerd te klein appartement in Greens naar een grotere maar geheel lege villa in Springs. 't is even wennen en het kost een paar dagen om een en ander aan te schaffen , te regelen en bezorgd te krijgen. De doos van de koelkast doet 2 weken dienst als zonnescherm voor de woonkamer in afwachting van gordijnen. De slaapkamerramen zijn gedurende die periode afgeplakt met vuilniszakken en van gestapelde verhuisdozen, met de open kant naar voren, kun je een verrekt leuke kast maken (ideetje voor Piet Hein Eek...). Vandaag hebben we nieuwe eetkamerstoelen aangeschaft bij The One. Helaas kunnen we ons kerstdiner pas volgende week vrijdag houden, dan worden ze bezorgd. Inshallah...

Oh ja, die zon is ook niet zo gegarandeerd als je zou willen, denken, hopen. Het kan hier a. zonnig, b. bewolkt, c. heiig, d. regenachtig en e. mistig zijn. En als ik zeg mistig; dan bedoel ik ook dat je letterlijk niets ziet verder dan 2 meter voor je. Gelukkig blijft het weer ook hier een favoriet dagelijks onderwerp van geprek.

Eid Mubarak en prettige feestdagen gewenst!

Onder de pannen

De eerste week in Dubai overheerste het vakantiegevoel. Alles is anders, ruikt anders, voelt anders en het klimaat is heerlijk. Geweldig dus, ook lekker zwemmen, luieren, zo af en toe eens voor de lol boodschappen doen. Het apartement wordt dagelijks schoongemaakt, van schone handdoeken voorzien en eten laat je gewoon bezorgen voor weinig. Iedere dag een verse krant aan je voordeur, het hotelpersoneel houdt vriendelijk de deur voor je open, haast zich om een een taxi te roepen en sjouwt je boodschappen naar boven.

Wonderlijk genoeg ontstaat op enig moment de behoefte aan een auto, een huis, eigen handdoeken, aan structuur en peper en zout in je keukenkastje.

Langzaam vallen allerlei ballen die zich nog in de lucht bevinden naar beneden...

Tim is begonnen op school. Bibberend staat hij dagelijks om 7.40 uur (!!) voor de schooldeur te wachten wat hem vandaag allemaal weer overkomt. Met drie keer per week Engels voor niet Engels-taligen op school en nog 1 x extra bijles gaan we ervan uit dat hij snel grond onder zijn voeten voelt en wellicht een aantal keren per dag begrijpt waar het over gaat. Ook heeft hij Arabisch op school. Tim vertelde dat de moeder van een Nederlands klasgenootje dit huiswerk gelijk in de prullenbak gooit en hij stelde dringend voor dat ik dat ook maar moest doen. En ach, 1 vreemde taal is al lastig genoeg...

Jasper heeft deze week zijn assesment op de "special- needs" school gedaan. Hij moest een vormenstoof voor 2-jarigen doen en een appel tekenen. Ik kreeg 2 uur lang allerlei vragen op me afgevuurd vanaf hoe de APGAR score na de bevalling was tot wanneer Jasper zonder steun ging zitten (is 10 jaar geleden!!!) en of hij het verschil tussen dag en nacht kent.
Enfin, nadat we samen de hele ochtend monter hebben meegewerkt kregen we de verlossende uitslag; Jasper kan over ca. 10 dagen starten. Nu is in principe ieder special needs kind welkom maar de assesment is nu eenmaal de procedure..
Het verwerken van de gegevens van de psychologische test (de appel en de vormenstoof) tot een rapportage duurt ca. 10 dagen...
Wel fijn, eindelijk, Jasper heeft er zin in. Ook hij wil een uniform kopen en 's ochtends zijn broodtrommel in zijn nieuwe tas doen. De mensen op school zijn erg vriendelijk en easy-going. Hij is het enige (of een van de weinige) blonde westerse kindje op school. Deze school wordt vooral bezocht door kinderen van de Aziatische gemeenschap in Dubai. Een spiksplinternieuw gebouw en volop prima voorzieningen. Er wordt ook gewerkt met een individueel plan en de klassen zijn klein met extra ondersteuning voor de kinderen die meer zorg nodig hebben. Jasper maakt zich niet zo druk over het Engels. Op deze school zijn ze zowiezo gewend om verbaal contact te ondersteunen met gebaren dus dat komt wel goed. Jasper doet 's avonds gewoon mee met de woordjes van de extra Engelse les van Tim en we zien wel hoe het loopt. Wel vraagt hij zich af waarom de meeste vrouwen een rood stipje op hun voorhoofd hebben, we gooien het maar op een versiering maar nu wil hij dat ook!

Ook hebben we inmiddels het wagenpark uitgebreid wat de mobiliteit enorm vergroot. De uitdaging voor mij nu is de weg zoeken en vinden in de chaos van Dubai. Verkeerssituaties veranderen voortdurend omdat er ergens weer een gebouw moet worden neergezet. De rijstijl van de gemiddelde weggebruiker verschilt nogal van wat wij gewend zijn. Opletten dus want voortdurend doen mensen totaal onverwachte dingen. Toch raak je hier ook snel aan gewend en doe je gewoon mee.

Ook zijn we de laatste 2 weken druk geweest met de huisvestingssituatie. Vanaf volgende week kunnen we ons huurhuis in de Springs betrekken. We gaan wonen daar waar we pertinent niet wilden wonen! In een suffe, slaperige Vinexlocatie vol expats. Het is een soort "super-centerparcs" met aangelegde meren, veel gras en palmbomen, speeltuintjes, een park, gemeenschappelijk zwembad, winkelcentrum die voorziet in de dagelijkse behoeften en ieder huis heeft exact dezelfde carport (brr).
Toch hebben we er enorm veel zin in, na drie weken hectisch Dubai is Springs een oase van rust en groen. Kinderen kunnen lekker buitenspelen en contacten opdoen. De wijk is vlakbij HP en de scholen dus ach waarom niet. We huren in principe voor een jaar en gaan ondertussen op zoek naar een koopproject. We hebben zo wat rust in de tent en kunnen zo op ons gemak kijken.
We hebben nog ongeveer een week om dat huis in te richten, dus dat wordt de komende tijd nog een beetje kamperen. Waarschijnlijk komen we de binnenkort nog regelmatig bij Ikea om ondermeer de Dubaise versie van de zweedse balletjes te onderzoeken.

Ook P.S is aardig gewend op zijn nieuwe werkplek. Hetzelfde bedrijf maar toch wordt hij geconfronteerd met een enorm cultuurverschil. Veel collega's zijn mensen uit landen rondom Dubai. Deze week zijn eerste business-trip naar Bahrein.Een paar dagen maar, maar toch weer gek na die paar weken met zijn allen op een paar m2.

Dus zo langzamerhand zijn een aantal ballen naar beneden gevallen en er ontstaat een samenhangend geheel en structuur. Maar als ik 's ochtends om 06.30 uur terugdenk aan de eerste week .....

(door J.v.K)

Met een stempel in de hand kom je door het ganse land...

Dubai is een land van tegenstrijdigheden; nieuw en oud, westers en oosters, modern maar toch een tikkie ouderwets... Zo kun je veel zaken modern en electronisch regelen. Je bestelt en betaalt een postbus in 5 stappen via internet, bankieren doe je natuurlijk electronisch en ook je account voor het nieuwe tolsysteem "Salik" maak je aan en beheer je via het web. Als je saldo bijna op is ontvang je een SMS die je aanmoedigt om op te laden... Heel modern allemaal toch?

Nou, dat electronisch bankieren werkt prima maar slechts nadat je een papieren werkgeversverklaring, gestempeld em getekend, hebt ingeleverd. O ja, je moet ook nog een salaris certificaat indienen een je eerste salarisstrook door KPMG laten certificeren en indienen. Vergeet geen kopie van je paspoort en je geldige visum, anders verdwijnt je salaris in de electronische kelders van HSBC en is minstens een week "lost in space". Alles kan electronisch, maar wel even checken via de telefoon of de cheques nu echt komen of niet, have a nice day!

Ook een fenomeen; je rijbewijs omzetten. Het traffic department is een modern instituut, waar je ter plekke een rijbewijs kunt aanvragen en verkrijgen inclusief gedigitaliseerde foto. Buiten het gebouw in een keetje zitten de typists; mannen die het aanvraagformulier op een ouderwetse typemachine voor je in het arabisch invullen. Ze doen ook nog even een ogentest en kopieren je paspoort en visum. Twee pasfoto's erbij, paar nietjes erdoor en na contante mag je in het hoofdgebouw een nummertje trekken en begint het ouderwetse wachten op je beurt. Papieren afgeven, betalen en wachten op de foto en het omroepen van je naam: Mr Peter! Uiteindelijk ben je dan wel de trotse bezitter van een rijbewijs dat 10 jaar geldig is!

En uiteindelijk zijn alle regels maar net wat je ervan maakt. Om een wijntje of biertje te kopen heb je een liquor licence nodig, immers moslims drinken geen alcohol en moeten niet in verleiding worden gebracht. Alcohol mag wel worden geschonken en gekocht in de internationale hotels, maar niet in het restaurant om de hoek. Een flesje wijn voor thuis komt uit de geblindeerde drankenwinkel, er zijn er zo'n 15 in Dubai, verscholen achter coniferen in pot. Om er iets te kunnen kopen, heb je een liquor license nodig. James Bond heeft er vast een van Q gekregen, maar wij moeten het zelf uitzoeken.

Voor een liquor license heb je het volgende nodig: een inschrijfformulier, een werkgersverklaring, een salaris certificaat (want je drank quota is inkomensafhankelijk), een kopie van je paspoort, twee recente pasfoto's en tenslotte een "verklaring van niet-bezwaar" van je werkgever. Doorlooptijd van de inschrijfprocedure is een week of twee. Als we bij het afhalen van het inschrijfformulier een beetje zeuren en beloven voorzichtig te rijden, kunnen we ter plekke twee flessen wijn en een fles whiskey afnemen.

Stempels en papieren, maar het blijft mensenwerk...

Veel pepernoten en beton

Dinsdag een lange reis gehad. We hadden een slim reisplan bedacht; via Brussel naar Frankfurt en aldaar een direkte aansluiting naar Dubai. Helaas had de eerste vlucht vertraging en zouden we de aansluiting missen. Gauw overgeboekt en via Athene toch nog een aansluiting naar Dubai kunnen regelen. Wat langer onderweg maar uiteindelijk toch dinsdagavond (lees; ..nacht) aangekomen in Dubai. Jasper en Tim waren erg vermoeid, Tim had de balen dat hij een kamer (en een bed) met Jasper moest delen, Jasper had een warme nek en acuut oorpijn (??!), Eva had geen oog dichtgedaan en er kon geen lachje meer af. En wij...... deden hard ons best om de stemming erin te houden!
Peter moest de volgende dag werken. Woensdag ontbeten we met pepernoten uit Nederland (lees; uit de koffer van Koewacht)en een blikje cola uit de koelkast. Jasper en Tim waren mede hierdoor weer in een opperbeste stemming.
Op zoek naar een supermarkt en een pinautomaat. Beide hebben we niet gevonden dus nog meer pepernoten en cola erin om de stemming goed te houden. Uiteindelijk hebben we later op de dag, na nog meer pepernoten en cola, de supermarkt en de pinautomaat gevonden. Na het inslaan van boter, kaas en eieren moesten we de weg naar ons betonnen huis tussen meerdere betonnen huizen terugvinden. Dit was nog een hele uitdaging maar Tim let gelukkig goed op en had belangrijke aanwijzingen onthouden. Na een(halal)hamburger en aspergesoep uit een zakje was niemand moe genoeg om te slapen en bleek de kamerindeling inderdaad niet ideaal. Tim slaapt met Jasper in 1 bed, Eva slaapt in de badkamer (de familie T. uit K. weet dat dit gangbaar is).
De volgende dag hebben we dan ook zonder boren en onomkeerbare aanpassingen ons twee-kamer apartement gewijzigd in een vier-kamer apartement. Ook hebben we een riant balcon op de zevende etage met uitzicht op een rotonde met veel prikkels. Een levendige locatie zal ik maar zeggen, in Funda terminologie. De overgang van Koewacht naar Dubai kon wat dit betreft niet groter zijn!
Het zwembad is echter prima en ook genieten we van het feit dat er elke dag iemand komt schoonmaken, handdoeken verwisselen en meer zakjes nescafe komt brengen. Morgen (vrijdag) is Peter ook vrij, in Dubai is het weekend donderdag en vrijdag en gaan we iets van de omgeving verkennen. Langzaam komen we bij van een paar hectische weken in Nederland en moeten we wennen aan de nieuwe hectiek in Dubai.

(door J.v.K)

ERRATUM

Om de trouwe webloglezers enthousiast en scherp te houden hebben we op de verhuiskaart een verkeerd postbusnummer vermeld.
Het goede postbusnummer is: 282595

Pannen en kerstballen

Op enig moment in het proces van hier naar daar kom je tot de conclusie dat een aantal zaken nog geregeld moeten worden. School T; check. School J; check. De rest moet nog! We weten in ieder geval wel waar we de komende tijd verblijven. Hp heeft voor een maand een apartement geregeld. Tijdens die maand moeten we zelf iets gaan regelen om wat langer te gaan wonen. Iets met bedden en pannen en zo want we laten voorlopig alles in Koewacht. Niet dat pannen nou direct iets bijdragen aan de verkoop van ons huis maar je kan maar 1 keer een container laten verschepen.

We vertrekken 23 oktober met ca. 20 dozen luchtvracht en de rest van de spullen komt later. Een levensgroot dilemma dezer dagen is wat neem je nou mee? Je moet keuzes maken met betrekking tot die 20 dozen. Kleding kan mee op de vlucht dus dat hoeft niet. Maar wat dan wel?? Toch wat pannen of bestek, misschien alvast wat kerstballen, in ieder geval wat speelgoed en kinderboeken, wekkerradio's, hobbelpaard. Kortom, niets zinnigs over te zeggen. Waarschijnlijk proppen we de dag van vertrek allerlei onzinnige dingen in dozen. In Dubai komen we er dan achter dat we andere keuzes hadden moeten maken. We zien het wel, inshallah.

Kijken, kijken maar niet kopen!

Een huis verkopen is toch elke keer weer een bezoeking. Na drie eerdere verkopen van vastgoed zou je denken dat je enigszins gewend raakt aan het fenomeen. Maar niets is minder waar!
Help, kijkers om 12.30 uur! De avond vooraf begint het met stofzuigen, vastgekoekte limonadebekers onder de bank wegbikken en opruimen in de kamers waar niet zoveel activiteiten plaatsvinden. Een uur voor die tijd, gang stofzuigen, dweilen, vooral overal opruimen en "afstylen", zoals te doen gebruikelijk in de vele huizenverkoop programma's op T.V. Je lacht je rot, Peter en ik lopen rond met strategisch te plaatsen vazen bloemen, leuke wollige handdoeken, het mooiste badkamermatje en leuke accesoires(??)en wat dies meer zij om de kijker over te halen koper te worden. Iedere keer weer roept de makelaar dat deze mensen erg enthousiast waren, het zeker kandidaat kopers zijn en wij wachten weer lijdzaam af.
Ook het ploeteren in de tuin is minder aantrekkelijk geworden. Voortdurend roepen we tegen elkaar dat "we dit ook niet zullen missen" en mikken weer kruiwagens vol bladeren op de composthoop. Enig van die honderd jaar oude beuken in de tuin maar al dat blad verstoord het beeld van een keurige afgestylde tuin behoorlijk!

De afgelopen week was het helemaal handig gepland; vier dagen achter elkaar kijkers. Van ellende zijn we maar elke dag buiten de deur gaan eten, moesten de schoenen uit op de mat en mochten J. en T. niet douchen, want het bad glom nog zo mooi van de antikalk van dag 1. Zo konden we voorkomen dat we vier keer het huis verkoopklaar moesten maken.

Gelukkig vertrekken we rond 24 oktober met zijn allen naar Dubai en kunnen we ons alleen nog maar op afstand druk maken. Het is een heerlijk vooruitzicht dat we geen idee hebben of de tuin netjes genoeg is en of het binnen zo gezellig is dat een kijker spontaan de vraagprijs biedt en volgende week de overdracht rond wil hebben.

"Things to do" en spoken

Omdat ik helaas niet over een mooi blok met voorgedrukte lijstjes "things to do" beschik ben ik nog niet begonnen met het "echte werk".
Dit is natuurlijk een flauw excuus maar voorlopig geloof ik er zelf nog in.
In mijn hoofd spoken allerlei dingen rond. Dat gaat van waar en hoe vraag je een uittreksel geboorteregister op? Het zal toch niet zo zijn dat we vijf gemeentehuizen af moeten om dit te verkrijgen??? Rapporten van T en J moeten worden vertaald in het Engels, we moeten nog veel spullen opruimen, weggooien, op marktplaats zetten.

Voorlopig heeft het alleen nog maar gespookt maar er komt een moment dat je een lijstje moet maken en dingen moet gaan doen.
Vanaf vandaag zijn de kids weer naar school en is "geen tijd" ook niet meer houdbaar.
Dus dat moment is nu gekomen, praat ik mijzelf moed in.

De kalender doet weer dienst nu de vakantie is afgelopen en eind oktober nadert met rasse schreden. Dus aan de slag!
(door J.v.K)

Wel of niet een nieuwe regenjas?

Het besluit om in oktober naar Dubai te vertrekken heeft in het dagelijks leven veel impact, zo blijkt. Enerzijds wil je doen alsof er niets aan de hand is om te voorkomen dat het je dagelijks leven gaat beheersen, er gaan nog zoveel andere dingen gewoon door. Aan de andere kant kan een regenjas die behoorlijk kapot is voor een dilemma zorgen. "In Dubai heb je geen regenjas nodig, die kapotte redt het nog wel tot oktober, wel of niet een nieuwe kopen??".
Het is natuurlijk een belachelijk dilemma maar meer als voorbeeld hoe een dergelijk besluit in je dagelijks leven "kruipt" en veel invloed heeft, zonder dat je dit wilt.
Ook is het leuk de verschillende reacties van mensen te ervaren. Soms zijn mensen zijn heel geschokt en kijken je medelijdend aan en vragen hoe het nu met de kids moet. Anderen zijn erg enthousiast en vertrouwen je toe over zoiets te hebben gefantaseerd maar het nooit te hebben gedaan om allerlei huishoudelijke redenen. Het dringt nog maar langzaam door dat het echt gaat gebeuren.

Een "project" wordt werkelijkheid

Begin mei hebben we een preview-trip naar Dubai gemaakt. Tijdens deze trip hebben we een goed beeld gekregen wat er gebeurt in Dubai. Kennisgemaakt met de bureaucratie, scholen bezocht, huizen bekeken, in verschillende wijken rondgereden, malls bezocht enz.
Vanaf thuiskomst tot nu was Dubai een soort project, leuk om over te praten, zo hier en daar eens huizen kijken en wat info inwinnen. Maar opeens is een project werkelijkheid geworden.
Bij het vertellen erover aan mensen begint het langzaam werkelijkheid te worden, we gaan echt! Een geweldig vooruitzicht, dit is iets wat we al langer wilden en we gaan het gewoon doen.

Allerlei dingen komen opeens heel dichtbij en moeten op enig moment geregeld worden.
Definitief inschrijven bij scholen, allerlei documenten in het Engels vertalen, Engelse les voor Jasper en Tim, een gezondheidsverklaring voor de hond, wat doen we met de cavia's en de kippen, huis verkopen, opruimen, auto verkopen, hebben we de tent nog wel nodig, afscheid nemen van allerlei mensen, enz enz, enz.
Voorlopig doen we of er nog niets aan de hand is en gaan eerst maar lekker op vakantie en beginnen daarna wel met handige lijstjes, schema's, planningen.

(door J.v.K)

Het laatste ei is gelegd

Vorige week is het laatste ei gelegd, we gaan nu echt naar Dubai. Vandaag de aankondiging gedaan op de school van Tim. In de kring hebben we het verteld en er kwamen direct allemaal vragen over Dubai. We hebben beloofd om voor vertrek nog iets te komen vertellen en wat te laten zien over Dubai. Zoals het er nu voorstaat verhuizen we in de herfstvakantie. De temperatuur is dan iets beter en we kunnen ons rustig voorbereiden want er moet zo ontzettend veel geregeld worden. P.S begint al eerder en gaat "pendelen" tussen Dubai en Koewacht.

Nog steeds dubbele gevoelens, een geweldige mogelijkheid om iets meer van de wereld te ervaren maar we wonen nog veel te kort in Koewacht om echt weg te willen. Afijn, de drang naar het avontuur heeft gewonnen, al een tijd zouden we het erg leuk vinden om eens ergens anders dan in Nederland te wonen en te werken. Nu doet de kans zich voor en storten we ons gewoon weer op de nog niet uitgepakte verhuisdozen.....

(door J.v.K)