Een huis verkopen is toch elke keer weer een bezoeking. Na drie eerdere verkopen van vastgoed zou je denken dat je enigszins gewend raakt aan het fenomeen. Maar niets is minder waar!
Help, kijkers om 12.30 uur! De avond vooraf begint het met stofzuigen, vastgekoekte limonadebekers onder de bank wegbikken en opruimen in de kamers waar niet zoveel activiteiten plaatsvinden. Een uur voor die tijd, gang stofzuigen, dweilen, vooral overal opruimen en "afstylen", zoals te doen gebruikelijk in de vele huizenverkoop programma's op T.V. Je lacht je rot, Peter en ik lopen rond met strategisch te plaatsen vazen bloemen, leuke wollige handdoeken, het mooiste badkamermatje en leuke accesoires(??)en wat dies meer zij om de kijker over te halen koper te worden. Iedere keer weer roept de makelaar dat deze mensen erg enthousiast waren, het zeker kandidaat kopers zijn en wij wachten weer lijdzaam af.
Ook het ploeteren in de tuin is minder aantrekkelijk geworden. Voortdurend roepen we tegen elkaar dat "we dit ook niet zullen missen" en mikken weer kruiwagens vol bladeren op de composthoop. Enig van die honderd jaar oude beuken in de tuin maar al dat blad verstoord het beeld van een keurige afgestylde tuin behoorlijk!
De afgelopen week was het helemaal handig gepland; vier dagen achter elkaar kijkers. Van ellende zijn we maar elke dag buiten de deur gaan eten, moesten de schoenen uit op de mat en mochten J. en T. niet douchen, want het bad glom nog zo mooi van de antikalk van dag 1. Zo konden we voorkomen dat we vier keer het huis verkoopklaar moesten maken.
Gelukkig vertrekken we rond 24 oktober met zijn allen naar Dubai en kunnen we ons alleen nog maar op afstand druk maken. Het is een heerlijk vooruitzicht dat we geen idee hebben of de tuin netjes genoeg is en of het binnen zo gezellig is dat een kijker spontaan de vraagprijs biedt en volgende week de overdracht rond wil hebben.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten