Ramadan 2012

Zijn we normaal gesproken met Ramadan meestal in ieder geval gedeeltelijk met vakantie, zo niet dit jaar. Onze eigen vakantie was eind juni naar Sri Lanka, een aanrader, en dus zijn we op 19 Juli als de Ramadan begint al weer lang en en breed terug in Dubai. En kunnen er dus volop van genieten...grapje. Het is hoogzomer, bloedheet, 's avonds 99,9% vochtig en de warme wind doet je oogbollen uitdrogen. De airco zoemt uitbundig in ieder vertrek van het huis en in mijn hoofd hoor ik de teller van het energiebedrijf als een gasmeter tekeer gaan; tik, tik, tik. De rekening voor de maand juni was achthonderd euro en toen waren we ook nog een week weg. Anyway, verwarming in de winter kost daarentegen weinig, lees; niks.

Maar goed, de Ramadan dus. 's Ochtends in de auto op weg naar het werk moet ik een beetje opletten dat ik alleen een hap van mijn boterham neem als ik niet in direct zicht van een mede-weggebruiker ben. Want eten, drinken, roken en zelfs kauwgum kauwen in het opennbaar zijn verboden. Dus moet ik meestal wachten tot voorbij Jebel Ali, dan wordt de weg wat rustiger. In en rondom het huis kun je rustig doen en laten wat je wilt, maar restaurants zijn allemaal gesloten tot zonsondergang. Dus tijdens een bezoek aan de mall, de bioscoop of de bowlingbaan (ja, je moet wat in het weekend in de zomer) kun je geen consumpties nuttigen en zelfs geen slokje water nemen.

Op het werk zijn de ramen van het restaurant afgeplakt met ondoorzichtige platicfolie. Een opvallend groot deel van de collega's die niet vasten brengt een flink deel van de dag in de cafetaria door; zodat ze kunnen vergaderen onder het genot van een kopje koffie. De outlet van Jones the Grocer in de receptie is helemaal verborgen achter grote zwarte schermen en via een soort doolhof moet je naar binnen slalommen zodat je vanuit de receptie nergens zich hebt op eten of drinken. 

Onze overbuurman heeft op het lege stuk land naast ons huis zijn jaarlijks Iftar-buffet weer opgebouwd. Een tent, een stuk of 10 tapijten en dito tafels en stoelen sieren de zandvlakte. Iedere dag als de zon officieel ondergaat en het vasten is afgelopen serveert hij de Iftar-maaltijd aan wie er maar zin in heeft. Taxi-chauffeurs, arbeiders, veiligheidsmannen en zelfs politieagenten schuiven gretig aan voor de gratis maaltijd. Inmiddels zijn het er dagelijks zo'n tweehonderd of meer. Hij organiseert het spul en wordt op zijn beurt weer gesteund door families die dagelijks een deel van het eten doneren, of andere spullen die mensen kunnen gebruiken; dekens, kussens, kleding etc. Da's toch een beetje waar de Ramadan voor staat; je naaste helpen en wij bewonderen zijn initiatief zeer. Hij staat er ook zelf iedere dag in de hitte orders uit te delen en zorgt ervoor dat er niemand alleen aan een tafeltje zit.

Vorig jaar waren we slechts toeschouwers, maar dit jaar nemen we deel aan het buffet. Dat wil zeggen wij doneren stroom voor de lampen, water om het terrein vantevoren te sproeien tegen het stof en we hebben zes tafels en stoelen ter beschikking gesteld. Echtgenote J. zou J. niet zijn als ze niet ook nog wat extra tafels en stoelen voor de gelegenheid had gekocht. Ben benieuwd waar we die straks opslaan. Maar al met al voelen we ons nu toch ook echt een beetje geintegreerd, hoe beperkt onze bijdrage ook is.

Ik wens iedereen Ramadan Kareem; sta eens stil bij moslims in Nederland of elders die nog langer moeten vasten iedere dag, want de zon gaat er later onder, wens ze een prettige heilige maand. Veel meer is er niet nodig om elkaar te respecteren.