Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht...

Ook dit jaar is Sinterklaas speciaal voor de nederlandse kindertjes naar Dubai afgereisd. Hulde aan de goedheiligman! Hij kwam afgelopen vrijdag aan in Festival City, om tien uur 's ochtends. Da's best vroeg in 't weeken. Maar het was een mooie, zonninge, wolkenloze dag en al ongeveer 28 graden toen we op de bestemming aankwamen en het zou nog flink warmer worden. Een beetje te laat want de Sint kan ook moeilijk precies inschatten hoe lang de overtocht vanuit Nederland (of misschien uit Spanje?) duurt. Maar dit jaar zat het tij kennelijk mee en was hij al van zijn bootje afgeklommen op de vaste wal. Ook had er zich al een flinke kinderschare om de Sint en de Pieten heen verzameld.


Heel Hollands Dubai uitgelopen voor de Sint



Eva in afwachting van een goed gesprek





Ik zag op enig moment een groepje Indaise meneren overduidelijk opgelaten kijken naar de drie Zwarte Pieten die voor hen stonden; wat zijn dat voor rare geschminckte snuiters? En waarom lopen ze met een jutezak en maillots rond?

Klaas werd geinterviewd door Geert Simons de locatieleider van de nederlandse school in Dubai. En natuurlijk ging het over de gewoonlijke koetjes en kalfjes en werden er uit volle borst liedjes gezongen. Dat het nog altijd crisis is, was te merken aan de Pieten...we moesten vier Pieten afzeulen voordat we er een vonden die nog een paar pepernoten had om uit te delen. Verder was het natuurlijk een leuk folkloristisch hollands spektakel. Avontuurlijke Eva, altijd te porren voor een geintje, kroop langs de rij met kinderen heen om Sinterklaas zelf wat vragen te stellen; waar was zijn paard? Toen de Sint antwoordde dat hij Amerigo helaas dit keer niet mee had kunnen nemen, vervolgde Eva: "Bart en Janneke hebben ook een paard". Tja, daar had de Sint niet van terug en hij vroeg de hoofdpiet om de kleine zebra wat strooigoed te geven.

De Sint had dit jaar ook maar een uurtje geboekt voor Dubai, dus hij moest er al snel weer vandoor. Gelukkig was er nog een evenement gepland in Festival city haven; een race met zelfgebouwde bootjes die op mankracht een parcours moesten afleggen. Zo waren er de Flintstones, een boot Masafi waterflessen en diverse andere bedrijfs- en schoolteams. En zo werd het met een prachtig uitzicht vanaf restaurant "Passage to India" of zoiets, onder het genot van een paar heerlijke curries een buitengewoon genoeglijke middag.

 

Met fraai uitzicht over de Creek op de Burj Khalifa

Van fraai tot praktisch

Ongemak richting Oman

Het lijkt wel een titel uit mijn favoriete jeugdboeken-reeks van "Bob Evers" zoals "Heibel in Honoloeloe". Bob Evers, Arie Roos en Jan Prins beleefden spannende avonturen met altijd, gelukkig, een goede afloop. In ons geval hadden ter gelegenheid van de Eid-vakantie vorige week een reisje gepland naar Oman. We wilden nog graag een keer in de woestijn overnachten in ons favoriete Desert Safari Camp; 25 kilometer de woestijn in, gelegen in de middle of nowhere.

Zoals altijd is de grens oversteken een project op zich; nog ruim voor Oman zijn er twee checkpoints. Paspoorten late zien en de kofferbak open. Prettige dag verder. Dan moet je uitchecken uit de Verenigde Arabische Emiraten. Een paar kilometer verder kun je ter plaatse een visum halen voor Oman. Nog wat geschuif met onduidelijke briefjes en na nog een paar checkpoints kun je je reis vervolgen. Zes stops over een afstand van ongeveer vijfentwintig kilometer. De tijd hangt af van de drukte &/of een eventuele stroomuitval of niet, maar varieert tussen de dertig minuten en een paar uur.

Bij de uitcheck gaat het mis; het visum van echtgenote J. en de kinderen blijkt sinds drie dagen verlopen. Shoot, niet op gelet; ik dacht dat hun visum ook was verlengd toen ik vorig jaar van sponsor veranderde, maar niet dus. Even lijkt het erop dat we terug naar Dubai kunnen, maar navraag bij het nabijgelegen immigratiekantoor levert op dat er nog een laatste optie is. Als we hat visum van J. en de kinderen cancellen dan kunnen we door naar Oman. Bij terugkeer naar Dubai kunnen ze dan op basis van een toeristenvisum het land weer in en vervolgens heb je een maand de tijd om dat visum weer om te zetten in een permanent visum. Het klinkt rigoreus en dat is het eigenlijk ook, maar ja het alternatief is de vakantie afblazen en de kosten voor de geboekte hotels afschrijven. Nou vooruit, onder het genot van een door de overheid aangeboden kopje thee, cancelen we de visa maar. Op hoop van zegen. Ruim twee uur later dan gepland steken we uiteindelijk de grens over om de reis voor te zetten.

De woestijn is als altijd overweldigend; de off-road rit naar het tentenkamp in de buurt van Biddya op zo'n zeshonderd kilometer van Dubai doen we inmiddels zonder gids. Het is de derde keer dat we hier naartoe gaan en eigenlijk kun je het spoor in het zand best makkelijk volgen. Meestal rijd je echter met meerdere auto's in de woestijn, voor het geval er iemand vast komt te zetten. Maar ons Fordje snort genietend van de vrijheid, de banden zingen in het zand en de kamelen juichen ons toe vanaf de zijlijn. Geweldig!

Het tentenkamp ligt er nog precies zo bij als een jaar geleden; een aantal bedoeienen-tenten in een cirkel. Grondwater wordt vanaf een diepte van tachtig meter opgepompt naar een hoger duin en stroomt zo vanuit een opslagbassin naar de eenvoudige badkamer met wc en stromend (nou ja, druppelend) water.

Het diner wordt geserveerd bij het licht van olielampen, maar is gelet op de omstandigheden buitengewoon smakelijk en gevarieerd. Het gezelschap Japanners naast ons kan met name het fruitaanbod wel waarderen; met de zelfmeegebrachte dunschiller wordt er in korte tijd een hele berg fruit soldaat gemaakt. Een en ander wordt vastgelegd met diverse Canon camera's met tele-en groothoeklens. Na de maaltijd stoken we nog een vuurtje van zelfgesprokkeld zwerfhout en genieten van de sterrenhemel en een illegaal meegenomen hassebasje.

Na een heerlijke overnachting, sandboarden en duinklauteren zetten we reis voort naar de kust om het zand uit het haar te spoelen en brengen daar nog een paar dagen door. De terugreis verloopt zoals gepland zonder verdere visum-perikelen. Tim vindt het wel wat hebben; officieel mag je met een toeristenvisum niet naar school gaan en dat spreekt hem wel aan...;o)

Claudia de Breij in Dubai

Afgelopen donderdag was, op uitnodiging van de Nederlandse Vereniging, Claudia de Breij in Dubai en gaf een voorstelling in het Ductac theater in de Mall of the Emirates. Ze was twee dagen eerder aangekomen en had zo ook de gelegenheid gehad om een beetje rond te touren in en rond Dubai en had natuurlijk ook een bezoekje aan de woestijn gebrachts.

De voorstelling heet "hete vrede" en het is niet voor niets dat ze ervoor onlangs de Poelofinario prijs won. Een beschrijving van de show en recensie zijn te vinden op Claudia's eigen website:

htttp://www.claudiadebreij.nl/

en daar valt niet veel aan toe te voegen. De voorstelling is een mix van mooie liedjes waar je kippenvel van krijgt en scherpe observaties over de politiek en ieder van ons. Een van de mooiste liedjes vond ik "mag ik dan bij jou", te zien; http://www.youtube.com/watch?v=dR0_ybFC53s

Met een lekker etentje vooraf en borreltje achteraf in bar "Apres" met uitzicht op de skipiste was een wereldavond en De Breij...dat is een wereldwijf!

Labradors

Dubai Dog Acadamy is back in business. Het is behoorlijk afgekoeld dus tijd om weer te beginnen met de groepslessen. Twee keer per week een groep cursisten voor de cursus "Basic Manners", twee keer per week "Puppy training"  en 1 keer per week "Basic Obedience".  De pylonnetjes, stoelen, slipkettingen en alle andere hulpmiddelen zijn weer opgepoetst, nieuwe stevige gympen en laat maar komen die honden!
Het was weer erg leuk vanmorgen! Vanmorgen werd ik verrast door 8 jong-volwassen labradors en een kleiner hondje van onduidelijke herkomst. De labradors waren uitzinnig van vreugde om zoveel soortgenoten te zien en de eerste 10 minuten vreesde ik dat er niets van enige training terecht zou komen. Het kleiner hondje weerde zichzelf dapper door frequent haar tanden te laten zien aan die opdringerige klasgenoten. Dit werkte perfect, de labs lieten haar met rust en zij kon ook aan de slag. Gelukkig waren er een aantal te laat omdat het de eerste keer was en na een kwartier konden we dan toch eindelijk beginnen. Honden weer aan de lijn en lopen maar; "zonder trekken aan de lijn". Nerveuze eigenaren en dito honden die om zich heen keken of zij de enigen waren met een hond met woeste huppelbewegingen in plaats van een keurig rustig volgende hond.
Na het uitdelen van wat slipkettingen, individuele adviezen en wat duwen en trekken met de hardleerse studenten liep iedereen keurig in een rondje om de pylonnetjes.
Baasjes zichtbaar opgelucht, op naar het volgende onderdeel; "SIT". "Dat doet mijn hond niet, soms doet hij het, het is te moeilijk met al die anderen, enzovoort..." Dat zullen we nog wel eens zien; na een kleine demonstratie met de stoutste hond konden de anderen niet achterblijven en keurig zaten ze in een rij. Volgende commando; "DOWN". Hier en daar wat duwen maar wonder boven wonder zakten alle labradors gedwee door de poten, hun eigenaren stonden met open mond te kijken. Het zat mee dat het inmiddels iets warmer was geworden en dat de studenten moe waren maar dat zeg ik er nooit bij!
Enige uitleg over roedelgedrag, leiderschap en huiswerk om deze week te oefenen en op naar het laatste onderdeel zoals beschreven in mijn brochure; "running around and playing without leash in a fenced garden, great to socialize!", oeps mijn garden! Met grote vrees voor het zorgvuldig gekweekte gras, rozen en hier en daar wat leuke aanplant liepen we terug naar onze tuin om het onderdeel "socializing" te doen. Gekoelde drankjes, de eigenaren delen ervaringen uit, telefoonnummers van hondenkappers, kennels etc en de honden scharrelen rond en spelen samen, dat is het idee. ACHT labradors is best veel dus ik ging ervan uit dat ik deze week niet meer het gras hoefde te maaien vanwege het ontbreken van gras na deze sessie maar het viel alles mee. Hier en daar sprong een Lab met een sierlijke boog het zwembad in om af te koelen, de minder dapperen koelden zich in grote bakken met water op het grasveldje en de rest huppelde rond. De honden waren moe en warm dus de schade bleef beperkt.
Eigenaren waren blij en voldaan en op naar de volgende les!
(NB: foto's zijn van de laatste groep vorig seizoen)

(door J.v.K)

Inburgeren

Zoals eerder gemeld is Aisha bij ons te gast om, ondergedompeld in een Nederlands gezin, te oefenen voor het nederlandse inburgeringsexamen. Dit examen moet worden afgelegd alvorens iemand naar Nederland kan reizen op basis van een machtiging tot voorlopig verblijf. Zo'n MVV kan dan weer alleen worden aangevraagd als de partner of het familielid kan aantonen dat hij / zij de aanvrager financieel kan onderhouden. Eenmaal in Nederland moet de nieuwkomer een vervolgcursus volgen om de status om te kunnen zetten in een langdurig verblijf. Het examen kun je op iedere Nederlandse ambassade in het buitenland afleggen nadat je 350 Euro hebt betaald aan de IND, de Immigratie en Naturalisatie Dienst. Het wordt dus potentiele immigranten niet gemakkelijk gemaakt om naar Nederland af te reizen. En daar is in principe niks mis mee...je mag best een beetje moeite doen voor een nieuwe toekomst.

Je moet vragen kunnen beantwoorden als; hoeveel kwartier heeft een uur? Welke voormalige nederlandse kolonie is kort na de Tweede Wereldoorlog zelfstandig geworden? Wat kun je doen met een mes? Hoe noem je iemand die niet kan horen? Als iets ingewikkeld is; is dan dan makkelijk of moeilijk? Wat is langer; een arm of een been? Is een auto om in te rijden of the koken? Als je een groot gezin hebt; heb je dan veel of weinig kinderen? Hoe noem je het gebouw waar kinderen les krijgen?

Om deze vragen te kunnen beantwoorden moet je best een goed begrip van de nederlandse taal hebben wil je slagen. Een aantal dingen kun je uit je hoofd leren, maar je moet nog steeds de vraag begrijpen en het hele examen wordt in het Nederlands afgenomen.

Ondertussen is Aisha zo'n vier weken bij ons in huis en je ontkomt er niet aan dat in het samenzijn culturele verschillen naar boven komen. Thuis in Pakistan gaat ze niet naar school, maar werkt ze ook niet. Ze is meestal thuis en helpt haar moeder met het huishouden en de voorbereiding van de maaltijd. Ook hier helpt ze dagelijks wel wat, ofwel met koken ofwel met opruimen van de avondmaaltijd. Maar daarnaast moet ze natuurlijk studeren en Nederlands oefenen. Het is merkbaar lastig om je een vreemde taal, die gesproken wordt in een land waar je nog nooit bent geweest en dat je alleen kent van foto's en een video, actief eigen te maken. Van onze kant met een huishouden met drie kinderen, drie honden en twee schildpadden, kun je ook weer niet op ieder gewenst moment van de dag omschakelen naar slow-motion praten en iedere handeling uitleggen jip-en-janneke taal. Er is een verschil in levenstempo, deels cultureel bepaald en deels door de huidige bijzondere omstandigheden. Het is niet meer dan logisch dat dat af en toe wat frictie veroorzaakt. Ook wij leren weer van deze ervaring Als was het maar de waarheid achter sommige spreekwoorden: "visite en verse vis blijven drie dagen fris". Nou ja, nog even en dan is alle stof behandeld en is ze klaargestoomd voor het examen. Het zal dan van haar eigen initiatief en verloofde afhangen of en wanneer ze dan voor het eerst voet op nederlandse bodem kan zetten...

Ali (2)

Zondag, ook de dag van Halloween, was Ali jarig en vierde hij z'n verjaardag. Jasper was, zoals ieder jaar, uitgenodigd voor z'n feestje. Ali geeft altijd Burger King feestjes. Er komt dan een heel ploeg(je) van BK met entertainment, eten en kadootjes. Lekker handig, zo heb je er weinig werk aan en de kinderen vinden het prachtig. Dresscode; verkleed. Ouders ook welkom. Tot nu toe waren we na een half uurtje altijd discreet vertrokken om Jasper daarna weer op te halen, maar omdat Eva ook mocht blijven bleef ik ook maar.

Ali droeg zijn favoriete vampierskostuum en werd net geschminkt toen we, op tijd maar dus als eersten, arriveerden. De tuin was versierd met ballonnen en slingers en uit de door BK meegebrachte stereo klonk stevige muziek. BK legt het feestje ook vast op video dus onze entree werd meteen gefilmd; zwaaien maar en lachen! Een van Ali's buitengewoon charmante zussen ontving ons hartelijk en regelde fris en schmink. Eva wilde alleen een pompoen op haar hand, die paste mooi bij haar pompoenenjurk. Jasper koos voor een spiderman op zijn arm bij zijn heksen-outfit. Toen Jasper en Eva klaar waren moest Ali's schmink op orders van zijn moeder alweer worden bijgewerkt. Hij had er aan zitten wrijven en dus was het zwart doorgelopen. Ali's zus belde nog snel wat vriendinnen en andere gasten en spoorde ze aan snel te komen.

Na een minuut of twintig waren de meeste kinderen binnen en kon de entertainment beginnen; dansen en spelletjes, luid aangespoord door het Filippijnse animatieteam. Er waren inmiddels ook wat moeders meegekomen, kennelijk allemaal bekenden uit thuisland Iran en allemaal ruim voorzien van bling, strak in de make-up en grote-merken kleding met bijbehorende handtassen. U weet wel; die moeten met de onderam omhoog in de knik bij de elleboog nonchalant worden gedragen en mogen natruurlijk niet op de grond staan. Aangezien je op een kinderfeestje me je Dior, Prada of YSL niet zo makkelijk op de hurken gaat, hadden de meesten hun nanny meegenomen. Ik was duidelijk de enige aanwezige vader in het gezelschap, ook Ali's vader was dit jaar niet thuis. Zo onstonden er een gezellig kinderfeestje en een dameskransje met de organisatie strak in handen door Ali's zussen en moeder. Uit een van de damestassen kwam op enig moment een enorme Canon camera met naar schtting 300 mm lens te voorschijn en werd er flink gepsoseerd; voorzichtig lachen want de botox is wellicht niet scheurvast?


Burger King vermaak

De spelletjes waren onder andere; touwtrekken, "wie-kan-er-het-mooiste-dansen" en "wie-brengt-er-het-eerst-een-xxx-voorwerp". De meeste prijsjes werden door de nannies in de wacht gesleept. Ach ja, mogen die ook een keer een leuke tijd hebben. Zo op het oog waren ze ook niet veel ouder dan de aanwezige kinderen. Ali liet het allemaal een beetje gelaten over zich heenkomen. Hij was moe en wilde eigenlijk liever op een bankje zitten. Na een tijdje was het gelukkig tijd voor de verjaardagstaart en, hoe kan het ook anders, Burger King kindermenu's!
Omdat Jasper en Eva die avond nog langs de deuren wilden voor een potje "trick or treat" moesten we daarna helaas vertrekken. Ali's moeder wilde me net uitnodigen voor een hapje in de salon, maar dat moest ik dus beleefd afslaan wat natuurlijk een doodzonde is...maar ja. Als we na afscheid te hebben genomen Ali's huis verlaten staat mijn auto ingeklemd tussen een Porsche Cayenne en een gigantische Rolls Royce. In gedachten loop ik de dames even langs en kom tot de conclusie dat de mevrouw die wat met me had zitten flirten de meest waarschijnlijke eigenaar was. Had ik nou maar een beetje toegehapt, dan had ik misschien nog een proefritje kunnen maken...in de auto uiteraard ;o)

Baileys

Volgens Eva heet ze "Bayleaves" (laurierblaadje) is een ongeveer tweejarige kruising tussen een Chihuahua en een Pincher die we sinds een week of vijf fosteren. Dat wil zeggen dat ze tijdelijk bij ons logeert (ook al? ja!). Baileys was door haar vorige baas uit Abu Dhabi gedropt bij Canine, het lokale asiel, wegens agressief gedrag. En dus wilde hij haar niet meer hebben; doei. Toen echtgenote Van Kesteren het asiel bezocht was Baileys een week daarvoor binnengebracht en stond helaas op de nominatie om te worden ingeslapen, want ook de asiel medewerkers konden haar niet bereiken. Ze had al diverse vrijwilligers gebeten en dus wilde niemand meer haar hok in en was ze eigenlijk opgegeven. Zeg dat nooit tegen Van Kesteren; "dat zullen we nog wel eens zien!", en dus ging Baileys mee naar huis. Zelf werd Van K ook nog even gebeten, maar geinspireerd door de amerikaanse Dog Whisperer Cesar Milan liet ze zich niet uit het veld slaan. We hebben al zijn documentaires op National Geographic gezien, dus kom maar op.

Al de eerste avond toonde Baileys haar sociale gezicht en sprong bij mij op schoot om me vervolgens enthousiast en volhardend in m'n gezicht te likken. Gelet op alle oorlogsverhalen en haar geschiedenis bleef ik maar doodstil liggen en dat beviel haar wel. Dus vanaf toen waren we goede maatjes. Ze was de eerste weken nog wel regelmatig onvoorspelbaar en afstandelijk, maar door het samenleven in een roedel met twee andere honden en de huiselijke omgeving ontdooide ze zichtbaar en ontpopte zich tot een vrolijk en gezellig hondje; ze komt graag op schoot liggen, maar houdt ook van een stevige wandeling. Dapper legt ze op haar kleine pootjes minstens drie keer de afstand af die wij overbruggen, maar je hoort haar niet mopperen.

"zo vermoeiend dat sociale gedoe"

Vorige week had Baileys een terugvalletje veroorzaakt door een sterilisatie en vaccinaties. Tja, daar zou ik ook even chagrijnig van zijn. Maar ja, om in aanmerking te komen voor adoptie, moest dat wel even gebeuren. Nu is ze klaar om geadopteerd te worden door een nieuw gezin. We zullen haar missen, maar er is ongetwijfeld een leuk gezin ergens in Dubai die nog veel plezier van en met Baileys zullen hebben. En wij hebben veel plezier beleefd aan de logeerpartij. Bedankt Baileys; het ga je goed!