Schoolconcert

Bij Jasper waren ze al weken in voorbereiding van het jaarlijkse schoolconcert. Uren en dagen hebben ze geoefend en we ontvingen briefjes thuis met instructies; voor de jongens gelieve een zwarte broek aan te schaffen, een wit overhemd zónder zakken en een paar bretels. Voor de meisjes een roze jurk verkrijgbaar bij ToysRUs a 69 dirham. Nou, okee dan maar. Wat er verder op het programma staat is groot geheim. Jasper neuriet regelmatig liedjes, zouden ze die gaan zingen? O ja, en prinses Haya komt. Als ik 's middags mijn collega's vertel van de prinses vallen diverse monden open; prinses Haya, wow! Ik heb geen idee, maar Google even voor de zekerheid zodat ik straks niet de verkeerde voor heb;

http://www.princesshaya.net/

Prinses Haya is de echtgenote van Sheikh Mohammed, u weet wel: Vice President and Prime Minister of the UAE and Ruler of Dubai. Ik begrijp nu waarom hij altijd wat dromerig op de foto staat en in de somberste tijden toch nog een lichtje ziet aan 't einde van de tunnel...dat komt door prinses Haya! Prinses Haya is de dochter van koning Husein en koningin Alia van Jordanië. De Vice President en Prime Minister etc is in 2004 getrouwd met zijn toen 30 jarige bruid. Mo is zelf van 1949, dus een paar jaartjes eerder geboren.









Anyway, de school ligt er blinkend bij en de rode loper ligt uit. Een soort doedelzakblazers warmen zich op voor de ontvangst. Fotografen zoeken een strategische plek en camera's draaien alvast wat sfeerbeelden. Binnen worden in de klas de kinderen opgedoft en voorbereid op de grote show. Iedereen is op z'n paasbest aangekleed en de spanning is voelbaar. Jasper blijft in de klas als wij gaan alvast naar de grote zaal waar de show zal plaatsvinden.









Het wachten duurt nog even en de zaal vult zich langzaam met publiek; er is een VIP-vak voor de sponsors en belangrijke genodigden. Net als ik even een kopje koffie wil scoren bij het buffet begint het in de gang te gonzen en daar komt ze: prinses Haya met gevolg. Ik grijp naar mijn camera en wil afdrukken...maar, ik zie niks? Dan begrijp ik dat het dopje nog op de lens zit! G...! Ik ruk het dopje eraf en druk opnieuw af; net op dát moment loopt de directeur van de school vol in beeld en pal vóór Haya. Zucht.


Het concert begint en de oefening, alle inspanning en moeite is zichtbaar; het ziet er prachtig uit. Speeches, diverse scenes en liedje wisselen elkaar af. De kinderen genieten zichtbaar van het optreden en er zitten goede zangers en acteurs bij. Als de groep van Jasper aan de beurt is sta ik net vooraan en kan een paar leuke foto's maken. Jasper heeft me in de gaten en zwaait enthousiast van achtr z'n parapluutje terwijl "I'm singing in the rain" speelt. Ook de Carpenters komen nog voorbij wat me doet vermoeden dat de muziekleraar waarschijnlij ook 40+ is. Ik sta ondertussen tussen de echte fotografen en wek kennelijk de indruk erbij te horen, want ik word niet weggestuurd. Hierdoor krijg ik de gelegenheid om ook nog een fotootje te maken van Haya.

Na het optreden is Jasper bij ons in de zaal komen zitten en hij is natuurlijk zeer geïnteresseerd in de prinses: "waar zit ze dan, waar woont ze dan, wat eet ze dan". Op de een of ander manier is een prinses in zijn ogen meer een barbie-achtige verschijning in een trouwjurk, dus aanwijzen werkt niet. "Mag ik haar een hand geven?" vraagt Jasper. Uuuuh... Aan het einde van het concert verlaten de VIP's de zaal als eerste en komen dus langs onze rij lopen. Tussen allen witte jurken en fotografen ontwaart Jasper plotseling de prinses en steekt zijn hand uit. Prinses Haya aarzelt geen moment en drukt Jasper de hand. Ze complimenteert hem met zijn voorstelling en vraagt z'n naam. Het duurt bij elkaar misschien 10 seconden en dan gaat de karavaan rondom de prinses weer voort. Ik stond als die tijd pal naast Jasper met mijn camera in de hand en realiseer me dat ik wéér geen foto heb genomen. Maar ja, dat doe je nou ook weer niet als je met je neus bovenop een echte prinses staat...en wat voor een prinses. (door PS)

Werkplek (PS)

Arbeidsomstandigheden zijn in Dubai heel verschillend. Aan sommige zijn wij inmiddels gewend geraakt, maar deze zijn wellicht minder voor de hand liggend als je ze zo bij elkaar ziet.

De buurt waarin we wonen is een wijk met een slagboom en bewaking. Niet dat het er onveilig is, maar het is vooral gericht op service en comfort; niet iedereen kan zomaar naar binnen en dus wordt de deur niet platgelopen door lieden die iets willen verkopen of hun dienstenaan willen bieden. Bij de slagboom staan veiligheidsmannen in uniform. Gewapend met een klembord en pen willen ze van iedereen wetenwat ze komen doen en waar. Ze noteren kentekens en controleren "gate-pasjes" van tuinlieden en helpers. Als ze eenmaal weten dat je bewoner bent, word je vriendelijk toegezwaaid of toe-gesalueerd al naar gelang de versheid van de bewaker. Ik zou weleens op het klembord willen kijken om te zien wat ze nu precies noteren; je kunt de wijk van twee kanten in en uit, dus waterdicht kan de administratie niet zijn...

De bewakers bezitten over een degelijk huisje met airco en toilet en de toegang is meestal voorzien van twee slagbomen; 1 voor bezoekers en 1 voor bewoners. De piloten van de begane grond waken over uw en onze eigendommen met groot verantwoordelijkheidsgevoel; als je niet kunt aantonen dat je iets te zoeken hebt in de wijk word je zonder pardon weggestuurd. Onderstaande foto is helaas enigzins beroerd van kwaliteit, maar rijden en tegelijk een foto maken is best lastig. Ik zal nog wel eens een betere publiceren.

De bouw is natuurlijk een universele werkplek. In het voorjaar, winter & najaar is het lekker om buiten werkzaam te zijn. In de zomer wordt er rond het middaguur een siësta afgekondigd om de ergste hitte te vermijden en werkgevers zijn dan verplicht een schaduwplek te creëren waar de arbeiders kunnen verblijven. De gemiddelde bouwplaats ziet er volgens mij, maar wat weet ik ervan, redelijk werkbaar en veilig uit. Opvallend is wel dat er vaak nauwelijks fatsoenlijke middelen zijn; de zanderige in- en uitrit van de bouwplaats moet daardoor door 3 mannetjes met halve bezems worden schoongeveegd. Een soort water naar de zee dragen.

Mijn persoonlijke favoriet, mocht ik nog eens een carriëre-switch overwegen, is de badmeester. Dag in en dag uit op het zwembad passen; altijd zicht op helder water van onder de parasol vandaan. Jasper gaat elke dag even op de fiets naar het parkje om met de badmeester "my friend" te kletsen en komt vaak terug met een speelgoedje dat door deze of gene is vergeten. Wel jammer is dat de helft van de tijd er niemand in het zwembad is. Iedereen gaat of staat naar gelang het hem / haar belieft, behalve de badmeester die moet op z'n post blijven. Net als de douche...

Tenslotte is er het object-bewakings huisje; duidelijk minder gelikt dan de woonwijk variant. Het gaat hier om een huisje dat bij een laad- & losplaats voor vrachtwagens staat opgesteld net bij de achteruitgang van onze wijk. Soms zit er iemand in het huisje, soms ook niet niet. Wat er gelost danwel geladen wordt is volkomen onduidelijk, maar het gebeurt in ieder geval prettig onder toezicht. Wordt vervolgd...

Zandstorm in Riyadh

In Saoedie-Arabië zijn ze best wat gewend, maar deze storm was ook in hun ogen best heftig...houdt ramen en deuren, ogen en mond gesloten en luister naar de berichtgeving op de radio.

Spek & bonen

Gisteren werden we gebeld door een medewerker van de CID; de Centrale Inlichtingen Dienst van de politie, althans dat beweerde de man aan de telefoon te zijn. Hij wenste informatie over één van onze medewerkers. Nu worden we regelmatig gebeld door banken en andere instanties die telefonisch privacy-gevoelige informatie opvragen. We geven daar structureel geen antwoord op en leggen uit de vragen op z'n minst per brief of email te willen ontvangen; iedereen kan zich wel voordoen voor bank x. Veelal gaat het om het verifiëren van salarissen in 't geval een medewerker een lening aanvraagt of achterloopt bij het terugbetalen van credit card uitgaven.

In de huidige omstandigheden nemen veel mensen de benen als ze in financiële problemen zitten, bijvoorbeeld doordat ze zijn ontslagen. Als daarop vervolgens je visum wordt geannuleerd word je banktegoed of -tekort automatisch bevroren en wat dan? Op het vliegveld worden nog dagelijks auto's gevonden met de sleutels nog in het contactslot; van de eigenaar ontbreekt elk spoor. Die zitten inmiddels thuis, waar dat ook moge zijn. Als de bank vervolgens aangifte doet bij de overheid kom je op een zwarte lijst en het land niet meer in. Levenslang. In de afgelopen weken zijn ook bij ons twee medewerkers met de noorderzon vertrokken, met achterlating van forse schulden en zonder een toekomstig adres op te geven. Hoewel misschien vreemd, maar zelfs het afblaffen van schuldeisers wordt op een gegeven moment routine. In de ogen van de politieambtenaar was hij door één van mijn collega's echter op ongepaste wijze te woord gestaan en dus werd ik gesommeerd om vandaag te verschijnen op het politiebureau.

Samen met onze PRO reis ik af ik naar het Ministry of Immigration in Satwa waar de CID is gehuisvest. Het kantoor is gevestigd in een serie aan elkaar geplakte noodgebouwen. Krakend en knarsend lopen we van gang naar gang op zoek naar inspecteur H. Desgevraagd stuurt men ons heen en weer. Uiteindelijk komen we bij het juiste kantoortje; een kamertje van 3,5 bij 3,5 meter met een bureau, een stoel, een tweezitsbank en een kastje met glazen deuren met een serie opbergmappen. Na het overhandigen van mijn kaartje, ik krijg er geen terug, begint H tegen de PRO te praten en de situatie uit te leggen. In het arabisch uiteraard, dus ik zit er voor mijn gevoel een beetje voor spek en bonen bij. In etappes word ik op de hoogte gebracht; onze medewerker die in Saoedi Arabië verblijft moet naar Dubai komen zodat ze zijn visum kunnen cancellen en hem levenslang doe toegand tot de UAE ontzeggen. H wil niet zeggen wat de medewerker heeft uitgespookt om dit te verdienen, maar hij wil er niets over kwijt en beweert het zelf niet te weten; hij voert slchts orders uit.

Herhaaldelijk probeer ik uit te leggen dat als hij iets ernstigs heeft gedaan, en je komt niet op de zwarte lijst vanwege zweetvoeten, we het willen weten. Afhankelijk van de ernst van de feiten zou het voor ons reden kunnen zijn om de man te ontslaan, of niet. Maar H is niet to vermurwen; steevast praat hij alleen tegen de PRO, maar wil verder niets toegeven. Geen officiële brief van het CID met het verzoek om de man "uit te leveren", geen toelichting op de feiten, hij wil zelfs geen business card overhandigen. Het enige wat hij nog wel kwijt wil is dat als we niet meewerken we zelf wel eens in de problemen kunnen komen; hij kan ervoor zorgen dat ons bedrijf geen visa meer kan aanvragen, waardoor we vleugellam zouden zijn. Niet veel wijzer gaan we weer kantoorwaarts. Dit zijn van die momenten waarop je eigenlijk arabisch zou willen kunnen spreken. Aan de andere kant is het ook wel weer grappig om een volkomen onverstaanbaar gesprek te proberen in te schatten op basis van intonatie en non-verbaal gedrag. Je zit erbij en kijkt ernaar, juist; voor spek en bonen...

Drank maakt meer kapot dan je lief is...(PS)

Zoals een avondje rustig op de bank zitten aan de vooravond van een lang weekend...gossiemijne (zou Eva zeggen), niet alleen de wijn is op maar ook de hassebas oftewel whisky! Sapperdeflap, wat een pech. Vooral omdat een drankje nu eenmaal niet op elke straathoek te verkrijgen is, tenzij je van "Saudi champagne" houdt, maar dat doen we dus niet.

Op vrijdag is de MMI gesloten, maar op zaterdag is ze gelukkig weer open. De MMI is één van de twee ketens van drankenwinkels in Dubai. Met zo'n acht vestigingen redelijk verspreid over het emiraat. In November heb ik de liqor license succesvol vernieuwd; een pasje om drank te mogen kopen en bezitten kost drie weken wachttijd tegen inlevering van 160 dirham (gedeeld door 5) en een kopie van het paspoort met visum en een inschrijfformulier waarop je je inkomen moet vermelden. Dat alles had ik vorig jaar ook gedaan, maar men is wellicht vergeetachtig? De overheid bepaalt vervolgens hoeveel dirham ik per maand in vloeistof mag omzetten.

Ik ga altijd naar dezelfde vestiging in de Greens Community op zo'n vijftien autominuten van Springs. Greens Community is een op zich prettige (en de naam zegt het al; groene) wijk meer naar het binnenland. De wijk grenst echter aan de toegangsweg van Fujairah naar Jebel Ali, vergelijkbaar met de Rotterdamse haven. Al het vrachtverkeer naar Jebel Ali komt langs de rotonde grenzend aan de wijk en dat is een regelrecht nachtmerrie. Vrachtwagens mogen niet inhalen en staan in een kilometerslange file achter elkaar stil. Om af te slaan of in te voegen moet je je letterlijk tussen de vrachtwagens door wringen; op hoop van zegen. De boel staat daardoor op veel plaatsen stil. Er wordt nu gewerkt aan de gelijkvloerse rotonde om middels fly-overs de boel te ontsluiten, maar dat duurt nog wel een jaartje voor het af is. Voor de bewoners van Greens Community is dit een nachtmerrie die al jaren duurt; als je pech hebt duurt het zomaar een half uur om de rotonde te nemen voordat je thuis komt. Je zou er bijna van naar de fles grijpen.

Het filiaal is gevestigd aan de parkeerplaats aan de zijkant van het winkelcentrum. Het is een winkel zonder etalage &/of enig ander raam, maar slechts een witte deur met een MMI logo erop. Als mensen in Nederland een dergelijk etablissement inschieten, zou je denken dat ze zich melden bij het Centrum voor Alcohol en Drugs voor de dagelijkse portie methadon...maar nee, dit is een legitieme winkel. Ooit mochten we bij dit filiaal zonder license tóch al wat kopen en je ziet; klantvriendelijkheid wordt beloond. De bedrijfsleider vraagt altijd hoe het met vrouw en kinderen gaat en is zeer behulpzaam bij het aanprijzen van de voorraad. Dit keer sta ik al om half twaalf voor de deur terwijl de winkel zo blijkt, pas om twaalf uur open gaat. Wat een armoe...gelukkig doet Eva een dutje op de achterbank en zo is de tijd toch nog produktief.

Veel collega's en bekenden gaan naar Barracuda, da's een een winkel in Umm al Quwain; twee emiraten naar het noorden. Het nadeel is dat het heen en weer ongeveer twee uur rijden is. Het voordeel is dat het goedkoper zou zijn, maar gemak wil ook wat. Bovendien moet je door Sharjah rijden om er te komen en sharjah is een "droog" emiraat. Als je in Sharjah wordt aangehouden met drank in de kofferbak, dan kun je lachen; lees wordt je aangehouden en beboet &/of vastgezet.

Bij de MMI kost een wit wijntje zo'n 30 dirham, waar je dan wel 30% belasting bij op moet tellen, dus een gemiddeld flesje kost ongeveer 8 euro. Mijn lol haal ik uit het speuren naar koopjes; drie voor twee of zoals vorige keer een hele acceptabele chileense chardonnay voor slechts 15, dus 20 dirham inclusief belasting. Doe mij maar een doosje! Voor het gemak en om de rotonde niet al te vakk te hoeven ervaren, sla ik meestal een paar doosjes wijn tegelijk in en eveneens een paar flesjes sterk spul. Bij het afrekenen krijg ik als vaste trouwe klant er altijd nog een gratis flesje whisky of pernod bij en zo is iedereen tevreden. Er moet natuurlijk worden getekend voor de ontvangst van de goederen en iedere druppel staat in de computer opgeslagen. Het maandquota is weer stukgeslagen en het weekend kan met een rustig gemoed worden voortgezet. Wat zal het straks gek zijn als je op vakantie in Nederland weer gewoon bij iedere Albert Heijn op de hoek een wijntje kunt kopen...bijna saai.

The Prophet (PS)

Vandaag is het de verjaardag van de profeet Mohammed (PBUH), de grondlegger van de Islam. En het was gisteren, én morgen, én donderdag z'n verjaardag. Dat heeft diepgaand onderzoek mij deze week opgeleverd. Ik vond ook nog een aardig filmpje op YouTube over een film over het leven van de profeet:

http://www.youtube.com/watch?v=mhYt7s0MWtk

Eén van mijn belangwekkende taken is het melding doen van feestdagen en hoewel niet wereldschokkend is het altijd weer een tijdrovend fenomeen. Ik heb al eens eerder melding gedaan van het feit dat de feestdagen gekoppeld zijn aan de maankalender. Het is een beetje zoals Pasen in Nederland, hoewel er volop mensen zijn die wel altijd schijnen te weten wanneer dat valt; namelijk de derde dinsdag in September, of zoiets. Dat dat in dit geval Prinsjesdag is weet ook ik nog wel, maar het gaat om het principe...u begrijpt wel.

Los van maankalender spelen ook praktische zaken een rol; al een week geleden werd in de krant in Dubai aangekondigd dat de feestdag voor de overheid op zondag werd gevierd, wat ambtenaren een aangenaam lang weekend oplevert. Voor de private sector, wij dus, werd de feestdag een aantal dagen later aangekondigd voor de zaterdag. Da's normaal gesproken het reguliere weekend, dus daar werden velen niet vrolijk van. Ons weekend valt op vrijdag en zaterdag, hoewel het na anderhalf jaar in Dubai vertoeven nog altijd voelt als zaterdag en zondag. Als je dan op zondag weer aan de slag moet, voelt dat dubbel vervelend, ondanks dat je de vrijdag al vrij was. Toch is zondag ook wel weer een lekkere dag om te werken; de rest van Europa is vrij en dus is het rustig met email en telefoonverkeer en kun je veelal lekker ongestoord doorwerken; elk nadeel heb z'n voordeel.

Enfin, na lang wikken en wegen, websites van verschillende kranten volgen en mailen met HR collega's van andere bedrijven in de regio onder het mom van; "wat doen jullie?", hebben we uiteindelijk met het management team besloten om de zondag vrij te geven in Dubai. Op het laatste moment kwam er woensdagmiddag laat alsnog een circulaire die de feestdag voor de private sector ook aankondigde voor zondag, dus kwam alles zoal altijd toch nog op het laatste moment goed. Vandaag is de profeet dus jarig in de UAE, Libanon & Oman, morgen in Egypte & Bahrein en donderdag in Kuwait. In Qatar en Saudi Arabia vieren ze helaas dit feest niet, vraag me niet waarom...

Dit lange weekend zijn we naar de Kartdrome geweest, onderdeel van het plaatselijke circuit van Dubai, de Autodrome. Het complex is nog volop in aanbouw maar oogt nu al, hoe kan het ook ander, spectaculair. De Kartdrome kent 2 banen; een binnenbaan van ongeveer 500 meter en een buitenbaan van 1,2 kilometer. Bij binnenkomst schrijf je je in en kun je naar wens een nickname invoeren die op de tijdvermelding komt. Een overall aan, helm op met hygiënische binnenkous, handschoenen aan en gáán op die baan.

Het is een mooie baan met veilige plastic en rubberen baanafscheidingen en de karts zijn voorzien van een soort bumper rondom zodat zelfs de wielen afgeschermd zijn en je niet in elkaar verstrikt kunt raken. De stoeltjes zijn zodanig gevormd dat je geen kant uit kunt en iedere broodkruimel op de baan voel je onder in je rug, dankzij het ontbreken van vering. Een kwartier is voldoende om de lunch alsnog zodanig flink door elkaar te schudden dat de hele helm van binnen een beetje zuur begint te ruiken. Ik heb van m'n leven net zo vaak gekart, maar de semi-misselijkheid die ik voel is dezelfde als de vorige keren. Ik denk dat mijn evenwichtsorgaan niet bestand is tegen zoveel complexe en elkaar snel opvolgende bewegingen. Ondanks dat werd ik wel eerste uit onze manche, maar goed met 3 kinderen in de race is dat nu ook weer geen wereldprestatie. Mijn snelste rondetijd van 39 seconden is eveneens goed voor de elfde tijd die dag (wij waren bezoekers 11 tot en met 16 of zo). De snelste baantijd ooit is 22 seconden...gelukkig heb ik meer verstand van het bepalen van feestdagen.