http://www.alfaisaliahhotel.com/
Maar goed, ik kwam om te werken. Samen met Nasser, de lokale HR manager, heb ik een aantal afspraken met andere bedrijven om ervaringen uit te wisselen. In Saudi Arabis is het extreem moeilijk om visa te verkrijgen en dus nieuwe medewerkers aan te kunnen nemen. Ook is het een van de arabische landen waar een quota geldt voor het aantal autochtonen dat je in dienst wordt geacht te hebben; namelijk minimaal 30%. En traditioneel zijn Saudi's, gewend aan altijdvloeiende olie en dus geld, niet de meest enthousiaste en gemotiveerde medewerkers. En dus is het lastig Saudi's te werven, niet alleen voor ons maar voor alle bedrijven. Gelukkig lijkt het tij te keren en worden jongeren gestimleerd hun opleiding to voltooïen en van de bank af te komen. Hier zijn het dus de autochtonen die gestimuleerd moeten worden...
In Saudi gaat 90% van de locals traditioneel gekleed; een Thobe, zo'n witte "jurk" voor heren met ghutra (hoofddoek) en agal (zwart touw dat de doek op z'n plek houdt). En voor dames meestal een abaya (zwarte jurkjas) en boshiya (sluier). Onder de abaya worden niet zelden designer-jeans en naaldhakken gedragen en op de sluier prijkt over het algemeen een Gucci zonnebril. Een gezichtssluier is niet verplicht. Een misvatting is dat de burka veel wordt gedragen; zo'n blauwe "tent" met gaas, ik ben er in het Midden Oosten nog geeneen tegengekomen. Als niet traditioneel gekleedde westerling val ik behoorlijk uit de toom.
Scheiding van seksen gaat best ver; vrouwen mogen geen auto besturen en niet met mannen in 1 ruimte werken. We hebben dan ook een speciale ladies-afdeling, niet toegankelijk voor mannen! Zelfs in de fastfood restaurants is een aparte rij voor vrouwen en in de mall zitten modezaken voor vrouwen bij elkaar en de heren moeten een etage hoger zoeken. Wel overzichtelijk, dat wel.
Op een avond word ik met een aantal collega's bij Nasser thuis uitgenodigd om te komen eten. Dat is een hele eer en het lijkt me leuk Nasser's familie te ontmoeten. We worden ontvangen in de gastenkamer en onthaald op arabische koffie (ik ben er geen fan van) en dadels. Er wordt gezellig gekletst en er klinken kinderstemmen op de achtergrond, maar de familie komt niet in beeld. Dan is het eten klaar en we betreden de eetkamer. Het eten staat uitgestald op op de grond en we nemen eromheen plaats; er is gedekt voor 4, maar er staat genoeg voor 10; kreeft, garnalen, gebakken vis, nog meer gebakken vis, kip, kofta, salade en rijst. Werkelijk een feestmaal dat echter met een rap tempo naar binnen wordt gepropt, excusez le mot! Ondanks dat mevrouw Nasser en dochter niet in zicht komen, wordt het een gezellige boel en worden viernden voor het leven gemaakt.
Waar het in Dubai behoorlijk veilig is, heerst in Saudi toch een wat bedrukte sfeer. In 2004 nog zijn er verschillende aanslagen gepleegd en ouders laten hun kinderen niet thuis buiten spelen. Zelfs al mochten vrouwen autorijden, dan nog vinden de mannen die ik spreek het niet veilig. Desondanks vind ik het een ondergewaardeerd land en heb ik louter vriendelijke en integere mensen ontmoet. Van de dagelijkse omgangsvormen en het respect dat in iedere ontmoeting wordt uitgedrukt ben ik in ieder geval behoorlijk onder de indruk.
Het was weer een goed, leerzaam en nuttig bezoek. Een Sangria gebaseerd op vruchtensap en 7-up, maar zonder een druppel alcohol, blijft echter 1 van de dilemma's waardoor ik in Saudi waarschijnlijk toch niet écht zou kunnen aarden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten