Atlantis; teruggevonden...

Tja, dat ze dat nou niet eerder verzonnen hadden; Atlantis was natuurlijk helemaal niet zoek, maar er werd op de verkeerde plek gezocht. Maar het is gevonden en gisteren op gepaste Dubaise wijze geopend met levende sterren & ander vuurwerk, zie;

http://www.atlantisthepalm.com/grandopening.aspx

Atlantis omvat onder andere natuurlijk prachtige hotelkamers met zeezicht, privéstranden, een waterpark met glijbanen die eindigen tussen de haaien en uiteraard culinaire hoogstandjes. En wat er niet is, kan ongetwijfeld bezorgd worden...

National Identity Card

Al een paar maanden is het in het nieuws; de nieuwe National ID Card die persoonsgegevens zoals paspoortnummer en -vervaldatum, visum, nationaliteit, opleiding én vingerafdrukken van iedereen in de Verenigde Arabische Emiraten vastlegt. Het pasje met digitale foto moet op termijn andere identiteitsbewijzen vervangen en is noodzakelijk zijn voor het verrichten van allerlei transacties. Een bankrekening openen of je autoregistratie verlengen zal allemaal niet meer mogelijk zijn zonder de ID Card. Voor de implementatie is speciaal een nieuw orgaan opgericht, de "Emirates National Identity Authority". Eind 2008 moeten alle nationals zich hebben geregistreerd en eind 2010 dient iedereen over een ID Card te beschikken.

Een paar weken geleden begon de ellende; in de kranten werd bericht dat de deadline vervroegd is...eind dit jaar moeten niet alleen nationals maar óók expatriates over de kaart beschikken. Nu is berichtgeving in 1 krant meestal niet doorslaggevend, maar al gauw bleek dat het de overheid menens was. In ons bedrijf werd ik overstelpt met vragen omtrent het proces en vooral of HP de kosten zou dragen en hoe we het voor de medewerkers gemakkelijk zouden maken, want we hebben natuurijk geen tijd om dit zelf te regelen in de op comfort gerichte maatschappij. Na een bezoek aan het EIDA was duidelijk dat iedere medewerker zelf langs moet gaan, want er moeten vingerafdrukken worden genomen en dat kun je helaas niet outsourcen. Op de website van het EIDA werd aanvankelijk aangeboden om met een mobiel kantoor langs te komen, maar door de verandering van deadline is deze service stopgezet.

Na een avond knoeien op de website; hoe later het werd hoe beter het ging, lukte het me om de online formulier in te vullen en gepersonaliseerde barcodes uit te printen. Ook lukte het me om online een afspraak te maken voor 2 November om 13.10 's middags. De website is op zich gebruikersvriendelijk en geavanceerd, maar door het grote aantal bezoekers zowat continue overbelast.

Inmiddels ging het verhaal dat zonder ID Card je bankrekening wordt bevroren. Daags daarna stonden er urenlange rijen voor de kantoren van het EIDA; alle online afspraken zijn gecancelled en er geldt: wie het eerst komt, het eerst maalt. Sommige collega bedrijven hebben hun medewerkers aangespoord om het registreren voor de kaart als prioriteit te beschouwen en alles opzij te zetten om een kaartloos leven te voorkomen... Per dag hebben de gezamenlijke kantoren van het EIDA capaciteit voor 6000 afspraken, 200 per kantoor per dag. Nog zo'n 600.000 inwoners van Dubai hebben de kaart nog niet aangevraagd.

Collega Marc ging deze week 's morgens om 4.30 naar het EIDA kantoor om toch vooral een nummertje te bemachtigen en in godsnaam die vervloekte kaart aan te vragen. Eenmaal aangekomen stond er een rij wachtenden van méér dan 200 personen, hij kon dus terug naar huis. Nummer 1 in de rij was er de avond tevoren om 23.00 uur gaan staan! Mohamed uit Abu Dhabi kreeg gisteren met familie om 7.30 nummer 194 voor die dag, hoera! Om 19.00 uur ging het kantoor dicht, helaas was men niet verder gekomend dat nummer 145...volgende week beter.

Zelf had ik meer geluk op 2 November; gewapend met mijn afspraak SMS, het formulier, mijn paspoort en cash (nooit vergeten als je overheidsdiensten gebruikt; ze accepteren alleen cash) kwam ik om 13.00 uur aan bij het EIDA. Om 13.45 verliet ik het pand; weliswaar nog zonder kaart, maar die wordt over een week of twee thuisbezorgd.

Vandaag werd op de radio gemeld dat de deadline voor expatriates is opgeschort tot...je raad het al; eind 2010. Morgen zal het wel in de kranten staan, dan weten we het zeker.

Halloween, Sinterklaas & zandstorm in Zoo

HALLOWEEN

Even wat achterstallig onderhoud en recente weekendbelevenissen. Op 31 oktober werd ook hier Halloween gevierd en "trick or treat" geroepen. Tim had voor de gelegenheid een paar vriendjes uitgenodigd om "scary pizza's" te maken en vervolgens met flinke plastic tassen er op uit te trekken om snoepgoed te scoren...en dat is gelukt; ik denk dat ze gemiddeld met een kilo snoepgoed per persoon terugkwamen. Ons Halloween-hoekje zag er zo uit:

SINTERKLAAS

Op vrijdag 14 November kwam de Sint aan in Dubai; een dag vóór zijn aankomst in Nederland. Ook hier presteert Dubai het weer voor te lopen op in dit geval Nederland en Vlaanderen... De goedheiligman, gesponsord door de Nederlandse vereniging en Van Oord, komt met zijn pakjesboot 12 aan op een zij-arm van de Palm waar door Van Oord voor de gelegenheid een parkeerplaats is aangelegd. Ook is er een terp van zand met daarop een podium en een passende zetel om Sinterklaas op passende wijze welkom te heten. Om elf uur stipt komt de pakjesboot toeterend de hoek om varen en meert een tiental minuten later af aan de steiger. Vanaf het nabijgelegen strand zie je mensen verbaasd kijken naar de uitzinnige massa Nederlandse kinderen en volwassenen die met vlaggetjes zwaaiend de Sint en zijn Pieten joelend verwelkomen. "Wat een mafkezen", zie je ze denken.

De plaatsvervangend consul, vertegenwoordiger van de Staat der Nederlanden, heet de Sint van harte welkom en oud-hollandse liedjes volgen. De Pieten strooien er lustig op los, maar om de een of andere reden smaken pepernoten uit het zand toch anders...

DUBAI ZOO

Ook nog dit weekend een bezoekje gebracht aan de Dubai Zoo. Onderweg ernaartoe kwam er nog een zandstormpje langswaaien waardoor het zicht tijdelijk behoorlijk verminderd is. De Zoo ligt vlakbij het Safa Park en Jumeirah Beach Park redelijk in het centrum en is niet al te groot. De entreeprijs is eveneens bescheiden; 40 cent per persoon en Eva is gratis...hoezo is Dubai duur?

Helaas is de Zoo behoorlijk verouderd en zijn de dierenverblijven aan de zeer krappe kant, maar gelukkig word er hier en daar gewerkt aan nieuwe en ruimere hokken. Het lijkt een beetje zoals wij van Lego een dierentuin bouwen; hier een hokje, oh, te klein; nog een stukje eraan. Zo. Dakje voor de giraf verhogen, anders past hij er niet in, en zo verder. De lokale bezoekers lijken het allemaal prima te vinden en vinden het vooral leuk om de dieren een beetje te stimuleren door tegen de hokken te slaan &/of de dieren toe te roepen en fluiten om zich voor de kinderen aantrekkelijk te presenteren.

Uiteraard zijn de apen, leeuwen & tijgers en ijsjes het meest in trek. Met een uurtje heb je ruimschoots de tijd om de boel te bekijken. Op de een of andere manier heb ik daarna de sterke behoefte een douche te nemen, maar het kan ook het zand in mijn haar zijn van de zandstorm dat me dwarszit...
(door P.S)

Saudi Arabia

Deze week was ik wederom in Saudi Arabia op bezoek. Een bijzonder land waar je het echte Midden Oosten ervaart, veel meer dan in het internationale Dubai. Ik verblijf in het Al Faisaliah hotel; ik ben hoteltechnisch best wat ge- en verwend, maar een etage-butler heb ik og niet eerder meegemaakt. De kamerinrichting wordt bestuurd door "domotica"; gordijnen gaan dich op electronisch commando, zo ook laat de temperatuur zich regelen en is de butler beschikbaar. Naast teevee is er video, stereo, dvd, radio en cd. In de badkamer badjassen en handdoeken van Hermès. Toch vind ik zo'n handdoek van anderhalve kilo altijd lastig te hanteren; geef mij maar Hema. Maar de glazen stopflessen met shampoo, zeep, badzout, crème en talkpoeder geven wel een extreem gevoel van luxe en weldaad. Kom je nog eens in Riyadh en wil je centraal logeren boek een kamer in:

http://www.alfaisaliahhotel.com/

Maar goed, ik kwam om te werken. Samen met Nasser, de lokale HR manager, heb ik een aantal afspraken met andere bedrijven om ervaringen uit te wisselen. In Saudi Arabis is het extreem moeilijk om visa te verkrijgen en dus nieuwe medewerkers aan te kunnen nemen. Ook is het een van de arabische landen waar een quota geldt voor het aantal autochtonen dat je in dienst wordt geacht te hebben; namelijk minimaal 30%. En traditioneel zijn Saudi's, gewend aan altijdvloeiende olie en dus geld, niet de meest enthousiaste en gemotiveerde medewerkers. En dus is het lastig Saudi's te werven, niet alleen voor ons maar voor alle bedrijven. Gelukkig lijkt het tij te keren en worden jongeren gestimleerd hun opleiding to voltooïen en van de bank af te komen. Hier zijn het dus de autochtonen die gestimuleerd moeten worden...

In Saudi gaat 90% van de locals traditioneel gekleed; een Thobe, zo'n witte "jurk" voor heren met ghutra (hoofddoek) en agal (zwart touw dat de doek op z'n plek houdt). En voor dames meestal een abaya (zwarte jurkjas) en boshiya (sluier). Onder de abaya worden niet zelden designer-jeans en naaldhakken gedragen en op de sluier prijkt over het algemeen een Gucci zonnebril. Een gezichtssluier is niet verplicht. Een misvatting is dat de burka veel wordt gedragen; zo'n blauwe "tent" met gaas, ik ben er in het Midden Oosten nog geeneen tegengekomen. Als niet traditioneel gekleedde westerling val ik behoorlijk uit de toom.




















Scheiding van seksen gaat best ver; vrouwen mogen geen auto besturen en niet met mannen in 1 ruimte werken. We hebben dan ook een speciale ladies-afdeling, niet toegankelijk voor mannen! Zelfs in de fastfood restaurants is een aparte rij voor vrouwen en in de mall zitten modezaken voor vrouwen bij elkaar en de heren moeten een etage hoger zoeken. Wel overzichtelijk, dat wel.

Op een avond word ik met een aantal collega's bij Nasser thuis uitgenodigd om te komen eten. Dat is een hele eer en het lijkt me leuk Nasser's familie te ontmoeten. We worden ontvangen in de gastenkamer en onthaald op arabische koffie (ik ben er geen fan van) en dadels. Er wordt gezellig gekletst en er klinken kinderstemmen op de achtergrond, maar de familie komt niet in beeld. Dan is het eten klaar en we betreden de eetkamer. Het eten staat uitgestald op op de grond en we nemen eromheen plaats; er is gedekt voor 4, maar er staat genoeg voor 10; kreeft, garnalen, gebakken vis, nog meer gebakken vis, kip, kofta, salade en rijst. Werkelijk een feestmaal dat echter met een rap tempo naar binnen wordt gepropt, excusez le mot! Ondanks dat mevrouw Nasser en dochter niet in zicht komen, wordt het een gezellige boel en worden viernden voor het leven gemaakt.

Waar het in Dubai behoorlijk veilig is, heerst in Saudi toch een wat bedrukte sfeer. In 2004 nog zijn er verschillende aanslagen gepleegd en ouders laten hun kinderen niet thuis buiten spelen. Zelfs al mochten vrouwen autorijden, dan nog vinden de mannen die ik spreek het niet veilig. Desondanks vind ik het een ondergewaardeerd land en heb ik louter vriendelijke en integere mensen ontmoet. Van de dagelijkse omgangsvormen en het respect dat in iedere ontmoeting wordt uitgedrukt ben ik in ieder geval behoorlijk onder de indruk.

Het was weer een goed, leerzaam en nuttig bezoek. Een Sangria gebaseerd op vruchtensap en 7-up, maar zonder een druppel alcohol, blijft echter 1 van de dilemma's waardoor ik in Saudi waarschijnlijk toch niet écht zou kunnen aarden...

Een jaar in Dubai...een tussenstand.

We zijn inmiddels een jaar in Dubai; tijd voor een pas op de plaats en een moment van reflectie.

Vorige week hebben we het huurcontract van villa 7 voor een jaar vernieuwd en daarmee dus bijgetekened voor nog een jaartje Dubai. Huren, dat is hier boter bij de vis; het hele jaar huur in 1 keer met een cheque afrekenen graag! Maar goed; ik zou een balans gaan opmaken.

In de top 10 van dingen die geweldig zijn staat (zonder specifieke volgorde):

1. het weer in de winter
2. 's avonds om 10 uur even naar de kapper en wel zonder afspraak meteen aan de beurt.
3. een blikje fris of een flesje water kost overal 40 eurocent
4. álles is afhaalbaar &/of kan bezorgd; eten, drinken, boodschappen
5. ongeveer 150 nationaliteiten leven in harmonie naast elkaar
6. alles is maakbaar
7. de woestijn vlak buiten Dubai
8. het strand en een lekkere warme zee
9. we hebben van alles het grootste, snelste & duurste
10. we hebben slechts 1 nederlandse televisiezender; makkelijk kiezen

De top 10 van ergernissen en dingen die droef stemmen omvat:

1. het weer in de zomer
2. het verkeer en de rijstijl van velen
3. dagelijkse verkeersongelukken
4. de soms onbegrijpelijke bureaucratie van veel overheidsdensten
5. ondanks alle welvaart zie je veel ontevreden mensen
6. wegomleggingen en -opbrekingen
7. het gebrek aan straatnamen en je dus rot zoeken
8. oprukkende tolpoorten
9. zo'n gedoe om een flesje wijn te kopen

Al met al overheerst toch het gevoel dat het een geweldige belevenis is; een extra dimensie aan je ervaringen tot nu toe. Ook voor de kinderen een ervaring die ze altijd met zich mee zullen dragen, hopelijk in positieve zin.

Het eerste jaar is vooral opgegaan aan werk, school en primaire levensbehoeften. Nu wordt het tijd voor wat meer ontspanning, de omgeving verkennen en lekker eten en drinken met vrienden en bekenden. Met het aanbreken van het najaar en de aankomende December vakantie maand komt dat vast goed...