Gekkenhuis

Vandaag was de laatste dag van het schooljaar, 20 Juni. De afgelopen week bestond uit film kijken en class-parties waarvoor iedereen wat te eten mee moest nemen. En dus zaten  we als vanouds de avond ervoor aan de keukentafel om vijfendertig spiesjes te bouwen met halal knakworstjes, watermeloen, anans en kaas. Of een party waarop je als je 'favorite character'  verkleed mag komen. Of we even voor en met Tim de benodigde kleren kunnen kopen zodat hij als Harry Potter naar school kan? Oh ja, de party is morgen. Ook moet er nog even een oudergesprek plaatsvinden met Eva's teacher en komen de rapporten op de valreep binnen. Gelukkig is iedereen toegelaten tot het volgende schooljaar, hoewel het me zou verbazen als er in het commerciele systeem iemand blijft zitten.

In September hoeven de kinderen pas weer terug naar school. Wat moeten we in hemelsnaam met ze doen al die tijd? Als ik dit schrijf stuiteren er boven vier tieners rond. Het is middernacht en Tim heeft bij wijze van afscheid een paar vrienden te logeren. Ze zijn eindelijk van de Minecraft af en de computers zijn uit, maar nu steekt de bewegingsarmoede de kop op en breken ze de tent half af. Nog een uurtje dollen en dan vallen ze wel in slaap, inshallah. Gegarandeerd dat de meesten morgenochtend om half acht al weer achter het toetsenbord zitten.

Tim zijn klasgenoten hebben een schooloverhemd volgeschreven met afscheidswensen, wat een traditie is op Dubai International Academy. Op de laatste schooldag lopen er zo tientallen kinderen met beschreven shirts door het gebouw. Dubai blijft een stad waar mensen komen en gaan en het is bijzonder om te zien hoe ze allemaal omgaan met al die veranderingen. Het wordt ze zo in ieder geval met de paplepel ingegoten en dat maakt ze wel weerbaar volgens mij. Bij Eva en Jasper is het afscheid wat minder prominent, maar ze kijken allemaal uit naar hun nieuwe school.

Vandaag heb ik het huurcontract van ons nieuwe huis getekend. Tien dagen voor we ons huidige huis moeten verlaten, dus net op tijd zeg maar. Ons nieuwe domicilie is gelegen in Mohamed Bin Zayed City in Abu Dhabi. Met het tekenen van het contract heb ik ook de nieuwe huisbaas ontmoet, Mohammed. Een UAE national die, onderweg naar een uitstapje, even langskwam om een heel jaar huur in ontvangst te nemen. De plaats van handeling was 'zijn kantoor', een administratiekantoortje ook wel typing office genaamd waar je allerlei formulieren kunt laten invullen en vertalen.

De huisbaas is een energieke kerel, nog net niet hyperactief schat ik in. Hij was met gezin en al op weg naar een restaurant om uit eten te gaan. Eigenlijk was 'ie een beetje verbolgen, want wie moet er nou zo nodig om vier uur op Donderdag een contract tekenen? Het weekend is dan allang begonnen. Van buiten klinkt regelmatig een claxon. Even later blijkt dat zijn echtgenote te zijn die met een housemaid en twee kinderen in de auto en in de brandende zon zit te wachten. Kennelijk duurt het te lang en de huisbaas moet een paar keer heen en weer lopen om orde op zaken te stellen. Ter plekke belt hij de watchman van onze nieuwe compound en geeft de instruktie om het zwembad te vullen en het huis schoon te maken, zodat we er volgende week in kunnen. Ook moet ik nog even kennismaken met zijn kinderen en echtgenote en worden we alvast uitgenodigd om bij hem thuis te komen dineren. Er wordt me een lekker Marokkaanse maaltijd beloofd. Als er iets is met het huis kan ik altijd bellen, maakt niet uit wanneer. Oh ja, zijn zoon heeft  pas bij Etihad gesolliciteerd als piloot, of ik daar wat in kan betekenen? Het lijkt me wel een toffe peer, in ieder geval vriendelijker dan onze huidige huisbaas die alleen maar uit is om zoveel mogelijk geld te toucheren.

Daarmee valt weer een puzzelstuk op zijn plaats na de scholen voor de kinderen. Nu nog een verhuizer organiseren en dan nog de hassle van telefoon afsluiten en weer aansluiten enzovoorts. Nou ja, effe een paar weken buffelen en dan zijn we weer gesetteld. In ons nieuwe optrekje hebben we deluxe van een 'chiller' voor het zwembad. Ik verheug me nu al op een verkoelende duik...

Verhuizen

Met nog vier weken voor de geplande verhuisdatum moeten we zo langzamerhand een keus gaan maken ten aanzien van ons nieuwe adres. De driehoek waarin we zoeken is werk Peter, school Eva & Tim en school Jasper. Respectievelijk gelegen in Khalifa City and Sheikh Mohammed bin Zayed City. Allebei 'off-island' zoals dat heet, want het centrum van Abu Dhabi is op een eiland gelegen en gebouwd. Het eiland is echter vol en dus vind je de meeste keus erbuiten.

Een huis vinden doe je hier op de lokale Marktplaats, www.dubizzle.com geheten. Alle makelaars adverteren erop en naast de beschrijvingen vind je er foto's en een link naar Google maps,zodat je de locatie gemakkelijk kunt vinden. De foto's laten veelal toiletten, kastdeuren en garages zien, maar soms heb je geluk en kun je een glimp opvangen van de keuken of woonkamer. Als huurder moet je de makelaar 5% van de huursom als courtage betalen, wat een groot bedrag is voor weinig werk. Een huurcontract sluit je af voor een jaar en kun je vervolgens jaarlijks verlengen. Als de huisbaas echter andere plannen heeft of het huis wil verkopen, dan heb je als huurder pech en begint de zoektocht opnieuw. 

We hebben al een paar wijken en compounds bekeken, maar nog niet gevonden wat we zoeken. 'T is ofwel te klein, of te oud, of te lelijk, of te duur, of een combinatie van eerdergenoemde factoren. Er wordt best veel gebouwd in Abu Dhabi en gelukkig ook steeds meer in 'europese stijl'. Na bijna drie jaar in een huis met pilaren, krullerige trapleuningen, een dames majlis en een buitenkeuken, willen we weleens iets met modern comfort en als 't effe meezit een nieuwer huis.

Compound Mangrove Village ligt aan 't water en heeft een eigen strandje, binnen- en buitenzwembad en gym voor de fanatiekelingen, maar de huizen zijn geschakeld in een rij van acht woningen. De wijk heet 'between de bridges' en ligt net naast het eerdergenoemde eiland. We meldden ons bij de security en gewapend met een bos sleutels mogen we vervolgens zelf de verschillende types zoeken en bekijken; deur in, deur uit. 4-slaapkamers, 5 slaapkamers, met of zonder eigen zwembad. Hier en daar wordt geschilderd en geklust. De huizen zijn okee, maar de keukens oubollig bruin en afgekloven. Wat alle huizen hier gemeen hebben zijn dode kakkerlakken op de vloer en niet van die kleintjes ook. Getver! Wel handig is een Spinney's supermarket op het terrein; kan Jasper om een boodschap, 'Jasper,ga nog eens een ei halen?'. En weg is 'ie weer gedurende vijftien minuten. Voordeel.

Een andere compound in MBZ city (Mohammed bin Zayed) is gloednieuw; flinke bruingekleurde villa's met grote keuken, 6 slaapkamers en een fraai zwembad met een soort mini-zwembadje ernaast. Op zoek naar de zwembadpomp blijkt 'ie verstopt in een keldertje naast het zwembad dat half op en in een soort talud ligt. Het deurtje om erin te komen, wat dagelijks moet gebeuren is ongeveer 50 centimeter hoog. Lekker handig; moeten we op zoeken naar een zwembad-man die niet langer is dan 80 centimeter. Het lijkt soms wel alsof de meeste architecten hier een schriftelijke cursus bouwkunde hebben gevolgd, gelet op de indeling van veel van de huizen. Kamers die alleen via andere kamers bereikbaar zijn, ramen waarachter een muur blijkt te staan, enzovoort. Populair zijn tegels en straatstenen. Toegegeven, water is kostbaar in de woestijn, maar om nou voor-, zij- en achtertuin volledig te bestraten is ook weer een beetje overdreven en ongezellig.

Enfin, nog enkele weken te gaan; ik ben benieuwd waar we uiteindelijk zullen belanden. We zullen er verder verslag van doen.